Του Φώτη Καλιαμπάκου.
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Η Ελληνίδα μέτο-σοπράνο Καρολίνα Πηλού εμφανίστηκε τον Ιανουάριο και το Φεβρουάριο σε όλες τις παραστάσεις της διάσημης όπερας του Τζοακίνο Ροσίνι, «Ο Κουρέας της Σεβίλλης», στο ρόλο της Μπέρτα. Με μία μόνο, αλλά πολύ περιεκτική και επαινετική φράση, αναφέρθηκαν οι «New York Times» στο ντεμπούτο της: «Και υπήρχε και ένα πολλά υποσχόμενο ντεμπούτο, η σοκολατένια μέτζο-σοπράνο Καρολίνα Πηλού στο μικρό ρόλο της υπηρέτριας Μπέρτα».
Το πασίγνωστο αριστούργημα της κωμικής όπερας είναι βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Pierre Beaumarchais, το οποίο την εποχή που γράφτηκε και πρωτοπαρουσιάστηκε, το 1775. Σε αυτό το θεατρικό έργο οι «αστοί» υπηρέτες με διάφορα έξυπνα τεχνάσματα καταφέρνουν να ξεγελούν τους αριστοκράτες αφέντες τους και καμιά φορά να τους επιβάλλουν και τις θελήσεις τους. Η παγκόσμια πρεμιέρα της όπερας ήρθε πολύ αργότερα και έγινε στο θέατρο «Αρτζεντίνα» της Ρώμης στις 20 Φεβρουαρίου 1816.
Πριν από τον Ροσίνι με την ίδια ιστορία είχε καταπιαστεί και ο Μότσαρτ, ο οποίος δημιούργησε το κορυφαίο αριστούργημά του, τους «Γάμους του Φίγκαρο», καρπός της συνεργασίας του μαζί με το Λορέντσο Ντα Πόντε, το οποίο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη Βιέννη το 1786. Στη σειρά της εξέλιξης της πλοκής της ιστορίας αλλά και της δημιουργίας των θεατρικών έργων του Beaumarchais, ο «Κουρέας της Σεβίλλης» (1775) προηγείται των «Γάμων του Φίγκαρο» (1781), το οποίο αποτελεί συνέχειά του.
Η σχετικά πρόσφατη παραγωγή της Μετροπόλιταν είναι πολύ όμορφη, με ανοιχτά χρώματα, έπιπλα εποχής και προσπαθεί να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα που παραπέμπει και σε πιο οικεία σε εμάς μεσογειακή, θα λέγαμε, αίσθηση.
Οι επιδόσεις των τραγουδιστών ήταν έξοχες. Με δυναμισμό και χιούμορ απέδωσαν τους ρόλους τους οι Maurizio Muraro ως Μπάρτολο και ο Mikhail Petrenko ως Ντον Μπαζίλιο. Χωρίς μεσογειακό ταπεραμέντο αλλά με άρτια σκηνική παρουσία και φωνητικά σε υψηλό επίπεδο και με όμορφες κολαροτούρες η Αμερικανίδα σοπράνο Pretty Yende ήταν μια εξόχως πειστική Ροζίνα.
Εξοχος στο ρόλο του Φίγκαρο ο σπουδαίος Σουηδός βαρύτονος Πέτερ Ματτέι. Εχει άλλωστε διακριθεί σε αυτόν το ρόλο και στο παρελθόν, ενώ έχει αναλάβει πρόσφατα στη ΜΕΤ και τον άλλο χαρακτήρα της ιστορίας, τον κόμη Αλβαβίβα στην όπερα του Μότσαρτ. Διαθέτει ασφαλώς γοητευτική φωνή, άριστη τεχνική με την οποία δεν έδειξε καν να δυσκολεύεται στα πολύ γρήγορα τέμπι του μαέστρου και επιβλητική σκηνική παρουσία, ένα τόνο πιο συγκρατημένη, δίνεται καμιά φορά η εντύπωση ίσως λόγω ιδιοσυγκρασίας, στο κωμικό ρεπερτόριο, πέραν πάσης εντάσεως, απαράμιλλος στο δραματικό με μια κορυφαία ερμηνεία πέρυσι στον βαγκνερικό «Τανχόιζερ».
