από την Κέλλυ Βουράνη.
Διάθλαση ο Σαίξπηρ; Ναι θα σας απαντούσα. Μπορεί και μάλιστα ιδιαίτερα επιτυχημένη.
Αναφέρομαι στην παράσταση «SEX PYRE» που ανεβαίνει αυτό διάστημα στο Δημοτικό Θέατρο Δάφνης-Υμηττού «Φάνης Χηνάς» από τη θεατρική ομάδα «Διάθλαση».
Πρόκειται για τη διασκευασμένη μεταφορά του έργου “The Complete Works of William Shakespeare” (Abridged) των Adam Long, Daniel Singer και Jess Winfiel.
Η «Διάθλαση» είναι το «καλλιτεχνικό παιδί» του ηθοποιού και σκηνοθέτη Γιώργου Γιαννακόπουλου. Γέννημα θρέμμα Δαφνιώτης, αποφασίζει μαζί με τον μεγάλο- πρόωρα χαμένο- ηθοποιό Φάνη Χηνά να διοργανώσουν θεατρικά σεμινάρια με τη συνδρομή των αξέχαστων Κατερίνα Βασιλάκου και Μίνου Βολονάκη και τη συμμετοχή των Κώστα Κόκκαλη και Βασίλη Στογιαννίδη.
Το 1996 ξεκινά μια θεατρική επανάσταση στο Δήμο Δάφνης. Παιδιά από όλα τα σχολεία της περιοχής μυούνται στην υποκριτική τέχνη και μέσα από αυτήν ποιούν ήθος. Σε αυτό το ήθος στοχεύει και ο Γιώργος Γιαννακόπουλος που με πολλή αγάπη και πίστη προσπαθεί να μπολιάσει τις ψυχές τους με το ανέβασμα κάθε παράστασής του.
Η λέξη παιδί είναι άλλωστε αυτή που τον χαρακτηρίζει ως δημιουργό και ως άνθρωπο. Η συνεχής αναζήτηση πίσω από φαινόμενα, λέξεις και πρόσωπα με μάτια καθάρια, γνήσια, ευρηματικά και προπάντων παιγνιώδη, όπως εκείνα του μικρού παιδιού, είναι η πηγή του δικού του ρόλου, ως συγγραφέα και σκηνοθέτη. Κάπως έτσι γεννήθηκε και το SEX PYRE.
Με μια νέα ματιά συγκριτικά με το πρωτότυπο αμερικάνικο έργο. Μια διάθλαση της αρχικής ιστορίας η οποία προσθέτει τη δική της πινελιά, το δικό της λόγο με αυτοσχεδιαστικά και γκροτέσκο στοιχεία, δίνοντας βαρύτητα στο ερωτικό στοιχείο και το πάθος που διακρίνει τους ήρωες του Σαίξπηρ.
Η ελληνική πραγματικότητα και κουλτούρα παντρεύονται με το σαιξπηρικό μύθο, ενώ άλλες στιγμές οι θεατές απολαμβάνουν μια εξαιρετική σατιρική απόδοση μερικών από τις σπουδαιότερες θεατρικές και κινηματογραφικές αποδόσεις του.
Αφηγηματικά μέρη και διάλογοι κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας, πλαισιωμένα από σκηνικά και κοστούμια που υπηρετούν άψογα την αποδομημένη θεατρική απόδοση των έργων του μεγάλου Άγγλου ποιητή. Μουσική και φωτισμός κατάλληλα επιλεγμένοι λειτουργούν υποβλητικά και υποστηρικτικά στην παρουσία των ηθοποιών.
Μία εξαιρετική ομάδα έντεκα ταλαντούχων ηθοποιών αναδεικνύει το θεατρικό μήνυμα ξεδιπλώνοντας ο καθένας τους μια πολλά υποσχόμενη μανιέρα, αν σκεφτεί κανείς ότι όλοι τους είναι ερασιτέχνες. Ερασιτέχνες ναι, αλλά και τόσο επαγγελματίες συνάμα. Θεατρική ομάδα «δεμένη» και ζεστή μας χάρισαν το γέλιο, τον ανάλαφρο προβληματισμό και κυρίως την «κάθαρση» από τη βαριά καθημερινότητα. Νιώσαμε και εμείς εκεί κάτω στην πλατεία για λίγο ηθοποιοί με τη βοήθειά τους. Βιώσαμε διασκεδαστικά τη συστολή μας απέναντι στην υπόκριση ενός ρόλου και τη δυσκολία της μιμητικής ανθρώπινων συναισθημάτων.
Και βέβαια πάντα υπό το άγρυπνο βλέμμα του Σαίξπηρ που μάλλον δεν τον πείραξε καθόλου η μετονομασία του σε SEX PYRE, κάτι σαν φως δηλαδή για όλους εμάς τους μεταγενέστερους. Αυτό το φως «έκαψε» την κάρδια και το νου του Γιώργου Γιαννακόπουλου, σαν εκείνο «Το φως που καίει» του Βάρναλη, κάποτε σε κάποια σχολική αίθουσα. Έκτοτε το φως εκείνο καίει ασταμάτητα μέσα στο μικρό θεατράκι, χαρίζοντάς μας την αγάπη για το θέατρο και τη ζωή.
Θα κλείσω λέγοντας πως η θέση μου για όσα διαβάσατε παραπάνω είναι υποκειμενική. Άλλωστε και εγώ «τυχαία βρέθηκα εδώ, μια φίλη κάλυπτα», για να δανειστώ τα αστεΐζοντα λόγια της πορτοκαλομαλλούσας Οφηλίας στον Άμλετ. Τύχη μου σε ευχαριστώ για όσα απόλαυσα.
May the luck be with you too
