…τι περιμένεις;!
«Μας έχεις βγάλει από τη ζωή σου», έλεγε, ανάμεσα στα άλλα, το ευχετήριο μήνυμα της μάνας (ο Θεός να την κάνει)..
Όντως! Ο Γιός, την είχε βγάλει από τη ζωή του, οριστικά, όταν κινδύνεψε η δική του ζωή..
Όταν εκείνος, συνειδητοποίησε την άκρατη τοξικότητα της βιολογικής του οικογένειας..
Ήταν εκείνος, ο γιός, που για δεκαετίες έπαιζε το παιχνίδι.
Το νοσηρό παιχνίδι της καλής και ευτυχισμένης οικογένειας..
Εκείνη η μάνα (ο Θεός να την κάνει), ήταν που συστηματικά ξέσκιζε την ψυχή του παιδιού της..
Του έλεγε, από το Δημοτικό ακόμα, τα παράπονα της για το κέρατο που έτρωγε από τον σύζυγο και Πατέρα του παιδιού της! Του έλεγε πόσο πολύ υπέφερε κα πόσο μα πόσο πολύ καταπιέζονταν και γινόταν θυσία (my ass), για το παιδί της! Του έλεγε, του γιού της, όλα της τα βαριά παράπονα, αναλύοντας του το πόσο καταπιέζεται για χάρη του, φορτώνοντας το, με όλα τα ενοχικά ένστικτα..
Ξέσκιζε, τέλος, την ψυχή του παιδιού της, με το να ορμάει στην αγκαλιά του συζύγου και Πατέρα, αφήνοντας το παιδί της με μία τεράστια απορία!..
Όχι τελειωμένη μου! ΔΕΝ είσαι μάνα εσύ!
Σε καμία περίπτωση δεν είναι μάνα αυτή που απλά, τεκνοποιεί! Πόσο μάλλον, όταν αυτή καθαυτή η τεκνοποίηση, έχει άκρως ιδιοτελή χαρακτήρα!
Δεν είναι μάνα αυτή που χρησιμοποιεί το παιδί της, ως μαξιλάρι για να απορροφά τα χτυπήματα, κυρίως ψυχολογικά, του συζύγου της!
Δεν είναι μάνα αυτή που ποτέ, μα ΠΟΤΕ, δεν πήρε το μέρος του παιδιού της, έστω σε κάτι που είχε δίκιο. «Μάνα», αυτή που συστηματικά έπαιρνε το μέρος του άνδρα της, έναντι του παιδιού της!
Πέρα από τις ψεύτικες υποσχέσεις, για.. ταξίδια (η Νέα Υόρκη ακόμα περιμένει!) και άλλα πολλά, για να έχει το γιό της στο παραμυθάκι της προσμονής..
«Μάνα» σημαίνει κυρίως καταφύγιο! Απάνεμο, ασφαλές και ήρεμο λιμάνι..
Σε καμία περίπτωση εσύ δεν υπήρξες κάτι τέτοιο!..
Όσες φορές, μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού, «προσέφερες» κάτι, ήταν μόνο και μόνο για να το «πουλήσεις». Για την εικόνα!..
Ο γιός σου όμως, σε προστάτευε! Κράταγε τα μυστικά σου, αυτά που του «φόρτωνες» σχεδόν από τα γεννοφάσκια του, γεμίζοντας τον ενοχές και τοξικές πληροφορίες, που ένα παιδί ΔΕΝ πρέπει να γνωρίζει!
Ο γιός σου έφαγε στο κεφάλι τόσες δεκαετίες τα νοσηρά παιχνίδια σου και τη διπρόσωπη συμπεριφορά σου. Επέμενε εκείνος να παίζει το παιχνίδι σου, αποζητώντας αυτό που δεν μπορείς να δώσεις. Αποζητώντας την αγάπη και την αποδοχή σου!
Ναι, όντως! Είναι κατανοητό πως άργησε ο γιός σου να αποδεχθεί πως σου ζητούσε να του δώσεις πράγματα και ποιότητες που δεν έχεις…
…που ποτέ δεν είχες..
Αυτά και άλλα πολλά, πάρα πολλά, που δε χωράνε σε ένα απλό κείμενο, λοιπόν, είναι οι λόγοι που σε έκανε πέρα!
…και πολύ άργησε!
Βλέπεις, πριν λίγα χρόνια, ήρθε του γιού σου εκείνο το δώρο της ασθένειας. Θυμάσαι;!
Τότε που …. πάλι «πούλησες» το δράμα σου! Όλοι στο Νοσοκομείο έμαθαν πως… πιάστηκε ο ώμος σου.. «είναι μητέρα σας η κυρία», απόρησε το προσωπικό του Νοσοκομείου, που έβλεπαν μία «μάνα», να διαλαλεί πως… κουράστηκε να σφραγίζει..
Το ποτήρι είχε ξεχειλίσει χρόνια και χρόνια πριν. Τότε όμως ο γιός σου, πνίγηκε!
Το ότι σε έκανε πέρα, ήταν μία απλή πράξη, που την υπέβαλε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης…
