από την Βασιλική Αναστασοπούλου.
Αγαπημένο μου καλοκαίρι !
Έφυγες όμως για λίγες μέρες ακομη εχει καύσωνα και σε θυμάμαι πάλι.
Σκέφτομαι τις ωραίες βραδιές ..
Θυμάμαι το τσιγαράκι που άναψα, χαζεύοντας την πανσέληνο του Αυγούστου , θέλοντας για λίγο να χαλαρώσω και να ξεφύγω απο τα καθημερινά.
Νιώθω ακόμη την ξεκούραση που ένιωσε το σώμα μου όταν απόγευμα Παράσκευης μετά από
τη δουλειά βρέθηκα σε μια παραλία της Εύβοιας κοντά στο εξοχικό μας.
Κι ήτανε σαν η θάλασσα να πήρε μέσα της την κούραση όλη της βδομάδας,
και ολα μου τα αγχη.
Ακόμη, εχώ στην καρδιά μου την στιγμή που κουνιόμουν σε μια αιώρα στην Πάρο. Στιγμή ευτυχιας ..
Τη φέρνω στο νου μου οταν τα βρισκω σκουρα αυτο το φθινοπωρο που ερχεται.
Γιατι το φθινοπωρο εφτασε !
Και δεν ξέρω γιατί πολλοί ζουν για το επόμενο καλοκαίρι.
Εγώ ζω για το εδώ και το τώρα .
Οι πρωτοι 8 μηνες θα ειναι δυσκολοι που λεμε !
Εως τότε ας φροντίσουμε να βάζουμε χρώμα , χαρά και αισιοδοξία στις μέρες μας.
Να ταξιδεύουμε.
Με το νου η και με οποιο αλλο πιο πολυτελες μεσο ο καθενας διαθετει.
Να φευγουμε, για να γυριζουμε ξανα στα ιδια και τα ιδια. Ο,τι ο καθενας μας εννοει σαν ρουτινα του.
Φθινοπωρο ! Αυτο ειναι ..
Το γύρισμα. Το γύρισμα σε ό,τι μας κρατάει σταθερούς.
