Αγαπητή μου υποτιθέμενη αδελφή ψυχή. (έτσι με αποκαλούσες, δε φταίω εγώ)
σου γράφω αυτό το γράμμα για να καταλάβεις πως τα ψέμματα τελείωσαν.
Στην τελευταία μας επικοινωνία, μου είπες να βρώ ζωή να ζήσω, γιατί οσοι δεν έχουν, ασχολούνται με διάφορα.
Να σου εξηγήσω λοιπόν γλυκειά μου, ποιός ειναι εκείνος που δεν έχει ζωή να ζήσει.
Εσύ καλή μου, δεν έχεις ζωή να ζήσεις, γι αυτό και πλάθεις χαρακτήρες. Πλάθεις παιδικούς φίλους σε κομβικές θέσεις, για να φοβηθούν οι οχτροί σου και να νιώσουν ασφάλεια οι “δικοί” σου, πλάθεις εραστές δικούς σου που σε διεκδικούν διαρκώς. Τους πλάθεις και στα μέσα δικτύωσης, και φτιάχνεις ιστορίες ζωής γυρω από αυτούς.
Καλά ολα αυτά, μέσα στην μοναξιά σου. Μαγκιά σου ως εδώ.
Το κακό είναι οτι παγιδεύεις ανθρώπους μέσα στη τρέλλα σου, στην παράνοιά σου. τους παγιδεύεις με λόγια και υποτιθέμενα έργα.
Το κακό είναι οτι κλέβεις χρήματα, (αποδεδειγμένα τουλάχιστον απο 2 μεριές) και γκρεμίζεις τα τείχη του νου, που έχει χτίσει για το παράλογο.
Το κακό είναι οτι με ένα ψεύτικο ανδρικό προφίλ, που συντηρείς εσυ, η ίδια, αυτό του κολλητού σου ντε, που γνωρίζεστε από παιδιά κι είναι το στήριγμά σου, κρατάς δέσμια μια ταλαίπωρη ψυχή, για μήνες, αν όχι για χρόνια.
Το κακό είναι πως με άλλα ψεύτικα προφίλ, αμολάς απειλές κατά ζωής, κατάρες και πολλές ψευτιές. Όμηρος, Jinxie σου λένε κάτι; Αυτοί ντε, που σε υπερασπίζοταν με πάθος σε κάθε ποστ σου;
…έσπασε η εικόνα σου κουκλίτσα μου. Και δεν το αντέχεις.
Η κατάρα είναι γαϊδάρα και γυρνάει στον αφέντη της, λένε. Δυστυχώς σούρνεις και δυο ψυχές. που τις οδηγείς στην καταστροφή.
Μπλέχτηκες στις ζωές ανθρώπων, τους έμπλεξες μεταξύ τους, σφήνωσες σαν υποτιθέμενος ευεργέτης για να κλέψεις τι? 15 και 20 ευρώ; Εσύ, με τα δεκάδες πενηντάρικα στο πορτοφόλι σου; (τίνος να ήταν άραγε…)
Εμένα με δάνεισες πολλά περισσότερα, και δεν ντρέπομαι να το πω. Ίσα που το φώναζα τότε.
Και με παρακάλεσες να το ξεχάσω. Φυσικά το έκανα, και δεν σου νιώθω και καθόλου υπόχρεη, αν και τότε σου φιλούσα τα χέρια.
Παρακαλούσες τον κόσμο να σε νιώσει δικό του, για να σου ανοίγεται, να τον κάνεις να εξαρτάται από σένα, και μετά να τους σκάβεις τον λάκκο.
Μόνο που ήρθε η ώρα σου. Για τον δικό σου λάκκο. Είπες τοσα ψέμματα για τόσους πολλούς, που άρχισες να τα ξεχνάς. Να μπερδεύεις. Να μη θυμάσαι τί έχεις πει και πού.
Θυμόμαστε εμείς, που λουστήκαμε τα ψέμματα και τις απειλές σου, οτι θα πάμε να βρούμε νεκρούς. Το θυμάσαι;
Μέχρι που θα σκότωνα αν σε πείραζε κανείς. Κι αυτό στο χα γράψει.
Δεν σου είχα γράψει όμως ποτέ τι θα έκανα αν πείραζες αθώους. Κι έχεις πειράξει πολλούς.
Δεν θα το κάνω γλυκειά μου.
Θα σε αφήσω να φαντάζεσαι.
Να απειλείς οτι θα τα πουν οι δικηγόροι μας.
Ξέρεις πως δεν μπορείς να πλησιάσεις τη δικαιοσύνη…
θα σε κάψει…έχει ράμματα για τη γούνα σου.
