Περίπτωση πρώτη.
Το ζευγάρι λογομαχεί για το πώς θα περάσουν τις διακοπές τους.
Εκείνη θέλει στο οικογενειακό εξοχικό με τη μαμά και το μπαμπά της. Εκείνος θέλει να πάνε, επιτέλους, κάπου μόνοι τους. Οι δυο τους..
Τελικά, ο άνδρας, υποχωρεί για άλλη μία φορά. Για άλλη μία φορά «περνάει» της συντρόφου του..
Χολωμένος, παίρνει στο τηλέφωνο τον κολλητό του, για να του κλαφτεί.
Μία από τις δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, φορές που κλαίγεται και ξεσπάει στους φίλους του, παραπονούμενος για τη συμπεριφορά της γυναίκας του, που «δεν τον υπολογίζει, δεν την νοιάζουν οι δικές του ανάγκες και επιθυμίες και πως δε μπορεί άλλο, θα τη χωρίσει!»
Τα ίδια λόγια, ξανά και ξανά, με το ίδιο παράπονο, τον ίδιο θυμό, τα ίδια και χειρότερα, νεύρα..
Κάποια στιγμή, ο κολλητός, αγανακτισμένος από τη χρόνια αυτή κατάσταση, του κάνει την επίμαχη ερώτηση. «Πάλι τα ίδια ρε φίλε! Μας έχεις ζαλίσει όλους και έχουμε βαρεθεί να σε ακούμε και, όχι μόνο δεν κάνεις τίποτα, αλλά μετά τα βρίσκεις με τη δικιά σου και εμείς, σα μαλάκες, έχουμε φάει όλη τη μουρμούρα και όλη τη στενοχώρια τζάμπα!»
Ο φίλος μας, ντρέπεται..
Ντρέπεται που όντως, έχει κουράσει τους οικείους του με τα χρονίζοντα παράπονα του για τη γυναίκα του.
Κυρίως όμως ντρέπεται, που είναι τόσο αδύναμος που δε μπορεί να διεκδικήσει αυτό που θέλει.
Που είναι τόσο αδύναμος, με τόσο χαμηλή αυτοεκτίμηση, έτσι ώστε να μη μπορεί να βελτιώσει τη ζωή του και να ζει σε μία διαρκή, συναισθηματική κυρίως, μιζέρια..
Ο φίλος του στο τηλέφωνο, του δίνει τη χαριστική βολή, θέτοντας του ένα ερώτημα : «Τι θα κάνεις;..»
Τι θα κάνει;..
Μάλλον θα μείνει στα ίδια. Στο κάτω κάτω, η μιζέρια του είναι πλέον οικεία. Την έχει μάθει..
Τα ίδια πάνω κάτω και στη δεύτερη περίπτωση, η οποία, όπως και η πρώτη, είναι απόλυτα αληθινές..
Σε αυτή την περίπτωση, η κοπέλα, είναι ετοιμόγεννη στο Μαιευτήριο. Από λεπτό σε λεπτό, θα φέρει στον κόσμο το παιδάκι της! Έμεινε έγκυος και επέλεξε να το κρατήσει. Δεν είναι παντρεμένη με τον πατέρα του παιδιού..
Ο σύντροφος ( ο Θεός να τον κάνει), είναι στον προθάλαμο. Μιλάει στο τηλέφωνο. Μιλάει με τη…. μαμά του!
Η μαμά και γιαγιά του υπό γέννηση μωρού, θέλει να πάει κομμωτήριο. Ο κανακάρης της, χωρίς δεύτερη σκέψη, παρατάει την ετοιμόγεννη, για να ικανοποιήσει την επιθυμία της μαμάς!..
Τελικά το βρέφος το έδωσε στη λεχώνα η κολλητή της, που ήταν εκεί..
Η ίδια κολλητή που άκουγε τα παράπονα της φίλης της, σχετικά με την, σχεδόν νοσηρή και επιλήψιμη, σχέση συντρόφου της με τη μαμά του!
Λίγους μήνες μετά, η κοπέλα, ένα βράδυ έφτιαξε πίτσα στον πατέρα του παιδιού της και …. σύντροφο της.
Την επομένη ο τύπος ήρθε και της είπε πως η μαμά του, μόλις έμαθε για την σπιτική πίτσα που έφαγε ο γιόκας της από την κοπέλα (του), του έφτιαξε και αυτή σπιτική πίτσα!
Έτσι ακριβώς! Η μαμά του, συμπεριφερόταν μόνιμα, ως ανταγωνιστική γκόμενα, απέναντι στη σύντροφο του γιού της!
Πάλι τηλέφωνο στην κολλητή, πάλι κλάψα!
Μέχρι την αγανακτισμένη δήλωση της κολλητής, όμοια με τον κολλητό της πρώτης περίπτωσης..
Όμοια και η ερώτηση : «Τι θα κάνεις;»
Αυτή όμως, τελικά έκανε κάτι!
Χρειάστηκε η νοσηλεία της στο νοσοκομείο, με πλήρη παράλυση κάτω άκρων, απόρροια Υστερίας, όπως ήταν η διάγνωση των γιατρών.
Χρειάστηκε κάτι τόσο δυναμικό για να στείλει το μαλάκα στη μαμά του, ή όπου αλλού, αλλά μακριά της!
Αυτή, η δεύτερη περίπτωση είναι από τις εξαιρέσεις, που με κάποιο τρόπο ξέφυγε από τη νοοτροπία «Αιώνιο θύμα, λυπηθείτε με καλέ!»
Ο κόσμος γύρω είναι, δυστυχώς, γεμάτος κατ’επιλογήν θύματα, που περιμένουν πως και πως τους «θύτες».
Ας τους αφήσουμε στην ησυχία τους.
Το πολύ πολύ, ας τους ρίξουμε, σαν φίλοι, κανα μπινελίκι, μπας και ξεκουνηθούν.
Είναι πάρα πολλοί αυτοί που χρειάζονται κάτι τέτοιο..
