«Ο πατέρας μου είναι πολύ καπάτσος!», μας έλεγε η Σοφία. «Πως τα καταφέρνει και με μία σύνταξη που παίρνει, έχει το ψυγείο γεμάτο και του φτάνουν τα λεφτά, είναι επίτευγμα! Μπράβο του!»..
Όντως μας είχε κάνει και σε εμάς εντύπωση. Όχι μόνο για το…. γεμάτο ψυγείο, αλλά και για τα μπουκάλια Johnny Walker που αναπαύονταν στο ράφι του φτωχικού των γονιών της. Τα εν λόγω μπουκάλια, δε συμβάδιζαν με την κομουνιστική ιδεολογία των γονιών της, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία..
Πράγματι, το περιεχόμενο του ψυγείου και των ντουλαπιών, δεν αντιστοιχούσε στο γενικότερο περιβάλλον του νοικοκυριού.
Ένα σπιτάκι, υπερπαμπάλαιο, νοικάρικο μάλιστα, με φτωχικά έπιπλα..
Η Σοφία όμως, ήταν υπερήφανη που ο πατέρας της είχε την ικανότητα να κάνει, όπως η ίδια το περιέγραφε, «το 50άρικο, 100άρικο!)..
Η ίδια η συμπεριφορά του πατέρα της, επίσης, δεν προϊδέαζε για άνθρωπο ικανό για τέτοιου είδους ικανότητες. Η απορία των φίλων της Σοφίας, ήταν, «αφού είναι τόσο καπάτσος, γιατί ζούνε τέτοια ξεπεσμένη και φτωχική ζωή;..».
Μέχρι που κάποια στιγμή, έσκασε η μπόμπα!!
Ο πατέρας της Σοφίας, ο….. καπάτσος, συνελήφθη επ’ αυτοφώρω να κλέβει στο τοπικό σούπερ μάρκετ!!
Η γυναίκα του, μάνα της Σοφίας, του είχε ράψει μεγάλες τσέπες μέσα από το μπουφάν, μέσα στις οποίες πατίκωνε τα διάφορα προϊόντα (κιμάδες, μπριζόλες, σαλάμια κλπ) που «αγόραζε» από τους αντίστοιχους πάγκους..
Κάπως έτσι, με αυτό τον άκρως εξευτελιστικό τρόπο, απεκαλύφθη η… «καπατσοσύνη» του ανδρός..
Κάπως έτσι, κατέρρευσε η αυταπάτη του ικανού και άξιου ανθρώπου, που μπορεί και αυγατίζει την αγοραστική του ικανότητα..
Πάνω απ’όλα όμως, κυρίως, αυτό το ζευγάρι των 65άρηδων, απέδειξε και κάτι ακόμα χειρότερο.
Απέδειξε πως δεν ήταν απλά φτωχοί!
Κάποιος που απλά είναι φτωχός, έχει αντίληψη της φτώχιας του και κάνει ενέργειες προκειμένου να βελτιώσει τη θέση του. Αλλά πάντως, ο απλά φτωχός άνθρωπος, παραμένει ένας άνθρωπος αξιοπρεπής!
Το συγκεκριμένο ζευγάρι λοιπόν, δεν ήταν «απλά» φτωχοί.
Ήταν «φτωχομπινέδες»!
Αυτή η βαθύτατα αναξιοπρεπής κατηγορία ανθρώπων, που πάντα φταίνε οι άλλοι, για τη φτώχια τους.
Αυτοί των οποίων η αντίληψη φτάνει μέχρι το επίτευγμα της κλοπής …. μπριζόλας!
Λένε πως ο χαρακτήρας του ανθρώπου φαίνεται ακόμα και όταν κλέβει..
Όταν λοιπόν κλέβει κάποιος, μία πράξη παράνομη και απαράδεκτη, δείχνει την ποιότητα του χαρακτήρα του.
Αυτός που κλέβει κιμά και σαλάμια, είναι αυτός που νιώθει και είναι φθηνός. Τόσο απλά!
Άλλωστε, αυτή καθαυτή η ιδέα της κλοπής, είναι μία προβληματική συμπεριφορά.
Αυτός που είναι έξυπνος και …. Καπάτσος, δεν έχει την ανάγκη να καταφύγει στην αναξιοπρεπή πράξη της κλοπής!
Πόσο μάλλον, όταν κλέβεις μπριζόλες και κιμάδες!
Ο πλούτος μετριέται με τα αγαθά που έχουμε, ας μη γελιόμαστε και ας αφήσουμε στην άκρη τους εξευμενισμούς τύπου «πλούσια ψυχή» κλπ.
Είναι ωραίο το πλούσιο και άνετο σπίτι!
Ο πλούτος όμως, ενώ υπολογίζεται με τα υλικά αγαθά, έχει άλλη μονάδα μέτρησης.
Μετριέται λοιπόν, με το κατά πόσο έχεις την ικανότητα να περπατάς με το κεφάλι ψηλά και να κοιτάς τους άλλους στα μάτια!
Πιο απλά, δε γίνεται…
(είπαμε πως είναι εύκολο;!…)
