Από τη Δικαία Μαραβέλια 
Είναι παρεξηγημένη μέρα η Κυριακή.
Όσο μεγαλώνω τόσο πιο πολύ το φιλοσοφώ. Τελικά την Κυριακή την θέλω μόνο για μένα.
Πώς επιλέγεις μια ώρα της μέρας για να κάνεις αυτό που αγαπάς;
Ε, έτσι θέλω και μια μέρα της εβδομάδας δική μου. Μπορώ;
Αν μπορώ; Βέβαια και μπορώ και θέλω…
Θέλω να κοιμηθώ έως αργά. Να πιώ τον καφέ μου με πολύ αργούς ρυθμούς και να αργήσει αυτή ζάλη που διαρκεί για λίγο, μεταξύ ύπνου και πρώτης εισπνοής της μυρωδιάς του φρεσκοψημένου καφέ να τρυπώσει στο σώμα μου, να κρατήσει λίγο παραπάνω.
Άλλωστε το απαιτεί η μέρα.
Θέλω να κάνω delete ό,τι με απασχολεί, να κρατώ τα μάτια κλειστά με το πρόσωπό μου στραμμένο στον ήλιο. Να τραγουδώ αγαπημένα στιχάκια και να χαμογελώ κοιτάζοντας φωτογραφίες.
Χαλαρά, ήρεμα, απολαυστικά.
Ναι μωρέ αυτή την Κυριακή επιθυμώ.
Γιατί μπορεί η Κυριακή να μυρίζει οικογένεια αλλά αν δεν κυριαρχείς στην (Κυρια)κή σου τότε δεν θα μπορέσεις να την ευχαριστηθείς.
Θέλω να θέλω να μπορώ, να κάνω κάτι για μένα. Μια Κυριακή σε αυτό το χάος το ζητώ.
