Της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου.
Όταν ένα δενδρύλλιο τραυματισθεί, θα μεγαλώσει ακολουθώντας την πληγή του.
Ο τρόπος που αυτό το δενδρύλλιο θα αφομοιώσει την πληγή του, κάνοντας την κομμάτι του μοιάζει με τον τρόπο που αφομοιώνουν οι άνθρωποι τα παιδικά τους τραύματα.
Ένα άτομο που η παιδική του ηλικία ήταν δύσκολη και τραυματική ενδέχεται μεγαλώνοντας να αυτοπαγιδευθεί στην ίδια την μιζέρια που τόσο τοξικά εμπότισε το μεγάλωμα του.
Τα παιδικά τραύματα, όμως, δεν είναι ασθένειες είναι δυσκολίες! Και οι δυσκολίες αντιμετωπίζονται την ίδια στιγμή που μας δυναμώνουν βοηθώντας το βαθύτερο είναι μας να μας πάρει πιο ψηλά!
Για να παραμείνει ο άνθρωπος υγιής χρειάζεται να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες και τις προκλήσεις της ζωής.
Ωστόσο, αν κανείς νιώσει αδύναμος ή αν το περιβάλλον του τον γαλουχήσει έτσι ώστε να νιώσει την αδυναμία του σύμφυτα τότε το τραύμα θα τον νικήσει και ο άνθρωπος θα νιώσει την ήττα ως μια βάρβαρη εισβολή στα κατάβαθα του εγώ του! Οι συνέπειες του τραύματος μπορεί να μην φαίνονται πάντα αμέσως.
Τα συμπτώματα μπορεί να παρεισφρήσουν στο ενδότερο εγώ και να μοιάζουν σαν καρκίνωμα. Όταν το άτομο περνά δύσκολες καταστάσεις στη ζωή του, αυτά τα παλιά συμπτώματα να εμφανίζονται απροειδοποίητα.
Έτσι, ενδέχεται, ένα φαινομενικά ελάσσονος σημασίας γεγονός να είναι σε θέση να προκαλέσει μια εκ βάθρων κατάρρευση του ατόμου.
Δεν μπορεί ένα άτομο να σπρώξει τον ποταμό!
Η βιωμένη αίσθηση του τραύματος είναι πολύπλευρα επίπονη κατάσταση που είναι ικανή να καταποντίσει το άτομο.
Εσύ και το βιωμένο σου τραύμα έχεις τρεις επιλογές την φυγή, την μάχη ή το πάγωμα! Ο τραυματισμένος άνθρωπος πάσχει από βαθειά έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον εαυτό του και προς τους άλλους. Ο φόβος έχει ακινητοποιήσει τον άνθρωπο και έχει δημιουργήσει τον φαύλο κύκλο της ανησυχίας.
Η συνεχής ένταση προκαλεί έναν ξέφρενο χορό αρνητικών και εμμονικών σκέψεων! Αυτός ο χορός προκαλεί ψυχική αποσύνδεση.
Ένα ψυχικά αποσυνδεδεμένο άτομο είναι ένα άτομο ανισόρροπο με έντονη κυκλοθυμία! Αυτό το άτομο νιώθοντας ανήμπορο να αντιμετωπίσει αυτή την δύσκολη ψυχική του κατάσταση καταφεύγει στην άρνηση, στην μιζέρια και στην αποδοχή της μοίρας του!
Αυτά τα άτομα ενδέχεται να στήσουν μια ολόκληρη προσωπική αφήγηση γύρω από την τραυματική της κατάσταση. Καθώς αυτοπαγίδευονται σε αυτή την μιζέρια δικαιολογούν τις προσωπικές τους επιλογές με βάση αυτή την τραυματική κατάσταση.
Ακόμη συνεχώς φταίνε τους άλλους για τα δικά τους τα λάθη, θυμώνουν με τους άλλους, νιώθουν θύματα, έχουν συνεχώς την ανάγκη να πουν την προσωπική αφήγηση των βασάνων τους, κάνουν προσωπικές επιθέσεις, ταυτίζονται με άτομα που έχουν όμοιες ιστορίες με τις δικές τους, προβάλλουν δικά τους λάθη σε άλλους, δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα, δεν βλέπουν τίποτε θετικό γύρω τους, ένα μαύρο πέπλο σκιάζει τα θετικά στοιχεία της ζωής τους, είναι μονίμως θυμωμένοι και αγανακτισμένοι και πολλές φορές οι φίλοι και οι σύντροφοι τους καλούνται να πληρώσουν τα λάθη των θυτών τους!
Ο δρόμος για την σωτηρία κρύβεται στο εξής τρίπτυχο: επίγνωση συναισθηματικής κατάστασης, ενσυνείδητη απόφαση για θεραπεία, θεραπεία!
