…τα κάνει «ιδεολογία»..

«Το ξέρεις πως η επιχείρηση προσφέρει εικοσιτετράωρο σέρβις;! Λογικό είναι να είσαστε διαθέσιμοι ανά πάσα ώρα και στιγμή και να δουλεύετε πάρα πάνω από το οχτάωρο, χωρίς να έχετε απαίτηση να πληρωθούν οι υπερωρίες σας!»

Την πάρα πάνω φράση την είπε η Σοφία. Οι παριστάμενοι, ακούγοντας την, είχαν μείνει άφωνοι!
Έκπληκτοι και απόλυτα αιφνιδιασμένοι από την άποψη της, όσον αφορά στα «Εργασιακά Δικαιώματα», των εργαζομένων στην συγκεκριμένη ξενοδοχειακή επιχείρηση, στο πασίγνωστο νησί των Κυκλάδων, στην οποία η Σοφία, είχε γίνει προϊσταμένη.

Προς τι τόση έκπληξη, για τη στάση του συγκεκριμένου ατόμου;!
Μα φυσικά, γιατί η συγκεκριμένη, λίγες μόλις, μέρες πριν, κόπτονταν για το «δίκιο του εργάτη» και έψεγε τον κάθε επιχειρηματία, όπου, όπως κάθε επιχειρηματίας, έπινε το αίμα του εργαζόμενου, σύμφωνα πάντα με τη Σοφία..

Όλα αυτά τα …. «αγωνιστικά και ιδεολογικά» τα έλεγε με φλογερό αγωνιστικό πάθος η Σοφία..

Τα έλεγε και τα προωθούσε, μέχρι εκείνη την ημέρα.

Εκείνη την ημέρα, ο ιδιοκτήτης της συγκεκριμένης Ξενοδοχειακής Επιχείρησης, της εξέφρασε τη σκέψη του, να τη στείλει στο εξωτερικό για «Σεμινάρια, επί των ξενοδοχειακών», όπως της είπε..

Ο λόγος που του ήρθε αυτή η ιδέα; Γιατί «βλέπει από πλευράς της όρεξη για δουλειά και αγάπη προς την επιχείρηση», σύμφωνα με το αιτιολογικό της σκέψης του. Επίσης, γιατί «η Σοφία είναι από τα άτομα που ο ίδιος θα ήθελε να οργανώσουν σωστά την επιχείρηση του», όπως πάλι της είπε..

Μόνο που η Σοφία, δε διέκρινε το «τυράκι», που με τόση μαεστρία της πέταξε ο επιχειρηματίας και αυτή τόσο, μα τόσο πρόθυμα, άρπαξε.
Μόνο αυτή δεν κατάλαβε πως με μία, ασαφέστατη χρονικά, πρόταση, αυτός δημιούργησε μία πρόθυμη σκλάβα και ταυτόχρονα σιώπησε μία φωνή που μάλλον, θα του δημιουργούσε προβλήματα.

Όσον αφορά τους κομουνιστές, υπάρχει μία αρχή : «Οι συντριπτική πλειοψηφία όσων στράφηκαν στον κομουνισμό, δεν το έκαναν από αγάπη προς τους εργάτες, αλλά από μίσος προς τους πλούσιους»..
Η Σοφία είναι μία χαρακτηριστική περίπτωση του πάρα πάνω αξιώματος…

..και άρα, επιρρεπής σε χειραγώγηση από αυτούς που κατά βάθος ποθεί και θα ήθελε να είναι στη θέση τους!..

Φυσικά και δεν την έστειλε στο…. «εξωτερικό για σεμινάρια».
Όταν ήρθε η ώρα, ο άνθρωπος έφερε μία ομάδα από γνωστό ξενοδοχείο της Αθήνας και οργάνωσε το δικό του ξενοδοχείο..

..και η Σοφία έμεινε με το τυράκι στο στόμα!

Η πάρα πάνω ιστορία μας διδάσκει ένα απλό πράγμα.
Απλό, αλλά όχι εύκολο..

Όταν ποθούμε κάτι, να αγωνιζόμαστε να το αποκτήσουμε.

Ναι όντως! Είναι ευκολότερο να το απαξιώνουμε και να υιοθετούμε τη συμπεριφορά της αλεπούς με τα κρεμαστάρια.

Είναι ευκολότερο να χαρακτηρίζεις τους στρατιωτικούς ως «κομπλεξικούς» και «στρατόκαυλους», άσχετα αν τους ρίχνεις κλεφτές ματιές, γιατί κατά βάθος τους ποθείς..

Είναι ευκολότερο να κάψεις το πολυτελές αυτοκίνητο, που χαρακτηρίζεις «Σύμβολο του Καπιταλισμού», από το να αποκτήσεις κάτι παρόμοιο..

Είναι σαφώς ευκολότερο να χαρακτηρίζεις τη θεογκόμενα ως «ξενέρωτη και κρύα», από το να προσπαθήσεις να τη ρίξεις και ας φας χυλόπιτα!..

Σε έναν κόσμο με άπειρες επιλογές, είναι πράγματι, τεράστια η σπατάλη που κάνουν κάποιοι, κρυπτόμενοι πίσω από …. ιδεολογικά και άλλα παραπετάσματα..

Αγωνιστείτε!

Αγωνιστείτε όμως, για να μοιάσετε σε αυτούς που θαυμάζετε και να αποκτήσετε αυτά και αυτούς που λαχταρά η Ψυχή σας.

Η Ψυχή ξέρει καλύτερα..

Σε άλλη περίπτωση, απλά θα μασάτε τα διάφορα τυράκι που σας πετούν και τελικά θα μένετε με το παράπονο…

…και με μία πικρή γεύση στο στόμα..