Το έτος ήταν το 1985…
Ανέκαθεν κινηματογραφόφιλος, περίμενα την επανακυκλοφορία μίας ταινίας, για την οποία είχα ακούσει τα καλύτερα λόγια.
Επρόκειτο για την ταινία «Ο Τζόνι πήρε τ’ όπλο του» σε σκηνοθεσία Ντάλτον Τράμπο!
Είχα διαβάσει την ιστορία πίσω από την ταινία. Η ταινία αυτή, είχε γυριστεί και κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους, το 1971. Ήταν η μεταφορά στον κινηματογράφο του ομώνυμου βιβλίου, που είχε κυκλοφορήσει το 1938.
Ο Τζίμι Κάρτερ, προτού εκλεγεί και υπηρετήσει ως Πρόεδρος των ΗΠΑ, όταν ακόμα ήταν γερουσιαστής της Τζόρτζια, είχε υποχρεώσει τους υφισταμένους του, να την δουν!
Επρόκειτο για ένα αντιπολεμικό αριστούργημα. Δεν είναι τυχαίο πως επί προεδρίας Κάρτερ, ήταν η μοναδική περίοδος που οι ΗΠΑ δεν ενεπλάκησαν σε κανένα πόλεμο!..
Μία από τις ιδιαιτερότητες της ταινίας ήταν πως ο συγγραφέας του βιβλίου, σκηνοθέτησε και την ταινία!
Στην προώθηση της ταινίας αναφέρονταν πως ο Τράμπο έγραψε το βιβλίο παραμονές ενός μεγάλου πολέμου και σκηνοθέτησε την αντίστοιχη ταινία, κατά τη διάρκεια ενός άλλου πολέμου. Του πολέμου του Βιετνάμ..
Η ταινία, ήταν όντως αριστούργημα. Με είχε σημαδέψει στα 16 μου χρόνια και όταν κυκλοφόρησε σε βίντεο, την ξαναείδα!
Πέρασαν τα χρόνια και βρισκόμαστε πλέον στο 1991.
Η πορεία από τα 16, στα 22, είναι μια απόσταση που μετριέται μόνο με ταχύτητα φωτός!!
Νέες εμπειρίες, νέοι φίλοι, νέες αντιλήψεις!
Έτσι και η Σοφία! Νέα, τότε, φίλη. Ιδεολογικά δε συμφωνούσαμε, αυτό όμως δεν εμπόδιζε την ανταλλαγή απόψεων..
…γόνιμων, ήλπιζε ο αφελής 22χρονος εαυτός μου, απόψεων..
Κάποια στιγμή, σε μία συζήτηση, η Σοφία ανέφερε την ταινία «Ο Τζόνι πήρε τ’ όπλο του».
«Πήγα και την είδα με κάτι συντρόφους από το κόμμα! Μας είχε πει η καθοδήγηση, να πάμε να τη δούμε, γιατί η ταινία αυτή ήταν απαγορευμένη στην Αμερική, την είχαν βάλει με τις τσόντες και κάποιος την ξετρύπωσε και την κυκλοφόρησε!»
Φυσικά αιφνιδιάστηκα! Τη ρώτησα λεπτομέρειες..
«Μα δεν το’ ξερες;!», λέει. «Είχε γυριστεί το 1940τόσο και είχε απαγορευτεί στην Αμερική. Την είχαν βάλει μαζί με τις τσόντες! Κάποιος την ανακάλυψε και την κυκλοφόρησε! Μας το είπαν στο κόμμα!!»
Άρχισα, εις μάτην όπως αποδείχθηκε, να εξηγώ και να αναφέρω όλες τις πάρα πάνω πληροφορίες..
Η απάντηση παρέμενε ίδια «μα, αφού μας το είπαν από το κόμμα, να πάμε να τη δούμε, γιατί ήταν απαγορευμένη και κάποιος σύντροφος την ξετρύπωσε και την έβγαλε σε κυκλοφορία!»
Ανέφερα ακόμα και τους ηθοποιούς που έπαιζαν στην ταινία, οι οποίοι το …..1940τόσο, δε ζούσαν, ή ήταν νήπια!
Τίποτα!!
«Μας το είχαν πει στο κόμμα!…»
Κάπως έτσι και με αντίστοιχα παραδείγματα, αποδεικνύεται η ανικανότητα ορισμένων να σκεφτούν!
«Το είπε το κόμμα…» και το κόμμα, προφανώς, ότι λέει, είναι σωστό! Σκέτο Ευαγγέλιο!…
Ειδικά δε, το συγκεκριμένο κόμμα, έχει άριστη τεχνογνωσία στο να δημιουργεί οπαδούς «πρόβατα», ανίκανους να σκεφτούν και, κυρίως, να κρίνουν..
Κοπάδια οργανωμένων στρατιωτών – ζόμπι, «νταβατζήδων», που πάνε….. αγωνιστικά και κλείνουν, δρόμους, παραλύουν κυκλοφορίες και επιχειρήσεις, πέρα από κάθε κοινή λογική και κοινή αίσθηση, γιατί απλά το….. «λέει το κόμμα»..
Κάπως έτσι το…. «κόμμα», οικειοποιείται αγώνες, θυσίες και ιδρώτες αλλωνών, απαξιώνοντας αξίες και ιδανικά και προσφέροντας απλόχερα ογκόλιθους στο χτίσιμο μιας νοσηρής κοινωνίας, που βλέποντας άλλους να οικειοποιούνται το δικό της έργο, καταντάει να κοιτάει τον εαυτό της…
..ο καθένας την πάρτη του..
Αυτά και άλλο πολλά σκέφτομαι σήμερα. Ημέρα μνήμης, που κάποιοι 44 χρόνια πριν, βγήκαν μπροστά, προτάσσοντας τα στήθη τους και φτύνοντας με το δικό τους τρόπο τους τότε βολεμένους «νοικοκυραίους»..
Μετά τη δική τους πράξη, που παραπέμπει ακόμα και σε θυσία, ήρθαν τα κοράκια..
Τα γνωστά κοράκια, που γενεές ολόκληρες σκυλεύουν πτώματα ηρώων, για να πουλήσουν το δικό τους παραμυθάκι.
Πολλές φορές, ίσως τις περισσότερες, τα κοράκια είναι άλλου χρώματος, εκτός του μαύρου..
Μέχρι λοιπόν ως κοινωνία να ξεφύγουμε από αγκυλώσεις τύπου «το είπε το κόμμα», ας μην περιμένουμε πρόοδο..
Μόνο η αλήθεια απελευθερώνει, όσο σκληρή και ενοχλητική να είναι..
