από την Μάρθα Πατλάκουτζα
Πνεύμα και ύλη, σημειώσατε ισοπαλία. Αυτό θα ήταν το καλό σενάριο.
Στην πραγματικότητα τα πάντα περιστρέφονται γύρω από την υλοποίηση στόχων που έχουν να κάνουν με σπίτια, ρούχα, αμάξια, ύλη. Κάθε αδυναμία απόχτησης τους οδηγεί στην αίσθηση της αποτυχίας και του ανεκπλήρωτου.
Πόσο όμως είμαστε ύλη; Πόσο από αυτά που επιθυμούμε θα μας κάνουν γνήσια ευτυχισμένους μόλις τα αποκτήσουμε;
Ο άνθρωπος είναι αχόρταγο ον. Θέλει κι άλλα και άλλα…
Το ερώτημα είναι γνωρίζει τι είναι αυτό που πραγματικά θα τον κάνει ευτυχισμένο;
Χιλιάδες χρόνια πριν φιλόσοφοι προσπάθησαν να απαντήσουν στον προβληματισμό ποια είναι η αρχή του κόσμου και ποια είναι η θέση του ανθρώπου πάνω στη γη;
Από τότε δισεκατομμύρια λέξεις έχουν γραφτεί, άπειρες θεωρίες έχουν ειπωθεί. Η θρησκευτικότητα κάλυψε την ανάγκη του ανθρώπου για απαντήσεις. Και σε αυτό το σημείο κάνω ξεκάθαρο πως το θέμα δεν είναι η αλήθεια της κάθε θρησκείας, αλλά ο τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος τη μετουσιώνει στην πράξη σε αλήθεια της δικής του ζωής. Εκεί ερμηνείες και φανατισμοί παίρνουν τα ηνία. Το αποτέλεσμα απάνθρωπο.
Η απόκτηση ύλης επιβάλλει το συμφερτό της. Απαιτεί τη μερίδα του Λεόντος. Οι άνθρωποι από κυρίαρχοι μετατρέπονται σε δουλικά του χρήματος.
Και το πνεύμα; Το μυαλό; Η σκέψη; (επιλέξτε εσείς τι όνομα θα δώσετε σε αυτό που ζει μέσα στην ψυχή σας)
Η ομορφιά του μυαλού έχασε από την ομορφιά του κορμιού. Κι όμως η ύλη φθείρεται, χάνεται.
Στο χέρι μας είναι να κρατήσουμε την καρδιά μας μια όαση γαλήνης και πληρότητας.
Δεν είναι θέμα κατήχησης. Είναι θέμα ζωής.
