Χρόνια τώρα η ίδια ιστορία!
Η ίδια τακτική.
Σε ξέρω. Τόσα χρόνια που συναντιόμαστε σε κοινές δραστηριότητες, έχεις παραμείνει ίδια!..
..και όχι με την καλή έννοια. Όχι με την έννοια, «πως παραμένεις έτσι νέα!».
Πέρασες τα 40 και ακόμα προσπαθείς να «πουλήσεις» την ίδια εικονική πραγματικότητα.
Προσπαθείς να περάσεις για ανεξάρτητη, ενώ ακόμα ζεις με τους γονείς σου! Μιλάς χαμηλόφωνα στο τηλέφωνο, για να μην τους ενοχλήσεις από τον ύπνο τους, ωσάν 15χρονο κοριτσάκι που μιλάει συνωμοτικά, για να μην το μαλώσει η μαμά και ο μπαμπάς!
Επιμένεις εδώ και χρόνια να λες το ίδιο ψέμα, για την υποτιθέμενη σχέση σου. «Είναι στο εξωτερικό», λες. «Παλεύουμε να κρατήσουμε τη σχέση μας, γιατί αγαπιόμαστε» ξαναλές, προκαλώντας ειρωνικά χαμόγελα, τα οποία κάνεις πως δε βλέπεις…
Όλοι μας έχουμε καταλάβει πως δεν έχεις σχέση! Ποτέ δεν είχες!
Κριτικάρεις τους πάντες και τα πάντα, αιώνια γεροντοκόρη, που γεννήθηκε έτσι!
Κριτικάρεις εκείνη, γιατί «έγινε ρόμπα», λες, για τη σχέση της!
Ναι, αλλά εκείνη τουλάχιστον, έχει σχέση!
Εκείνη επίσης, είναι ένα λειτουργικό άτομο, αυτόνομο επαγγελματικά και οικονομικά! Βοηθάει και στηρίζει και ένα άλλο άτομο με πρόβλημα υγείας! Ταξιδεύει, βοηθάει, κάνει λάθη (όπως όλοι οι λειτουργικοί άνθρωποι), τα αναγνωρίζει, τα διορθώνει, προχωράει και εξελίσσεται!
Όπως δηλαδή λέμε, καμία σχέση με εσένα! Μήπως εκεί κρύβεται και η απέχθεια σου, προς το πρόσωπο της;!..
Χώνεσαι ανάμεσα σε ζευγάρια, ιδίως όταν διαφωνούν σε κάτι (όπως όλα τα ζευγάρια), παίρνοντας ανοικτά το μέρος του ενός ή του άλλου και διευρύνοντας έτσι το όποιο χάσμα ανάμεσα τους..
Χώνεσαι απρόσκλητη και χωρίς να σου ζητηθεί η άποψη σου, σε παρέες και συντροφιές φίλων και γνωστών, υποδεικνύοντας ποιον θα δεχθούμε στην παρέα μας, ανάλογα με τα «κολλήματα» που τραβάς για πάρτη του!
Σε ξέρω πλέον. Σε έμαθα!
Κατάλαβα, από τους τελευταίους, είναι η αλήθεια, πως είσαι ένα ανολοκλήρωτο άτομο..
Έχεις βαφτίσει την έλλειψη «ζωής» από πλευράς σου, «επιλεκτικότητα», μόνο που ο σωστός χαρακτηρισμός είναι «δειλία»..
Φοβάσαι να ζήσεις. Η ζωή βλέπεις, θέλει κότσια κοπελιά!..
Επιλέγεις λοιπόν, να αυταπατάσαι, περιφερόμενη σε Συλλόγους, λέγοντας τα ψέματα σου και ρίχνοντας κλεφτές, φθονερές ματιές σε εκείνους που ζούνε!
Περιμένεις το στραβοπάτημα τους, για να πουλήσεις στον εαυτό σου το παραμυθάκι πως εσύ είσαι καλά!..
Όμως ξέρεις πως δεν είσαι καλά. Καθόλου καλά μάλιστα!
Για αυτό, άσε τα ψέματα. Έτσι κι αλλιώς, με την κατάχρηση που έχεις κάνει σε αυτά, δεν τα πιστεύει πλέον κανείς!
Βγες από το καβούκι σου και ζήσε!
Η ζωή είναι το καλύτερο φάρμακο. Πολύ πιο δυνατό και από το δυνατότερο χάπι, χωρίς την τοξικότητα αυτού!
Ζήσε!
Get a life ρε!!
