από την Λίλιαν Σίμου
Τέσσερις φορές τον χρόνο, στις τέσσερις αλλαγές εποχής, ο Ήλιος περνά από κομβικά σημεία προκειμένου να δώσει το στίγμα της αλλαγής της Φύσης και τον ενεργειών που εισπράττουμε, ως κάτοικοι της Γης…
Την Άνοιξη, με την Εαρινή Ισημερία, έχουμε την έναρξη της ροής των χυμών της Φύσης, προκειμένου να ανθίσει ξανά η Ζωή!
Μετά τη θερινή τροπή (Θερινό Ηλιοστάσιο), ο Ήλιος συνεχίζει να κατεβαίνει προς το Νότο, και στις 22-23 Σεπτεμβρίου φτάνει στο φθινοπωρινό ισημερινό σημείο, οπότε – όπως συμβαίνει και στην περίπτωση του εαρινού ισημερινού σημείου – έχουμε ίση μέρα και νύχτα: ισημερία.
Η κάθοδος συνεχίζεται, μέχρις ότου ο Ήλιος αγγίξει το νοτιότερο σημείο της τροχιάς του – το λεγόμενο χειμερινό τροπικό σημείο, ή απλά χειμερινή τροπή ή χειμερινό ηλιοστάσιο – στις 21-22 Δεκεμβρίου. Από την ημέρα αυτή ξεκινάει επίσημα ο χειμώνας.
Ο Ήλιος λατρεύτηκε από τους αρχαίους σαν θεός, καθώς θεωρείτο ο δημιουργός των εποχών του έτους και των κυκλικών εναλλαγών που σχετίζονται με αυτές, από τη σπορά ως τη βλάστηση και από την ανθοφορία ως τη συγκομιδή.
Έτσι, όλοι ανεξαιρέτως οι λαοί καθιέρωσαν προς τιμή του Ήλιου διάφορες γιορτές, ιδιαίτερα στο μεταίχμιο των εναλλαγών από τη μια εποχή στην άλλη.
Σχεδόν παντού, οι μεγαλύτερες γιορτές γίνονταν στην εποχή του χειμερινού ηλιοστάσιου, που θεωρείτο η γιορτή της γέννησης του Ήλιου. Κεντρική σημασία για τους Ρωμαίους είχε η γιορτή του «αήττητου ηλίου» στις 25 Δεκεμβρίου, όταν εορταζόταν το γεγονός ότι ο ήλιος άρχιζε και πάλι να ανεβαίνει στον ουρανό και έτσι να μεγαλώνουν οι ημέρες.
Οι πρώτοι χριστιανοί, που ήταν εκτός νόμου στη Ρώμη, κατέφευγαν κρυφά στις κατακόμβες τους, όπου αποφάσισαν να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα την ίδια ημερομηνία, στις 25 Δεκεμβρίου, όταν οι Ρωμαίοι ήσαν απασχολημένοι με τις δικές τους γιορτές των Σατουρναλίων.
Το χειμερινό ηλιοστάσιο δεν συμβαίνει σήμερα στις 25 Δεκεμβρίου, όπως στην εποχή του Χριστού, αλλά στις 22 Δεκεμβρίου, επειδή αντικαταστάθηκε το παλαιότερο Ιουλιανό Ημερολόγιο, που είχε εισάγει ο Ιούλιος Καίσαρ από το 44 π.χ. και το οποίο είχε θεσπίσει το χειμερινό ηλιοστάσιο στις 25 Δεκεμβρίου, αλλά έχανε μία ημέρα κάθε 128 χρόνια. Το 1582, ο Πάπας Γρηγόριος ΙΓ’ εισήγαγε ένα νέο ημερολόγιο, που πήρε το όνομά του (Γρηγοριανό) και το οποίο χάνει μόνο μία ημέρα στα 4.000 χρόνια.
Πολλοί πολιτισμοί εόρταζαν και εορτάζουν τόσο το χειμερινό όσο και το θερινό ηλιοστάσιο, όπως και τις ισημερίες, πράγμα που αντικατοπτρίζεται και σε κοντινές ημερολογιακά φαινομενικά άσχετες θρησκευτικές εορτές.
