Γράφει ο Ερμής:
Είχα διαβάσει κάποτε ότι ο Χέρμαν Έσε, ο γνωστός Ελβετός μυθιστοριογράφος, υποστήριζε ότι κάθε αρχή κρύβει μέσα της μια μαγεία.
Εναρμονίζοντας λοιπόν τη σκέψη αυτή με παλαιότερες παραδοχές που όριζαν πως τα στοιχεία της Φύσης συνδέονται συμβολικά και επικοινωνιακά, θα μπορούσα να πω ότι το φθινόπωρο αποτυπώνει ιδανικά – τουλάχιστον κατά την προσωπική μου άποψη – τη μαγική αυτή αρχή.
Δίχως να υποτιμώ τα πλεονεκτήματα των άλλων εποχών – πώς θα μπορούσα εξάλλου, αφού ζω στον ιδιαίτερο κόσμο τους – νομίζω ότι είναι ένας μοναδικός καταλύτης.
Η άνοιξη αναγεννά τις ζωτικές μας δυνάμεις και μας προετοιμάζει για τις χαρές του καλοκαιριού, το οποίο με τη σειρά του μας επιτρέπει να βυθιστούμε στα κύματα της ηρεμίας και της χαλάρωσης, ενώ ο χειμώνας μας ωθεί στην προστασία του ζεστού σπιτικού καταφυγίου μας.
Το φθινόπωρο όμως μας αφυπνίζει. Μας προκαλεί να αναλογιστούμε, να αποτιμήσουμε τους μήνες που κύλησαν, να σχεδιάσουμε τα επόμενα βήματά μας, να διορθώσουμε τα λάθη μας και να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας, έστω κι αν είναι λιγοστές.
Μήπως και τα φύλλα των δέντρων, που πέφτουν, δεν είναι ένας συμβολισμός; Η πτώση της φθοράς που λαχταρά την αναζωογόνηση και την ανασύνθεση.
Συνταγή της Αμβροσίας: Μυρωδιά φθινοπώρου
Υλικά:
2 κυδώνια (καθαρισμένα και κομμένα σε κύβους)
1 ρόδι (καθαρισμένο)
1 κούπα μύρτιλα (όχι αποξηραμένα)
10 κάστανα (βρασμένα και ξεφλουδισμένα)
1 κούπα βατόμουρα (όχι αποξηραμένα)
1 κούπα σταφύλια (μαύρη σταφίδα και όχι αποξηραμένη)
1 ποτήρι του κρασιού κονιάκ
Εκτέλεση:
Σε μια κατσαρόλα ρίχνουμε 2 ποτήρια νερό και ½ ποτήρι ζάχαρη και βράζουμε τα κυδώνια για να μαλακώσουν.
Τοποθετούμε όλα τα φρούτα σ’ ένα μπολ. Ανακατεύουμε ελαφρά και περιχύνουμε με το σιρόπι που έχουμε από το βράσιμο των κυδωνιών και με το κονιάκ.
Σερβίρουμε, συνοδεύοντας είτε με παγωτό, είτε με γιαούρτι, είτε με μους σοκολάτας ή βανίλιας.
