από την Άρια Σωκράτους.
Η Ελευθερία Νικοπούλου είναι μια γυναίκα η οποία έχει επιδείξει μια αξιόλογη κοινωνική δράση, απαράμιλλη γενναιοδωρία και έχει αφιερώσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής της στην προσφορά στην ελληνική κοινότητα του Σάρλοτ της Βόρειας Καρολίνας και στην ενεργό συμμετοχή της σε διάφορες φιλανθρωπικές οργανώσεις της Ομογένειας όπως στην Ένωση Ευρυτανών Αμερικής «Το Βελούχι», στη Φιλόπτωχο, στις «Θυγατέρες Ευρυτανίας», καθώς και στην Επίσημη Φιλανθρωπικη οργάνωση της Ορθοδοξίας της Αμερικής (International Orthodox Christian Charities) .
Το φιλανθρωπικό της έργο ξεκίνησε από το 1964 με τη συμμετοχή της στην Ένωση Θυγατέρων Ευρυτανίας και συνεχίζει με αμείωτη ένταση μέχρι σήμερα, πενηντατρία ολόκληρα χρόνια μετά. Η ίδια πιστεύει ακράδαντα ότι ο προορισμός του ανθρώπου πάνω στη γη είναι να βοηθάει ο ένας τον άλλο.
1. Πότε και πώς μεταναστεύσατε στις Ηνωμένες Πολιτείες;
Γεννήθηκα στη Γλώσσα της Σκοπέλου το 1944. Οι γονείς μου δυστυχώς σκοτώθηκαν σε ατύχημα όταν εγώ ήμουν μόλις δεκαπέντε μηνών και υιοθετήθηκα από ένα ζευγάρι άκληρων θείων μου, οι οποίοι ήταν ήδη μετανάστες στην Αμερική. Για έξι ολόκληρα χρόνια προσπαθούσαν να ολοκληρώσουν τη γραφειοκρατική διαδικασία προκειμένου να με φέρουν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο θετός μου πατέρας έφτασε μέχρι τον Κυβερνήτη της Βόρειας Καρολίνας για να επισπεύσει τη διαδικασία. Τότε είχε μόλις τελειώσει ο Β’Παγκόσμιος πόλεμος και η καθυστέρηση οφειλόταν στο γεγονός ότι δινόταν η προτεραιότητα στα μικρά Εβραιόπουλα να επιστρέψουν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μεγάλωσα στην περιοχή High Point της Βόρειας Καρολίνας, που εκείνη την εποχή ήταν το βιομηχανικό κέντρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Στη συνέχεια παρακολούθησα μαθήματα στο High Point University που δυστυχώς δεν συνέχισα και σε ηλικία είκοσι ετών παντρεύτηκα με τον Θωμά Νικόπουλο και έχουμε δύο παιδιά και τέσσερα εγγόνια.
2. Πώς ξεκίνησε η έντονη φιλανθρωπική σας δράση;
Μόλις παντρεύτηκα μετά από 3 μήνες ο Σύλλογος «Θυγατέρες Ευρυτανίας» έκαναν συνεστίαση και ο σύζυγος μου με παρότρυνε να παρευρεθώ. Πλήρωσε τη συνδρομή μου και από το 1964 και ύστερα έγινα μέλος στις Θυγατέρες.
Υπηρέτησα ως Γενική Γραμματέας για έξι χρόνια στις Θυγατέρες Ευρυτανίας και αργοτερα, το 1990 ξεκίνησα με δική μου πρωτοβουλία το τοπικό τμήμα στο Σάρλοτ. Ήμουν η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος του Τοπικού τμήματος για τέσσερα χρόνια και το 1994 ανακηρύχθηκα Πρόεδρος στις Θυγατέρες Ευρυτανίας. Είχαμε έντονη φιλανθρωπική δράση και οργανώσαμε διάφορα προγράμματα. Ο σκοπός τους ήταν να δίνουν βοήθεια στην Ελλάδα. Συνέδραμαν στην ίδρυση σχολείων, βοηθούσαν τα νεαρά κορίτσια με χορήγηση προίκας και σε μία περίπτωση βοήθησαν οικονομικά στην εγχείριση ενός κοριτσιού από την Ελλάδα, καλύπτοντας όλα τα εξοδα νοσηλείας του. Επίσης στέλνανε ειδικά πακέτα βοηθείας στους στρατιώτες στην Ελλάδα, τα λεγόμενα «care packages».
