Θυμάσαι πως ήσουν κάποτε;..
Τότε, στα νιάτα σου, που όλο σου το βιός χώραγε σε μία βαλίτσα..
Δεν είχε καμία σημασία για εσένα, που δεν είχες σχεδόν τίποτα από υλικά αγαθά. Ούτε καν, ένα μοτοποδήλατο δεν είχες!
Κάποια στιγμή λοιπόν, σε πλησίασε κάποιος, που σε συμπαθούσε και σου πούλησε ένα, πολυπόθητο, δίκυκλο! Μία Vespa, παλιά, μεν, άριστα συντηρημένη, δε!
Μαγεία! Άλλαξε τότε όλη σου η ζωή! Μεγάλωσε ο κόσμος σου ρε φίλε!
Στα 22 σου, τότε, ξεκίνησες με το βεσπάκι να εξερευνάς, όλο και μακρύτερα, όλο και περισσότερο!
Σκεφτόσουν, πως τελικά, εκείνος ο τύπος που σου πούλησε το μηχανάκι, εκείνος που δουλεύατε μαζί στο ξενοδοχείο, όντως σε συμπαθούσε! Όχι μόνο σου πούλησε τη βέσπα σε καλή τιμή, αλλά, εκτός του ότι ήταν σε άριστη κατάσταση, σε διευκόλυνε να την ξεχρεώσεις!
Κάπως έτσι πέρασαν τα χρόνια και κάποτε, από ημινομάς, αποφάσισες να εγκατασταθείς πιο μόνιμα..
Νοίκιασες μία γκαρσονιέρα, μετά αναβαθμίστηκες σε δυάρι, τριάρι, τεσσάρι…
Τα χρόνια πέρναγαν και τα οικονομικά σου, μετά από άγρια σκαμπανεβάσματα, άρχισαν να σταθεροποιούνται και να βελτιώνονται!
Όσοι σε επισκέπτονταν στο σπίτι σου, διαπίστωναν μια διάχυτη ευμάρεια! Έναν, σχεδόν, πλούτο!
Όχι! Εσύ ήξερες την αλήθεια!
Ο Πλούτος, δεν ήταν τα ωραία και ακριβά πράγματα που είχες, αλλά οι φίλοι σου!
Αυτοί που, εκτός των άλλων, σου έχουν χαρίσει πολλά, από τα πράγματα που έχεις! Πράγματα, τα οποία, ποτέ σου δε θα αγόραζες, γιατί απλά, δε θα μπορούσες!
Ξέρεις λοιπόν, πως η πραγματική και ουσιαστική σου περιουσία, είναι οι φίλοι σου! Αυτοί που αποτελούν την πραγματική σου οικογένεια!
Αυτοί που στα ζόρια σου θα είναι δίπλα σου, χωρίς μνησικακίες και χαιρέκακες συμπεριφορές!
Αυτοί που θα σου ακουμπήσουν τον ώμο και θα σου που «μην κωλώνεις, εδώ είμαι εγώ!».
Είναι οι ίδιοι, που όταν χρειαστεί, θα σε βρίσουν! Στα μεγάλα ζόρια, εκείνα που μεμψιμοιρείς και πελαγοδρομείς σε αέναες μαλακίες, θα σε αρχίσουν και στις σφαλιάρες, γιατί έτσι είναι οι φίλοι!
Έτσι ΠΡΕΠΕΙ να είναι οι φίλοι…
Έτσι λοιπόν, κάθε φορά που επισκέπτες θαυμάζουν το σπίτι σου και τα πράγματα που έχεις, εσύ τους απαριθμείς το κάθε ένα και τον φίλο που στο χάρισε.
Καμαρώνεις!…
…όχι για τα πράγματα, προς Θεού!
Αυτά, σήμερα είναι και αύριο δεν είναι! Ένας ικανός διαρρήκτης, φτάνει για να τα χάσεις..
Καμαρώνεις για τους φίλους σου! Ξέρεις πως η στήριξη τους δεν οφείλεται στην χαμηλή τους αυτοεκτίμηση! Το αντίθετο!
Πέρασες χρόνια μοναξιάς και μοναχικότητας, γιατί δε γούσταρες να κάνεις παρέα με κότες!…
…και οι αετοί σπανίζουν! Αλλά εσύ τους βρήκες!!
Σε δέχθηκαν στις παρέες τους και σε βοήθησαν να τους πλησιάσεις και να γίνεις, βήμα, βήμα, ένας από αυτούς!
Καμαρώνεις λοιπόν, γιατί οι αετοί της ζωής σε αποκαλούν «φίλο» τους!
Όχι μόνο αυτό, αλλά στο δείχνουν!
Επιτρέπεις λοιπόν, στον εαυτό σου, να γευτείς για λίγο, τη μικρή αμαρτία της αυταρέσκειας!
Σου αρέσεις!
Οι φίλοι σου, είναι αυτοί που σε στήριξαν και σε στηρίζουν!
Είναι αυτοί που σε δυνάμωσαν σε σημείο, να μπορείς να τους στηρίζεις και εσύ!
Κυρίως, είναι αυτοί που σε έκαναν πλούσιο!
Ο πλούτος μετριέται με το πλήθος και κυρίως, με την ποιότητα των ανθρώπων που έχεις γύρω σου και δίπλα σου..
…και εσύ είσαι πλούσιος!..
