Γράφει ο Ερμής:

Δεν πίστεψα ποτέ στο αίσιο τέλος των ιστοριών που έχουν γραφτεί για μπουκάλια που κρύβουν κάποιο μήνυμα και ταξιδεύουν στη θάλασσα, προσμένοντας εκείνον που θα τα ανακαλύψει. Παρόλο που ορισμένες από αυτές είναι συναρπαστικές, θεωρούσα ανέκαθεν ότι δεν είναι πάρα ένα μυθοπλαστικό τέχνασμα, που ανά καιρούς παρέσυρε κάποιους να κλείσουν ένα μέρος της ψυχής τους σε ένα κομμάτι χαρτί και να το παραδώσουν στα κύματα, ως έρμαιο στα αδηφάγα μάτια των τυχαίων αναγνωστών.

Ίσως δεν είμαι καθόλου συναισθηματικός ή – όπως ισχυρίζεται ο Ζέφυρος – είμαι υπερβολικά ρομαντικός και η αμφισβήτηση είναι η άμυνά μου έναντι της απογοήτευσης. Σε κάθε περίπτωση δεν βρίσκω κανένα λόγο που θα με έπειθε να εκτεθώ σε έναν άγνωστο, έστω κι αν εντελώς συμπτωματικά βρέθηκα σε αυτήν τη θέση.

Χθες το απόγευμα πήγαμε με τον Ζέφυρο μια βόλτα στη θάλασσα. Καθώς για εκείνον δεν υπάρχουν ούτε όρια, αλλά ούτε και δυσκολίες στις περιπλανήσεις του, με μετέφερε σε μια πανέμορφη παραλία ενός εξωτικού νησιού. Η εκθαμβωτική ομορφιά του τοπίου και η απόλυτη ησυχία, που διακοπτόταν μόνο από τον ήρεμο παφλασμό των κυμάτων, με ώθησαν να κλείσω τα μάτια και να στροβιλιστώ στο υποτονικό χάδι του ήλιου που σιγά – σιγά υπέκυπτε στη γοητεία της νύχτας.

Η περιστροφή με ζάλισε, έχασα την ισορροπία μου και έπεσα στην άμμο. Μόλις συνήλθα, αντιλήφθηκα ότι δίπλα μου ακριβώς η θάλασσα είχε ξεβράσει ένα γυάλινο μπουκάλι, όμοιο με αυτά που κορόιδευα σε όλη μου τη ζωή.

Το κοίταξα, αλλά πριν αποφασίσω εάν θέλω να δω το περιεχόμενό του, ο Ζέφυρος το άρπαξε, το άνοιξε και διάβασε το μήνυμα:

«Να αναζητάς πάντα την αλήθεια που κρύβει το ψέμα».

Αν και κατάλαβα αμέσως τι εννοούσε, ομολογώ ότι συγκλονίστηκα. Πώς ήταν δυνατόν να βρω το μήνυμα που με καθόρισε, γραμμένο από έναν άγνωστο; Υπάρχει λοιπόν και κάποιος άλλος στην ίδια θέση με εμένα ή μήπως τελικά δεν είναι και αυτό ένα αστείο του Ζέφυρου, που ξέρει την δυσπιστία μου στα θαλασσινά δώρα;

 

Συνταγή της Αμβροσίας: Αλμυρό μπαξίσι

Υλικά:

Για το παντεσπάνι:

8 αυγά (χωριστά τα ασπράδια μαρέγκα)

2 κουταλιές της σούπας ζάχαρη

300 γραμμάρια αλεύρι που φουσκώνει μόνο του

1 πρέζα αλάτι

Ξύσμα από τζίντζερ

2 κουταλιές της σούπας στραγγιστό γιαούρτι

Για την κρέμα γέμισης:

4 – 5 πατάτες βρασμένες (λιωμένες σε πουρέ)

Λάδι

Λεμόνι

Άσπρο πιπέρι

250 γραμμάρια στραγγιστό γιαούρτι

250 γραμμάρια μαγιονέζα

Ψιλοκομμένο σχινόπρασσο

Ψιλοκομμένος άνηθος

1 πρέζα μουστάρδα (σκόνη)

Για την κρέμα επικάλυψης:

150 γραμμάρια στραγγιστό γιαούρτι

150 γραμμάρια μαγιονέζα

 

Εκτέλεση:

Ετοιμάζουμε το παντεσπάνι:

Σ’ ένα μπολ χτυπάμε τους κρόκους με τη ζάχαρη και προσθέτουμε το τζίντζερ, το αλάτι, το γιαούρτι, τη μαρέγκα και το αλεύρι. Ανακατεύουμε ελαφρά και αδειάζουμε το μίγμα σε ορθογώνιο ταψί, όπου έχουμε στρώσει βουτυρωμένο αντικολλητικό χαρτί. Ψήνουμε στους 170΄- 180΄C, περίπου 15΄.

Ετοιμάζουμε την κρέμα γέμισης:

Σ’ ένα μπολ βάζουμε τις πατάτες και ρίχνουμε το λάδι, το λεμόνι και το πιπέρι. Ανακατεύουμε και προσθέτουμε το γιαούρτι, τη μαγιονέζα, το σχινόπρασσο, τον άνηθο και τη μουστάρδα. Ανακατεύουμε έως ότου η κρέμα γίνει απαλή.

Ετοιμάζουμε την κρέμα επικάλυψης, ανακατεύοντας το γιαούρτι με τη μαγιονέζα.

Μόλις ψηθεί το παντεσπάνι, το αναποδογυρίζουμε σε ελαφρώς βουτυρωμένη λαδόκολλα, το τυλίγουμε ρολό και το αφήνουμε να κρυώσει. Έπειτα το ξετυλίγουμε και το γεμίζουμε με την κρέμα. Ξανατυλίγουμε σε ρολό, καλύπτουμε την επιφάνεια με κρέμα και κοκκίζουμε με κόκκινους και πράσινους κόκκους πιπεριού.