Σκηνές από την ταινία «Το ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς». Ένας εκ των πρωταγωνιστών, στις Χριστουγεννιάτικες, οικογενειακές μαζώξεις, φοράει τα γελοία, Χριστουγεννιάτικα πουλόβερ που του δίνει η μητέρα του.
Ξέρει πως φαίνεται γελοίος σε εκείνα τα ρούχα, αλλά επιλέγει να κάνει το χατίρι στη μητέρα του..
Ένα άλμα προς τα πίσω και βρισκόμαστε στα Άνω Πατήσια των αρχών της 10ετίας του 1980.
Στο Τέρμα της Πατησίων. Εκεί που είναι μαζεμένα τα περισσότερα μαγαζιά, κάθε είδους και με κόσμο να πηγαινοέρχεται..
Στο δρόμο περπατάει ο Βασιλάκης. Ο κόσμος τον κοιτάει περίεργα..
…σα να είναι γυμνός.
Μόνο που ο Βασιλάκης, δεν είναι γυμνός. Ντυμένος είναι..
Αυτό όμως είναι που τραβάει τα περίεργα βλέμματα των περαστικών, τα ρούχα του!
Ο Βασιλάκης φοράει ένα γυναικείο φόρεμα!..
Όχι. Δεν είναι «υπερήφανος ομοφυλόφιλος»..
Ο Βασίλης, όπως είναι το όνομα του, έχει νοητική υστέρηση…
Τριαντάρης με μυαλό τρίχρονου..
Ο κόσμος, λοιπόν, κοιτάει περίεργα τον τριαντάχρονο άνδρα, με τις συντηρητικές, απαίδευτες ακόμα, ματιές των αρχών του ’80. Πολλοί γελάνε μαζί του..
Όχι. Ο Βασίλης δεν επέλεξε να ντυθεί έτσι. Ούτως ή αλλιώς, δεν διέθετε τη νοητική επάρκεια για να κρίνει τι και πως θα ντυθεί.
Απλά ο Βασιλάκης, για άλλη μία φορά είχε πέσει θύμα, κάποιων εξυπνάκηδων, οι οποίοι επέλεξαν τον «χαζούλη», όπως τον αποκαλούσαν, για να σπάσουν πλάκα. Για να νιώσουν αυτοί έξυπνοι..
Ο Βασίλης, είχε γίνει αντικείμενο συμπεριφορών κάποιων, οι οποίοι, με αφορμή τη νοητική του υστέρηση, τον μείωναν, τον προσέβαλλαν, τον εξευτέλιζαν, τον έβαζαν να κάνει εξευτελιστικά πράγματα, τις περισσότερες φορές με αντάλλαγμα ένα προφιτερόλ, από το «Μέλαθρο», ή από τη «Χαρά». Ορφανός από πατέρα και με μία μητέρα μόνη και ανήμπορη, ο Βασίλης, δυστυχώς, δεν είχε πραγματικούς προστάτες..
Ο λόγος για τις πάρα πάνω ενέργειες, σαφής! Οι…. εξυπνάκηδες, προσπαθούσαν στο πρόσωπο του Βασιλάκη να μεγαλώσουν τον δικό τους μικρό, τοσοδούλικο εγωισμό!
Βλέπετε, εκείνη την εποχή, ήταν πολύ δύσκολη η …… μεγέθυνση του εγωιστικού μορίου να γίνει μέσω της απόκτησης μεγάλων και πολυτελών αυτοκινήτων…
Όσες φορές κάποιοι προσπάθησαν να εξηγήσουν στους εξυπνάκηδες, πως το να μειώνουν και να εξευτελίζουν με τέτοιο τρόπο τον Βασίλη, δεν είναι σωστό, η απάντηση που λάμβαναν ήταν η ίδια : «Μα δεν τον ενοχλεί! Αν τον ενοχλούσε, θα το έδειχνε!»
Έτσι και εκείνη τη μέρα, που του φόρεσαν το φόρεμα. «Δεν τον ενοχλεί καλέ!», έλεγαν. «Αν τον ενοχλούσε, θα το έβγαζε!»
Δυστυχώς, ο Βασίλης, ο….. Βασιλάκης, όπως τον αποκαλούσαν, για να τονίσουν τη νοητική του υστέρηση, ήταν αυτό που οι αμερικάνοι λένε «owned».
Ανήκε. Δεν ήταν αυτόνομος.
Χρειάζονταν κάποιον να τον φροντίζει και αυτό τον έφερνε σε επίπεδο ζώου.
Όπως τα ζώα συντροφιάς, που πολλοί έχουμε σπίτια μας. Εξαρτώνται, για τα πάντα, από εμάς.
Εκεί όμως οι άνθρωποι δείχνουμε τον πραγματικό μας χαρακτήρα. Απέναντι σε αυτούς και σε αυτά, που μας «ανήκουν». Απέναντι στους ανήμπορους..
Κάποιες φορές οι άνθρωποι συμπεριφέρονται στα ζώα συντροφιάς τους (σκυλιά, γατιά κλπ), με τον ίδιο τρόπο που συμπεριφέρονταν οι γελοίοι τόσα χρόνια πίσω στον Βασιλάκη!
Ασχημονούν επάνω σε αυτά που τους «ανήκουν», προβάλλοντας ως επιχείρημα το ότι…. «δεν διαμαρτύρεται»…
Η δύναμη, λένε, φέρει και ανάλογη ευθύνη. Ευθύνη πρωτίστως, απέναντι στον εαυτό μας, να φανούμε αντάξιοι της δύναμης που κατέχουμε έναντι αυτών που εξαρτώνται από εμάς..
Ας πάρουμε ως παράδειγμα τον τύπο στην ταινία. Έχει τη δύναμη να αρνηθεί τα γελοία Χριστουγεννιάτικα πουλόβερ της μητέρας του.
Αλλά επίσης, έχει τη δύναμη να επιλέξει να τα φορέσει, για να την κάνει να χαρεί. Ενοχλείται αυτός, για λίγο, για να μην ενοχληθεί αυτή που αγαπάει..
Σε κάθε περίπτωση, οι ενοχλούμενοι και οι ενοχλήσεις, πολλές φορές αποκαλύπτουν χαρακτήρες…
…και ποιότητες αυτών..
