από τον Γεώργιο Τασούδη.
Στην Πατρίδα μας ένα από τα πολλά παράδοξα που συμβαίνουν είναι και το εξής.
Ενώ με πολύ αγωνία, ζήλο και μεθοδικότητα κατορθώσαμε να συστήσουμε και να καθιερώσουμε τις διάφορες Εθνικές μας Ομάδες μεταξύ των διαχρονικά κορυφαίων του κόσμου, τη μία και ίσως πλέον σημαντική, την πολιτική Εθνική μας Ομάδα, την έχουμε διαρκώς απαξιωμένη και υποστελεχωμένη.
Ενώ με μεγαλή σπουδή επιλέγουμε μεταξύ των ικανοτέρων της Χώρας για να οργανώσουμε τις αθλητικές, λογοτεχνικές, σκακιστικές, φοιτικές – μαθητικές (νομικές, μαθηματικές κ.α.) και λοιπές μας ομάδες, την Πολιτική μας Ομάδα τη στελεχώνουμε -δια της ψήφου και της απάθειάς μας- με ό,τι χειρότερο διαθέτουμε. Με ανθρώπους γεμάτους από τίτλους στο στάδιο της κομματικής καταξίωσης και επιπροσθέτως, όπως αποδεικνύεται, κενούς ηθικής και λοιπών ανώτερων αξιών.
Ενώ ενδιαφερόμαστε οι ομάδες μας να είναι ανταγωνιστικές και ικανές για την κατάκτηση διακρίσεων, την πολιτική μας ομάδα, η οποία είναι υπεύθυνη για τη θεσμική και ηθική μας ολοκλήρωση καθώς και για την εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων στις οικουμενικές σκοπιμότητες, την έχουμε έρμαιο στις βουλές απάτριδων, ιδιοτελών και ολίγιστων ανθρωπαρίων οι οποίοι μας καταδικάζουν στην ανυποληψία.
Και ο αντίκτυπος της υπόψη πολιτικής ανεπάρκειας είναι πλέον ορατός σε κάθε έκφανση του δημοσίου, αλλά και του ιδιωτικού μας βίου.
Από την άλλη, όλη η αξιοσύνη του τόπου, από τη στιγμή που δε δηλώσει υποτέλεια στην κομματοκρατία, αντιλαμβανόμενη του τι επικρατεί, είτε δεν εμπλέκεται με τα κοινά, είτε αποσύρεται οικειοθελώς από αυτά, είτε εξοβελίζεται εκ των πραγμάτων προς την ιδιωτικότητα, αφήνοντας την πολιτική στα χέρια των γνωστών επιτήδειων μετριοτήτων.
Οπότε έχουν δημιουργηθεί δύο φαύλοι κύκλοι: ο ένας της πολιτικής ανεπάρκειας ο οποίος ανακυκλώνει την καταστροφική ανικανότητά της και ο άλλος της αμέτοχης πολιτείας των πολιτών ο οποίος διαρκώς διευρύνεται. Και οι δυο μαζί αυτοί κύκλοι, δημιουργούν ένα σπιράλ καθίζησης στο οποίο εγκλωβισμένη η συλλογικότητά μας, ολοένα βυθίζεται προς το τέλμα.
Φως στο τούνελ φαίνεται; Θα φανεί: Αφενός με την αυτοκαταστροφή της πολιτικής φαυλότητας η οποία λυμαίνεται τον τόπο. Αφετέρου με τη συσπείρωση της αξιοσύνης για ανάληψη δράσης ανασυγκρότησης.
