Από τη Γεωργία Κακαλοπούλου 
Ανοίγεις τα φτερά σου… για πρώτη φορά ή για δεύτερη, δεν έχει σημασία, για μένα θα είναι πάντοτε το ίδιο.
Πάντα θα θέλω να χωρέσω στη βαλίτσα σου ένα τσουβάλι ευχές για να τις πάρεις μαζί σου στο δρόμο που θα βαδίσεις ή στους αιθέρες που θα απλωθείς.
Πάντα θέλω τόσα να σου πω… μα, κοιτώντας σε στα μάτια, σπάνια μπορώ να εκφράσω όσα επιθυμώ.
Συνήθως αφήνω τη ζεστασιά από τις ίριδες μου να σε περιτυλίξει φανερώνοντας περισσότερα από τις λέξεις, καθώς εκείνες είναι ανούσιες, ανίκανες να φτιάξουν μια εικόνα, να δώσουν ένα νόημα σε όσα πραγματικά αισθάνομαι.
Θέλω να σου εξομολογηθώ πως συχνά εύχομαι, όποιες δυσκολίες συναντάς στο δρόμο σου, να περνούν πρώτα από μένα και να φιλτράρονται.
Πως στις χαρές σου θέλω να στέκομαι παραδίπλα και να τις γλεντώ.
Θέλω να σου πω, πως όσες φορές και αν ξεμακραίνεις ή ξεμακραίνω εγώ από κοντά σου, πάντα σε κουβαλώ σε ένα καλά, φυλαγμένο κάστρο της ψυχής μου. Ακόμη κι αν διασκεδάζω, γελώ, κλείνομαι ή ησυχάζω, πάντα είσαι εκεί…
Κομμάτι μου.
Εσύ κι εγώ, σε όποια πλευρά του κόσμου και αν πορίζεις, ό,τι κι αν αντικρίζουν τα μάτια σου , ό,τι και αν συναντάς, σε όποιον κι αν μιλάς, ότι κι αν σκέφτεσαι.
Εσύ είσαι εγώ κι εγώ είμαι για σένα.
Είσαι δικό μου και δεν είσαι! Μα πάντα θα είσαι δικό μου ακόμη και αν δεν είσαι! Ακόμη κι αν ανήκεις μόνο στον εαυτό σου.
Και ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα, εγώ για σένα μια αγκαλιά θα έχω κρατημένη πάντα.
Και θα σκέφτεσαι πως γυρνάς στο σπίτι σου όταν γυρνάς κοντά μου, εδώ, σε μένα. Όποιο κι αν είναι το σπίτι σου, σε όποια γωνιά του κόσμου και αν το χτίζεις, όπου κι αν ανήκεις.
Ετοιμάζεις τη βαλίτσα σου κι εγώ είμαι εκεί μέσα, μαζί, με τα ρούχα και τα αντικείμενα σου.
Μεγαλώσαμε μαζί! Μαζί σου κουβαλάς σάρκα και αναμνήσεις μου, ζωή μου.
Και θα είσαι πάντα δικό μου. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσα ταξίδια κι αν πας, όσους στόχους κι αν καταφέρεις θα είσαι πάντα μικρό, αθώο, ευαίσθητο, μοναδικό στα μάτια μου.
Δικό μου κι ας μην είσαι, αλλά με ένα τσουβάλι ευχές και την απέραντη και αέναη αγάπη που θα σε ακολουθεί για πάντα.
Αφιερωμένο σε όλες τις μανούλες του κόσμου, που τα παιδιά τους μακραίνουν…