Η συγκεκριμένη σειρά ήταν του εξαιρετικού Μεξικάνου τενόρου Javier Camarena ως Κόμη Αλμαβίβα, μιας και με το πέρασμα του χρόνου η φωνή του τον οδηγεί σε πιο λυρικούς ή δραματικούς ρόλους, όμως νομίζουμε ότι η έντονη κριτική που δέχτηκε ήταν μάλλον υπερβολική, αφού ο Camarena είναι ένας αφοσιωμένος καλλιτέχνης με όμορφη φωνή και γνώση του ρόλου, απολαυστικός κατά την ταπεινή μας γνώμη και στο συγκεκριμένος ρόλο.
Στην εναρκτήρια μάλιστα άρια του ρόλου, μας δόθηκε η εντύπωση ότι ο τραγουδιστής επιθυμούσε ένα πιο αργό και ταιριαστό στην προσέγγισή του, τέμπο, κάτι που ο μαέστρος σαν ηθελημένα, όπως δόθηκε η εντύπωση από μια κίνησή του, να μην επέτρεψε να συμβεί τη συγκεκριμένη στιγμή. Γενικότερα ο Maurizio Benini επέλεξε γρήγορα τέμπι, που μάλλον δεν ξένισαν τους άλλους τραγουδιστές, και διηύθυνε με δυναμισμό και έντονα κοντράστ, οδηγώντας έτσι την ορχήστρα σε μία άρτια μεν επίδοση, με ερμηνευτικές όμως αδυναμίες ως προς την εκφραστικότητα του ήχου, τη λυρική ροή και «υφή» καθώς και συνοχή του έργου, με τον James Levine να έχει βάλει στην αρχή της σεζόν πολύ ψηλά τον πήχη με μια έξοχη ανάγνωση της «Ιταλίδας στο Αλγέρι».
τη σόλο-άρια της Μπέρτα. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Marty Sohl/Metropolitan Opera.
Γενναιόδωρος ρόλος
Η Μπέρτα είναι ένας μικρός ασφαλώς ρόλος, αρκετά γενναιόδωρος ωστόσο για την «είσοδο» σε μια μεγάλη σκηνή, αφού λίγοι από αυτούς τους εισαγωγικούς ρόλους προσφέρουν μια σόλο άρια και διαρκή παρουσία στη σκηνή.
Η Καρολίνα Πηλού, πανταχού παρούσα στη ροή του έργου προσέφερε χιουμορίστικες νότες με τα φτερνίσματά της, με τον τρόπο που μετέφερε την μπουγάδα και έκανε τις διάφορες δουλειές του νοικοκυριού, με τα καμώματα και τα καπρίτσια της που διαδραματίζονται παράλληλα ή στο «φόντο» της μικρής «συνωμοσίας» που κλέβει από το αφεντικό της την αγαπημένη του νεαρή προς χάριν του Κόμη Αλμαβίβα.
Η Μπέρτα δυσαρεστημένη με τη ζωή της υπηρέτριας, που δεν αποτελεί πια, όπως η Ροζίνα, το μήλον της έριδος μεταξύ των ανδρών είναι ένας χαρακτήρας που παρουσιάζει ομοιότητες με άλλους διάσημους ρόλους της κωμικής όπερας, όπως την επίσης υπηρέτρια, δυσαρεστημένη και κυνική Δεσποινέτα από το «Ετσι Κάνουν Ολες» του Μότσαρτ, με τη δόμηση και λειτουργία του ρόλου να προέρχεται από το λαϊκό θέατρο της προ-νεωτερικής εποχής και την Commedia dell’arte.
Η νεαρή Ελληνίδα μόνη επί σκηνής τραγούδησε με δυναμισμό και χάρη τη σόλο άρια που συνοψίζει με κωμικό τρόπο τον χαρακτήρα αυτόν, και έδειξε με πειστικό τρόπο ότι διαθέτει τη φωνή για τη μεγάλη αίθουσα. Ελπίζουμε να την ξαναδούμε σύντομα σε μία τέτοια, σε κάποιο μεγαλύτερο και ίσως πιο δραματικό ρόλο, που φαίνεται ότι θα της ταίριαζε περισσότερο, είτε κάποιον από γερμανικό ρεπερτόριο, είτε για παράδειγμα, την Αμνερίς στην Aida του Βέρντι, ρόλο για τον οποίο είχε αποσπάσει επίσης έξοχες κριτικές το 2015, όταν τον είχε αναλάβει σε μία παραγωγή της Loftopera. Η αρχή πάντως έγινε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
https://www.ekirikas.com/%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%BF%CF%8D-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BF%CF%80%CE%B5/
