Ο Νίκος και η Μαρία είναι σπίτι και κάθονται στον καναπέ..

 

Χαλαρώνουν μπροστά στην τηλεόραση.

 

Παρακολουθούν μια κάποια εκπομπή και ένας ψυχρός παρατηρητής θα διέκρινε «χημεία» στη γλώσσα του σώματος του ζευγαριού.

 

Περνάνε καλά εκείνη τη στιγμή, εκείνες τις στιγμές, που είναι μαζί.

 

Τους «βγαίνει»!..

 

Είναι, αυτό που λένε, ο ένας για τον άλλο.

 

Κάθονται στο σπίτι τους απόψε, όπως εχθές, όπως και προχθές, γιατί απλά δε διαθέτουν την οικονομική δυνατότητα να πάνε κάπου έξω.

 

Το «έξω» τους, πλέον, στις περισσότερες φορές, έχει περιοριστεί σε απλούς περιπάτους..

 

Δεν ήταν πάντα έτσι.

 

Για την ακρίβεια, παλιότερα υπήρχε σχεδόν χλιδή στο σπιτικό τους.

 

Το χρήμα δεν ήταν πρόβλημα και ως εκ τούτου, οι συχνές βόλτες και επιδρομές σε απανταχού μεζεδοπωλεία, ουζερί και εστιατόρια, όπως και τα διήμερα – τριήμερα ταξιδάκια, ήταν ο κανόνας..

 

Παρέλειψα να αναφέρω πως το εν λόγω ζευγάρι διανύει την έβδομη δεκαετία της ζωής του και την τέταρτη συνύπαρξης του..

 

Όταν γνωρίστηκαν και παντρεύτηκαν, ο Νίκος ήταν πολύφερνος γαμπρός με προίκα, ακίνητα φιλέτα και καλοπληρωμένη εργασία!

 

Όχι πως η Μαρία είχε «μασήσει» από αυτά! Το αντίθετο μάλλον!

Ανεξάρτητο πνεύμα η ίδια και αδέσμευτος χαρακτήρας, που δεν εξαγοράζεται με περιουσίες, υπήρξε μάλλον καχύποπτη απέναντι στον, τότε, καλοβαλμένο νεαρό που την πολιορκούσε!..

 

Προχώρησαν, λοιπόν, τότε και έκαναν οικογένεια.

 

Τα χρόνια πέρναγαν άνετα με τα οικονομικά. Είπαμε, δεν υπήρχε πρόβλημα..

 

Άλλωστε αυτό που κυριαρχούσε ανάμεσα στο ζευγάρι, ήταν η αγάπη!..

 

Πέρασαν και άλλα χρόνια, αρκετά.

Το παιδί τους μεγάλωσε και βήμα, βήμα ανεξαρτητοποιήθηκε.

 

Κάπου εκεί ήρθαν και τα τεράστια οικονομικά προβλήματα, παρεπόμενο της γενικότερης, τραγικής, οικονομικής κατάστασης της χώρας!..

 

Σταμάτησαν λοιπόν, οι βόλτες. Άσε που η βενζίνη είχε φτάσει στα ύψη!

 

Κάπως έτσι όμως, φάνηκε και η αλήθεια του ζεύγους!

 

Πέρναγαν και περνάνε καλά, έστω και με τα ελάχιστα!

 

Όλοι μας, κάνουμε τα κουμάντα μας, ή τουλάχιστον, προσπαθούμε, να κάνουμε μία σωστή διαχείριση, για όταν έρθουν οι δυσκολίες.

 

Οι δυσκολίες, τα ζόρια που λένε, έχουν μία απαράμιλλη συνέπεια.

 

Θέλουμε, δε θέλουμε, πάντα έρχονται!…

 

…και όταν έρθουν, τότε θα φανεί το πόσο καλή διαχείριση, κάναμε τις «καλές εποχές»..

 

Οι περισσότεροι νομίζουμε, πως η διαχείριση, έχει να κάνει μόνο με το οικονομικό σκέλος.

Πόσο λάθος!..

 

Η διαχείριση πρέπει πρωτίστως να κάνει με τον άνθρωπο που θα είναι δίπλα σου, όταν έρθουν τα ζόρια.

 

Με τον άνθρωπο που θα σε αγαπάει και θα τον αγαπάς κα που θα αλληλοστηρίζεστε, όταν τα ζόρια έρθουν..

 

Τι σημασία έχει, να μοιράζεσαι τον πλούτο, αν δε μπορείς να μοιραστείς τον καναπέ;..

 

Αν δε μπορείς να λάβεις και να δώσεις μια ζεστή αγκαλιά;…