Από τις 17 ως τις 23 Δεκεμβρίου, οι αρχαίοι Ρωμαίοι εόρταζαν τα Σατουρνάλια (προς τιμήν του Κρόνου, θεού της γεωργίας), κατά τη διάρκεια της γιορτής έδιναν ο ένας στον άλλο στεφάνια από πουρνάρια στόλιζαν τα αγάλματα του Κρόνου με αυτά. Γιόρταζαν στις 25 Δεκεμβρίου τα Μπρουμάλια (η λέξη υποδηλώνει τη μικρότερη ημέρα του χρόνου, dies brevissima > brevma > bruma, δηλ.το χειμερινό ηλιοστάσιο). Σε αυτά τιμούσαν την «ημέρα της γεννήσεως του αήττητου Ήλιου» (dies natalis invicti Solis), αφού ο Ήλιος από εκείνες τις ημέρες έπαυε να χαμηλώνει την τροχιά του και άρχιζε να επανέρχεται ψηλά στον ουρανό ως θριαμβευτής για να ξαναφέρει τη ζέστη και τη ζωή στην παγωμένη φύση.
Αστρολογικά, ο Ήλιος περνά στο σημείο του Χειμερινού Ηλιοστασίου λοιπόν, περίπου στις 21-23 Δεκεμβρίου κάθε χρόνο, αφού έχει ήδη σχηματίσει σύνοδο με το Γαλαξιακό μας Κέντρο.
Ποια μηνύματα μεταφέρει το Σύμπαν στον καθένα μας;
Ο αστρολόγος Phil Sedgwick στο βιβλίο του «The Astrology of Deep Space», αναφέρει πως το σημείο του Γαλαξιακού Κέντρου στο χάρτη είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Θεωρεί πως κάθε αστρολογικό σώμα που βρίσκεται σε επαφή μαζί του, έχει μεγάλη βαρύτητα στην ερμηνεία του αστρολογικού χάρτη. Τα άτομα με αυτό το χαρακτηριστικό, πιστεύει πως έχουν σύνδεση με «οτιδήποτε είναι κρυμμένο πίσω από όλα αυτά»!
Λόγω του ότι ο Ηλιακό μας σύστημα στρέφεται γύρω από το Γαλαξιακό Κέντρο, μπορεί αυτό να θεωρηθεί ένας Ήλιος για μας. Το Γαλαξιακό Κέντρο, ξεχύνεται σαν το φως μίας υπέρυθρης ενέργειας.
Οι εκπορεύσεις αυτής της υπέρυθρης ενέργειας φθάνουν μέχρι εμάς και επενεργούν στην αφύπνισή μας. Ανοίγουν πρώτα το υποσυνείδητο μυαλό. Αυτό με τη σειρά του, απελευθερώνει τα αισθηματικά μας τραύματα και τα βιώματα που έχουν συσσωρευτεί. Μας ταράζει, με σκοπό να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε τα μπλοκαρισμένα κέντρα μας και να μας καθαρίσει κάθε σκοτεινό σημείο. Κατά ένα φιλοσοφικό τρόπο, απελευθερώνει κάθε τσάκρα μας.
Το παρομοιάζουμε με ένα δορυφορικό πιάτο, που μας στέλνει τις πνευματικές πληροφορίες. Θα το παραλληλίζαμε με την εσωτερική μας φωνή, ή τη φωνή ενός «θείου οδηγού». Ξεκαθαρίζουμε μέσω αυτού, κάθε σύγχυση και ό,τι μας ταλαιπωρεί. Ο αστρολόγος πιστεύει, πως μετά από τον Ήλιο, έχουμε να αντλήσουμε την δεύτερη σε σημασία πληροφορία στο χάρτη μας, από το σημείο του Γαλαξιακού Κέντρου.
Μία πολύ σημαντική περίοδος εν όψει των Χριστουγέννων και του νέου χρόνου που δεν πρέπει να αφήσουμε να μας διαφύγει. Γιατί μπορεί κάθε χρόνο να έχουμε αυτή την σύνοδο, αλλά δεν έχουμε παράλληλα τον ίδιο συνδυασμό σε άμεση σύνδεση με τον Ήλιο (Φως) και το Γαλαξιακό μας Κέντρο…
Σημείωση: για περισσότερες πληροφορίες για την σημαντική ημέρα του Χειμερινού Ηλιοστασίου, μπορείτε να ενημερωθείτε στα άρθρα μου:
“Ήλιος στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο και στο Γαλαξιακό Κέντρο”
“Χειμερινό Ηλιοστάσιο, ήθη κι έθιμα”
Καλές γιορτές, με Αγάπη και Θείο Φως…
