Από τη Νίτσα Μανωλά 
Πάνε χρόνια που δε μιλάς…
Που καταπίνεις, αντέχεις, λες ‘’δε βαριέσαι’’ και σωπαίνεις.
Ανέχεσαι και υπομένεις συμπεριφορές και λόγια που σε πληγώνουν χωρίς να ορθώνεις κουβέντα για να αντισταθείς στον πόνο ή ακόμα και στα αρνητικά συναισθήματα που σου προκαλούν.
Το δικό σου δίκιο είναι κάποιου άλλου το άδικο. Διότι καθείς απ’ τη δική του πλευρά θα δει τα πράγματα όπως τα θέλει κι όπως τον βολεύουν.
Έτσι, κρατάς το στόμα σου κλειστό για να μη δημιουργούνται εντάσεις. Γι’ αυτό άλλωστε είσαι και το ‘’καλό παιδί.’’ Φυσικά! Όταν ο άλλος έχει βολευτεί και παίρνει από σένα αυτό που θέλει είσαι καλός. Όταν πάψεις να του το δίνεις υπάρχει αυτομάτως και πρόβλημα: εννοείται πως είσαι ο κακός!
Πέφτεις στην παγίδα μιας ψυχολογικής χειραφέτησης από την οποία δεν μπορείς εύκολα να ξεφύγεις. Νιώθεις και τύψεις από πάνω. Κάποια ξεσπάσματα σου, βέβαια, εδώ κι εκεί ταράζουν ανά διαστήματα λίγο τα νερά και προμηνύουν τον κίνδυνο μα δεν είναι ικανά για να προκαλέσουν ανησυχία.
Το αποτέλεσμα;
Τα όρια στενεύουν. Τα περιθώρια υπομονής εξαντλούνται και το μυαλό κλειδαμπαρώνεται. Οχυρώνεται και σφραγίζει για να μην μπορεί πλέον κανείς να του επιτεθεί. Να μη μπορεί κανείς να το φτάσει.
Και η σιωπή γιγαντώνεται μέσα σου. Ορθώνεται τεράστια και σπάει.
Έχεις καταντήσει, με άλλα λόγια, ψιλικατζίδικο. Είσαι πάντοτε εκεί, έτοιμος να δεχτείς τον κάθε πελάτη και να τον εξυπηρετήσεις. Να πάρει από εσένα αυτό που λαχταρά η ψυχή του και να φύγει. Το κατάστημα όμως κάποια στιγμή κηρύττει πτώχευση και κλείνει, αφού έχει χρησιμοποιήσει όλα τα υπάρχοντα αποθέματα και τα έχει εξαντλήσει.
Κατεβάζει ρολά και βάζει μια μεγάλη ταμπέλα στο παράθυρο:
«Κλειστό λόγω… Μη άλλης ανοχής».
Πίστεψε με, λίγοι θα είναι εκείνοι που θα αναρωτηθούν τι έχεις απογίνει και θα σε ψάξουν. Στα δάχτυλα του ενός χεριού μετρημένοι. Μη σου πω πως θα περισσέψουν και δάχτυλα στο τέλος του μετρήματος.
Και κάπως έτσι, χαλάνε οι σχέσεις και απομακρύνονται οι άνθρωποι. Μα επειδή η ζωή μας κύκλους κάνει δημιουργεί καινούργιες. Έτσι λοιπόν, αποφασίζεις να ξανανοίξεις το μαγαζάκι σου επενδύοντας, όμως, μικρότερο κεφάλαιο.
Δε βαριέσαι! Τι ψυχή έχει άλλη μια προσπάθεια; Τώρα ξέρεις πλέον από τι πρέπει να φυλαχτείς για να μην χρεωκοπήσεις.