3. Έχετε επίσης επιδείξει μια έντονη κοινωνική και φιλανθρωπική δρστηριοποίηση με την ενεργό σας συμμετοχή στην Ένωση Ευρυτανών «Το Βελούχι». Θα μπορούσατε να μας μιλήσετε για τη δράση σας αυτή;
Το Βελούχι ιδρύθηκε το 1946, δύο χρόνια μετά από την ίδρυση των Θυγατέρων Ευρυτανίας. Το 2003 στην Ατλάντα είχα εκλεγεί Γενική Γραμματέας της Ένωσης και ήμουν μάλιστα η πρώτη γυναίκα που πήρε αξίωμα στα εξηνταπέντε χρόνια ιστορίας της Ένωσης. Τώρα είμαι η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Ένωσης από το 2015. Το Βελούχι συγκέντρωσε το απαιτούμενο χρηματικό ποσό και δημιούργησε το μοναδικό νοσοκομείο στον νομό Ευρυτανίας και στη συνέχεια βοήθησε στην δημιουργία του μοναδικού γηροκομείου της περιοχής. Επίσης «Το Βελούχι έχει πολλές φορές τιμηθεί για το αξιόλογο και θεάρεστο φιλανθρωπικό έργο που επιτελεί επί 73 τώρα χρόνια. Ανάμεσα στις διακρίσεις αυτές εξέχουσα θέση κατέχουν ο Μεγαλόσταυρος του Σωτήρος, το Βραβείο από την Ακαδημία Αθηνών, το Δίπλωμα από την Ελληνική Κοινωνική Πρόνοια και Τηλεόραση, το Μετάλλιο του Αγίου Παύλου από την Αρχιεπισκοπή Αμερικής και η εκ μέρους της Ρώμης αναγνώριση της εφημερίδας της Ένωσης, του σημερινού της περιοδικού, ως μια από τις καλύτερες που εκδίδουν φιλανθρωπικοί οργανισμοί.
Το Βελούχι με τα 18 Τμήματά του σε όλη την Αμερική, με ειδική Αντιπροσωπεία στην Ελλάδα και 1500 περίπου μέλη, έχει αναπτύξει αξιόλογα προγράμματα μεταξύ των οποίων ιδιαιτέρας μνείας χρίζουν τα Προγράμματα Υποτροφιών στην Ελλάδα και Αμερική μέσω των οποίων προσφέρονται κάθε χρόνο πάνω από $50.000 υποτροφίες σε Ευρυτάνες και Ομογενείς φοιτητές και μαθητές, το Πρόγραμμα για Ευρυτανόπουλα με «Ειδικές Ανάγκες» με ετήσια βοήθεια 20.000 δολαρίων περίπου, τα προγράμματα για σπουδές στην Ελλάδα, τα οποία πραγματοποιούνται με την συνεργασία της Ελληνικής Εταιρείας «Παιδεία», καθώς και το πρόσφατο «Πρόγραμμα Αλληλεγγύης» εκ $15.000 που υλοποιείται μέσω του Παντοπωλείου Καρπενησίου και το οποίο συμβάλλει στην στήριξη Ευρυτανικών οικογενειών που πλήττονται ιδιαίτερα από τη σημερινή οικονομική κρίση.Πέρσι ψηφίσαμε να πάμε στην Ελλάδα να βοηθήσουμε την τωρινή κατάσταση και να ενισχύσουμε τα κοινωνικά παντοπωλεία στην Ευρυτανία. Προσθέσαμε περίπου πέντε χιλιάδες αντικείμενα στο παντοπωλείο, το οποίο βρήκαμε άδειο και το προμηθεύσαμε με όλα τα προιόντα που μπορεί να χρειαστεί μια οικογένεια. Φέτος θα κάνουμε το ίδιο πράγμα. Πέρσι είχα συζητήσει επίσης με τον δήμαρχο Αγράφων και μου είπε πως φέτος το καλοκαίρι θα έχουν κι αυτοί ένα κοινωνικό παντοπωλείο.
