Sid and Nancy.
Ο Τίτλος ανήκει σε μία αγαπημένη ταινία, που γυρίστηκε το 1986, με πρωταγωνιστή τον Gary Oldman, ο οποίος υποδύεται τον Sid Vicious, μπασίστα των Sex Pistols, φημισμένου πανκ συγκροτήματος της 10ετίας του 1970.
Η πάρα πάνω ταινία δείχνει τη θυελλώδη σχέση το Sid με την Nancy, η οποία κατέληξε… (δείτε την ταινία!)
Σε μία αλληγορική σκηνή, δείχνει το ζευγάρι να φιλιέται στο δρόμο, σε ένα βρώμικο στενό, δίπλα σε έναν κάδο απορριμμάτων και γύρω τους πέφτουν σκουπίδια από τον ουρανό (η, τέλος πάντων, από κάπου ψηλά!)
Αυτά σκεφτόμουν, βλέποντας για άλλη μία φορά τα σκουπίδια να δημιουργούν βουνά και σε συνδυασμό με τη ζέστη να μας κάνουν το βίο αβίωτο…
Όχι τα σκουπίδια! Αυτά δε φταίνε σε τίποτα.
Αυτοί που δεν τα μαζεύουν φταίνε, για την περεταίρω υποβάθμιση της καθημερινότητας μας..
Τους θυμάμαι από μικρό παιδί, πάρα πάνω από 40 χρόνια πίσω. Τότε που σταθερά, κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα, παραμονές, βάραγαν τις πόρτες και τα κουδούνια στα σπίτια, στις γειτονιές, από νωρίς το πρωί, σχεδόν χαράματα, χωρίς να υπολογίζουν την ενόχληση που προκαλούσαν και ουρλιάζοντας «οι σκουπιδιαραίοι είμαστε! Για να μας δώσετε δώρο για τις γιορτές!»…
Όπου «δώρο», δεν ήταν τίποτα άλλο από χρήματα!
Βάραγαν τις πόρτες των σπιτιών, ενοχλούσαν οικογένειες, χωρίς να τους ενδιαφέρει στο ελάχιστο η αναστάτωση που προκαλούσαν και με αγενές, άξεστο ύφος απαιτούσαν επιθετικά το…. Δώρο τους!!
Όλα αυτά τα χρόνια, σταθερά κάθε παραμονές Χριστουγέννων και Πάσχα, τα κουδούνια βάραγαν από νωρίς και οι αγριοφωνάρες ούρλιαζαν «οι σκουπιδιαραίοι, για το Δώρο μας!»
Μέχρι εκείνο τον Δεκέμβριο του 2004..
Εκείνο το Δεκέμβριο, που πέρναγα τη δυσκολότερη, οικονομικά, φάση της ζωής μου. Κυριολεκτικά, δεν είχα να φάω και ήμουν πολύ κάτω από το φυσιολογικό μου βάρος, άσχετα αν προσπαθούσα να «πουλήσω» πως έχω αδυνατίσει τόσο πολύ, λόγω…. γυμναστηρίου και διατροφής! Απλά, προσπαθούσα να περισώσω την αξιοπρέπεια μου. Ο οίκτος στα βλέμματα αυτών που σε κοιτούν, είναι από τα χειρότερα πράγματα..
Εκείνο το πρωινό λοιπόν, γύρω στα μέσα Δεκεμβρίου 2004, τα κουδούνια στην πολυκατοικία βάρεσαν σχεδόν ταυτόχρονα και οι γνωστοί άξεστοι με τις γνωστές αγριοφωνάρες, ούρλιαζαν «οι σκουπιδιαραίοι για το Δώρο μας!».
Ελπίζω, είμαι σίγουρος δηλαδή, πως τα μπινελίκια που έριξα στον μαλάκα που χτύπησε το κουδούνι μου, τα θυμάται ακόμα και για πάντα!
«Πήρες Δώρο από την εργοδοσία σου;! Πήρες! Άϊ γαμ…. λοιπόν και μην τολμήσεις εσύ και οι συνάδελφοί σου να ξαναενοχλήσετε κανέναν! Εγώ πεινάω παλιομ….κα και δε χτυπάω κουδούνια για να ζητιανέψω!»
Φυσικά και έφυγαν κακήν κακώς!
Φυσικά και δεν ξαναπάτησαν!
Λίγα χρόνια μετά, προ κρίσης, έμαθα τι μισθό λάμβαναν, για να μαζεύουν σκουπίδια, (μία δουλειά που δε θέλει ιδιαίτερα προσόντα), για πέντε ώρες εργασίας (!!!)
1.600 ευρώ μηνιαίως!!!
Ακόμα και στο μισό που κόπηκε αυτός ο υπερμισθός, λόγω μνημονίων και πάλι είναι πάρα πολλά, δεδομένης της…. πολυπλοκότητας που απαιτεί η πάρα πάνω εργασία!
Όχι φίλε, εργαζόμενε στην αποκομιδή απορριμμάτων!
Δεν κάνεις κάποια πολύπλοκη γραφειοκρατική, οκτάωρη εργασία, που απαιτεί ιδιαίτερες γνώσεις.
Κάνεις αυτό που μπορεί να κάνει με την ίδια αποτελεσματικότητα και απόδοση, ακόμα και ο τελευταίος μετανάστης που αποβιβάστηκε με βάρκα στα βράχια κάποιας ακτής!
Οι εκπαιδευτικοί που διαπαιδαγωγούν και φυλάν τα παιδιά σου, με τις αντίστοιχες ευθύνες και κινδύνους, που μπορεί ανά πάσα στιγμή να μπλέξουν πολύ άσχημα, ακόμα και φυλακή να πάνε, αν κάποιο παιδί χτυπήσει, παίρνουν τα ίδια με εσένα!
Εσύ όμως, αντί να εκτιμήσεις τα προνόμια που απολαμβάνεις, με αφήνεις να ζω ανάμεσα στα σκουπίδια!
Η αχαριστία είναι ύβρις και η ύβρις τιμωρείται!
Για αυτό λοιπόν, σου έχω μία συμβουλή!
Τράβα στην προνομιούχα δουλειά σου και μάζεψε τα σκουπίδια!
Προσπάθησε, έτσι, να φυλάξεις τα προνόμια που απολαμβάνεις…
