Από τη Δικαία Μαραβέλια 

Εντάξει αναπνέουμε, γελάμε, κλαίμε, μιλάμε, γράφουμε μας γράφουν… Ζούμε.

Μα ξέρεις κάνουμε ένα τεράστιο λάθος.

Προχωράμε με γρήγορο βήμα και χάνουμε το νόημα από τις στιγμές και αυτό που έχουν να μας δώσουν.

Άλλοι το αρπάζουν και το χώνουν σε μια πρόχειρη θέση στο μυαλό και λένε δεν βαριέσαι θα το αναλύσω μετά.

Ένα μετά που ποτέ δεν έρχεται η ώρα του και μένει το βήμα μετέωρο. Άλλοι δεν μπορούν ούτε καν να το φανταστούν, ζουν την συνήθεια και μόνιμα είναι πικραμένοι.

Είναι και αυτός ο άτιμος ο χρόνος που μόνο τρέχει και από την αγωνία μας μην μας φύγει τον προσπερνάμε εμείς με σκέψεις άσκοπες γι’ αυτό που θα γίνει.

Ξέρεις μπορεί και να μην γίνει τίποτα και εσύ αναλώθηκες και έτρεξες και τώρα θα πληγωθείς.

Αχ, όταν δεις ότι πρώτα πρέπει να καταλαβαίνεις το κάθε λεπτό στην ζωή σου τότε ίσως της δώσεις την αξία που της αναλογεί. Που σου αναλογεί.

Μέχρι τότε μην γυρνάς σελίδες στο βιβλίο της ζωής σου κρίμα είναι να τις προσπερνάς κενές. Γύρισε όταν είσαι έτοιμος. Αφού έχεις καταλάβει τις προηγούμενες, τότε θα ξέρεις τι θα γράψεις στο κεφαλαίο που το ονομάζεις, τώρα!