Η κοινότητα μας στέλνει γράμματα από την Ελλάδα και μας ενημερώνουν πως έχουν ανάγκη για κάποια πράγματα και εμείς με τη σειρά μας τους χορηγούμε οικονομική βοήθεια, την οποία μάλιστα στον φετινό προυπολογισμό έχουμε σκοπό να διπλασιάσουμε.
Επίσης η Ένωση, με πρωτοβουλία μελών του Τμήματος του Άσβιλ της Β. Καρολίνας, συνέβαλε έτσι ώστε το ορεινό και ιστορικό Άσβιλ να αδελφοποιηθεί με το Καρπενήσι Ευρυτανίας με κύρια αποστολή των αδελφών πόλεων την προαγωγή της ειρήνης μέσω του αμοιβαίου σεβασμού, και της συνεργασίας σε διεθνές επίπεδο των ατόμων και των κοινοτήτων, της κατανόησης των πολιτισμών και της κληρονομιάς των αδελφών πόλεων και της τόνωσης της οικονομικής τους ανάπτυξης.
Θα ήθελα επίσης να αναφέρω πως ο σύζυγος μου Θωμάς Νικόπουλος έχει υπηρετήσει ως Πρόεδρος της Ένωσης το 1994 κατά τη διάρκεια της πολύ σημαντικής 50ης επετείου του Βελουχίου.
4. Εκτός από το Βελούχι και τις Θυγατέρες, είστε επίσης Μέλος και σε διάφορες άλλες οργανώσεις. Θα μπορούσατε να μας δώσετε περισσότερες λεπτομέρειες ;
Από το 1998 είμαι επίσης Γραμματέας Γραμματέας στην Επίσημη Φιλανθρωπικη οργάνωση της Ορθοδοξίας της Αμερικής (International Orthodox Christian Charities) (IOCC), το έργο της οποίας είναι αξιόλογο. Έχουν χοργήσει βοήθεια σε πενήντα χώρες, οι οποίες είχαν πληγεί από φυσικές ή άλλες καταστροφές, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Στη συνέχεια, το 2002, διορίστηκα Πρόεδρος στην Επιτροπή της Μητρόπολης της Επίσημης Φιλανθρωπικής Οργάνωσης της Ορθοδοξίας στην Καρολίνα για δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια, διοργανώνοντας ετήσιους εράνους και ταυτόχρονα το ίδιο έτος διορίστηκα Γραμματέας του Συμβουλίου της Γενικής Επίσημης Φιλανθρωπικής Οργάνωσης της Ορθοδοξίας στην Αμερική Πιστεύω πως ο προορισμός μας σε αυτή τη γη είναι να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο.
Ήμουν επίσης Μέλος στον Οργανισμό N C’s Friends of Greek Art (Φίλοι της Ελληνικής Τέχνης στη Βόρεια Καρολίνα), ο οποίος είχε ως αποστολή την συλλογή πόρων για την αγορά και τη μεταφορά Ελληνικών αρχαιοτήτων στο Εθνικό Μουσείο του Raleigh. Είχαμε μαζέψει πάνω από ένα εκατομμύριο δολάρια.
