Καλοκαίρι, κι ο ήλιος ψηλά και καυτός. Τι καλύτερο από μια δροσερή βουτιά σε μια θάλασσα άγνωστη, σε μια εκδρομή, έτσι απλά με το αυτοκίνητο, χωρίς συγκεκριμένο μέρος στο gps του μυαλού ή και του κινητού μέσα στον Αύγουστο…
…μια βουτιά, σε νερά που δεν τα έχεις ξαναδεί, που δεν τα έχεις ξανακολυμπήσει, κι ας ήταν διαρκώς τόσο κοντά σου αυτή η παραλία με αυτά τα υπέροχα λεία πρασινωπά βότσαλα και τα βράχια…
Θάλασσα κρύα στην αρχή, μα με το κολύμπι ζεσταίνεσαι. Νερά βαθιά πολύ, αλλά το μάτι βλέπει μέχρι κάτω στον πυθμένα.
‘Οπως θα φανταστήκατε, δεν μιλώ κυριολεκτικά… Οι θάλασσες είναι οι άνθρωποι, οι άνθρωποι που έτσι απρόσμενα μπαίνουν στη ζωή μας, και παρά την κρυάδα της πρώτης βουτιάς, τους απολαμβάνεις, κολυμπώντας μέσα τους.
Αυτό το καλό έχουν οι άνθρωποι. Έχουν μέσα τους στοιχεία από τη θάλασσα, κι έτσι μπορείς να διαλέξεις πού θα κολυμπήσεις, μόλις πλησιάσεις κοντά τους.
Υπάρχουν παραλίες πολυσύχναστες, και τις καθημερινές, με βοή και φωνές, και φανταχτερές ομπρέλες και ξαπλώστρες, με εξωτικά cocktail στα menu τους, και με νερά θολά από την πολλή αναστάτωση του κόσμου, με τα πολλά μπες-βγές στο νερό. Τις προτιμούν αρκετοί, για να βολευτούν. Η είσοδος μπορεί να είναι ακριβή, αλλά το “βόλεμα” κοστίζει.
Παραλίες με εύκολη πρόσβαση, και με ελεγχόμενο και σταδιακό βάθος, για να τσεκάρεις πού πατώνεις.
Υπάρχουν όμως και παραλίες με δύσκολη πρόσβαση, για τους λίγους. Παραλίες που σχεδόν δεν είναι παραλίες, γεμάτες βράχια και κοφτερό πυθμένα. Εκεί, δε θα βρεις πολλούς να θέλουν να βουτήξουν. Γιατί; Μα είναι απλό! Γιατί απλά, δεν βολεύονται για να “αράξουν”. Πρέπει να εχουν το νου τους στα ρεύματα, στο βάθος. Κι αυτό, κουράζει. Όπως κουράζει και το να πλησιάσεις έναν άνθρωπο που μοιάζει σαν μια τέτοια θάλασσα.
Να προτιμάτε τις παραλίες που δεν πατιούνται πολύ, που η φύση η ίδια τις διάλεξε να τις απομονώσει για να τις κοσμήσει με ζωή κι ενέργεια.
Εκεί να κολυμπάτε. Κι αν πέσετε πάνω σε καμμιά τσούχτρα, δε πειράζει. Τουλάχιστον θα ξέρετε οτι εκεί που κολυμπάτε, βασιλεύει η ζωή, κι όχι τα λύμματα των άλλων, που βρίσκονται εκεί, παράλληλα με εσάς. Καταλαβαινόμαστε νομίζω.
Να προτιμάτε τους δύσβατους ανθρώπους, με τα κολλήματα, τις εμμονές και τα πάθη τους. Τα έχουν όλα στη φόρα. σαν να σε διώχνουν κιόλας.
Αυτόυς να προτιμάτε. Κοιτώντας τους στα μάτια, θα δείτε το βαθύ αλλά κατακάθαρο πυθμένα της ψυχής τους.
Αν τολμήσετε τέτοιο κολύμπι στη ζωή σας, να ξέρετε οτι δεν θα αποχωριστείτε ξανά αυτά τα νερά, τα άγνωστα, τα αφιλόξενα για τους πολλούς.
Αυτά τα νερά κι αυτή η μικρή κι απρόσιτη παραλία θα είναι ο κόσμος σας…
