Αθήνα, υπό Ανοιξιάτικη βροχή!
Τι βροχή, δηλαδή! Βροχάρα να λέμε καλύτερα..
Εκείνη την εκνευριστική βροχή, που σε κάνει να αγανακτείς με τη διάρκεια της και λες «ρίξε μια δυνατή καταιγίδα, να τελειώνουμε!»
Σταδίου και Αμερικής γωνία. Απέναντι από το άγαλμα του Κολοκοτρώνη…
Ένας άνδρας, μία γυναίκα..
Της κρατάει την ομπρέλα. Ανδρική ομπρέλα, προφανώς η δική του ομπρέλα..
Αυτός, εμφανίσιμος.
Αυτή, σχεδόν «μπάζο», αλλά το παίζει σούπεργκόμεναπουαρέσωπαιδίμου!!
Αυτή περπατάει σα να μη συμβαίνει τίποτα. Σα να μην βρέχει.
Σα να έχει λιακάδα..
Περπατάει και μιλάει σε αυτόν, κάνει χειρονομίες με τα χέρια της και ούτε καν γέρνει προς το μέρος του.
Αυτός, έχει σκεβρώσει εντελώς, ο φουκαράς, στην προσπάθεια του να της κρατάει την ομπρέλα με τέτοιο τρόπο, ώστε αυτή να μη βρέχεται!
Αυτή, η οποία ούτε καν νοιάζεται αν αυτός που της προσφέρει την προστασία της ομπρέλας του, βρέχεται, γιατί αυτή, δε γέρνει έστω και ελάχιστα προς αυτόν!..
Τους παρατηρώ.
Αυτός λέει κάτι, μιλάει. Το ύφος του, σχεδόν αμήχανο προσπαθώντας να γίνει αρεστός σε αυτή. Τι κι αν βρέχεται; Τι κι αν αυτή τον έχει εντελώς γραμμένο και νοιάζεται μόνο για την ομπρέλα;..
Αυτή, απαντάει σε αυτά που της λέει αυτός. Όπως είπαμε, περπατάει ευθυτενής, χωρίς καμία προσπάθεια να παραχωρήσει, έστω και λίγη προστασία από την ομπρέλα, στον ιδιοκτήτη της. Στο πρόσωπο της, ένα αυτάρεσκο μειδίαμα, απότοκο της εκδούλευσης που της προσφέρει, αυτός που την ποθεί.
Επιτρέπω στον εαυτό μου, που στέκεται κάτω από το υπόστεγο του πάλαι ποτέ «Βαβουλά», μία αυθαιρεσία.
Τους φαντάστηκα στο μέλλον.
Αυτή ανταποκρίνεται.
Αυτός στον έβδομο ουρανό..
Το προχωράνε (το προχωράω).
Παντρεύονται.
Αυτή το αυταρχικό αφεντικό του σπιτιού.
Αυτός, της κρατάει τις ομπρέλες, της κουβαλάει τα ψώνια, την υπακούει σε όλα τα θέλω της, έστω και αν είναι κόντρα στα δικά του θέλω.
Έστω και αν οι σταγόνες των δικών της επιθυμιών τον βρέχουν, τον μουσκεύουν..
Αυτός να δουλεύει και να υποχωρεί στα δικά του θέλω, για να της προσφέρει χώρο για τα δικά της..
Μέχρι που θα φτάσουν σε εκείνο το κρίσιμο σημείο, που ή όλα θα γίνουν πουτάνα, ή αυτουνού θα του έχει γίνει ένα συνήθειο..
Ένα κακό συνήθειο..
Το πήγα μακριά, έ;!
Σα να κόπασε η βροχή, ή είναι ιδέα μου;
Μπα, όχι. Μάλλον δυνάμωσε.
Δεν πειράζει. Δε θα λιώσουμε κιόλας με λίγη βροχούλα.
Αυτοί, έχουν προχωρήσει πάρα κάτω, περνάνε την Ομήρου και προχωρούν.
Αυτή ακόμα ευθυτενής.
Αυτός ακόμα σκεβρωμένος.
Βγαίνω στη βροχή και περπατάω. Έχω αφήσει την ομπρέλα στο αυτοκίνητο. Δεν πειράζει.
Είδα και αυτός που την πήρε μαζί του, τι την έκανε…