5. Αξιοσημείωτη επίσης είναι και η μακροχρόνια συνδρομή σας στην Φιλόπτωχο. Πότε γίνατε μέλος;
Το 1964 έγινα Μέλος στο Τοπικό Τμήμα της Φιλοπτώχου. Διορίστηκα Γραμματέας για οχτώ χρόνια, τέσσερα χρόνια ως Ταμίας και από το 1997 μέχρι το 2001 ως Πρόεδρος. Για τρία ολόκληρα χρόνια διοργάνωνα την δημοπρασία τέχνης, για δύο χρόνια το G.O.L.DN (Giving Orthodox Love daily), για τέσσερα χρόνια ηγήθηκα στο, Southern Christmas Show preparations, ανέλαβα την διεκπεραίωση του εράνου του Αγίου Βασιλείου και ξεκίνησα την προώθηση βιβλίων μαγειρική, τα οποία τώρα η Φιλόπτωχος πουλάει σε πενήντα περίπου εστιατόρια.
Επίσης είχα εκλεγεί στο Συμβούλιο της Φιλοπτώχου της Μητρόπολης και για δύο χρόνια ήμουν Γραμματέας και για οχτώ χρόνια είχα εκλεγεί 1η και 2η Αντιπρόεδρος. Ηγήθηκα στο Northeast Conference Agape Celebration και συγκεντρώσαμε 65 χιλιάδες δολάρια καθώς επίσης και στο Ιερατικό Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα. Στη συνέχεια διορίστηκα Πρόεδρος της Φιλοπτώχου της Μητρόπολης κάτω από τον Μητροπολίτη Αλέξιο και επίσης πρόσφερα τις υπηρεσίες μου στο Γενικό Συμβούλιο της Φιλοπτώχου για δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια και συγκεκριμένα από το 2002 μέχρι το 2016.
6. Έχετε επίσης λάβει πολύ σημαντικές διακρίσεις και βραβεία από τον ίδιο τον Μητροπολίτη Αλέξιο. Θα θέλατε να δώσετε περαιτέρω διευκρινίσεις γι’αυτά;
Έχω λάβει τα βραβεία The Archiocesan medal of St Paul για την προσφορά μου στην κοινότητα και στην Mητρόπολη to 2004 και το Archangel Michaels award από τον Μητροπολίτη Αλέξιο το 2009. Για πέντε ολόκληρα χρόνια παρείχα τις υπηρεσίες μου στο Ενοριακό Συμβούλιο (Parish Council), για δύο χρόνια ως Γραμματέας και για τρία ως Ταμίας. Για τέσσερα χρόνια ήμουν υπεύθυνη της Επιτροπής Γευμάτων, για τα Festival Pastry preparations και Μέλος της Επιτροπής διαχείρισης για δεκαπέντε χρόνια. Είχα ξεκινήσει να διδάσκω στο Sunday School της Εκκλησίας, ήμουν για 10 χρόνια στη χορωδία όταν τα παιδιά μου ήταν μικρά και οργάνωσα το Sunday Nursery program.
7. Πώς είναι η ζωή στο Σαρλοτ της Βόρειας Καρολίνας όπου ζείτε; Δεν θελήσατε ποτέ να μετοικήσετε σε άλλη Πολιτεία;
Η ζωή στο Σάρλοτ είναι πάρα πολύ ήρεμη. Έχω άλλωστε μια θεωρία. Πιστεύω ότι ζωή είναι αυτό που εσύ την κάνεις. Μπορείς να ζεις υπό πίεση και να θέτεις στόχους, να είσαι φιλόδοξος και να τρέχεις από το πρωί μέχρι το βράδυ αλλά μπορεί και να κάθεσαι ήρεμος και να διαβάζεις το βιβλίο σου σε μια παραλία.
Από το Σάρλοτ δεν θα έφευγα επειδή μου αρέσει πολύ ο τρόπος ζωής εδώ κι επειδή δεν έχω να κερδίσω τίποτα απολύτως αν πάω σε μια μεγαλύτερη Πολιτεία. Όταν ο άντρας μου άλλωστε μόλις με παντρεύτηκε μου όρισε εξαρχής ότι από το Σάρλοτ δεν φεύγει.
