Συνέντευξη στην Μάρθα Πατλάκουτζα
Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου διπλού βιβλίου της συγγραφέως Νατάσσας Καραμανλή την καλωσορίζω στη στήλη μου Martha’s Alley και την ευχαριστώ θερμά για τη συζήτησή μας.
Κυρία Καραμανλή σας καλωσορίζω στο Writer’s Gang. Σας παρακαλώ πείτε μας λίγα λόγια για εσάς.
Φήμες λένε, ότι είμαι ένας πολύπλοκος άνθρωπος. Ουσιαστικά, προτιμώ να μιλούν για μένα τα έργα μου, παρά τα λόγια μου. Αν λοιπόν, τα έργα, οι πράξεις, οι διαδρομές είχαν φωνή, θα κραύγαζαν για την επιμονή μου. Επιμονή για το σωστό, τις διαδικασίες, το δεοντολογικό, το σημαντικό και το πολιτισμένο. Επιμονή για το τέλειο, για το όραμα, για την δημιουργία. Οι πράξεις μας καθορίζουν κι εγώ πιστεύω ότι διέπουν κάθε στιγμή της ζωής μας. Μικρές ή μεγάλες, λίγο ενδιαφέρει. Αρκεί να μην μένουμε στάσιμοι. Να δημιουργούμε συνεχώς κι αδιάκοπα. Αδυνατώ να φανταστώ τον εαυτό μου να αδρανεί, αυτό ίσως να είναι το βασικότερο χαρακτηριστικό μου. Αεικίνητη, σαν τη σβούρα, έτσι ζω, ακόμα κι όταν όλα γύρω μου μοιάζουν σταματημένα. Δίχως δημιουργία, δεν υπάρχει ανάσα, συνεπώς ούτε κι όνειρα.
Τι μέρος της ζωής σας αποτελεί η συγγραφή;
Η συγγραφή είναι ένα είδος εκλεπτυσμένης διαστροφής, θα τολμούσα να πω. Είναι η επιτακτική ανάγκη να πετάξεις το πάπλωμα στις δυο τα ξημερώματα, να τρέξεις στο καθιστικό με τα μάτια κλειστά, ψαχουλεύοντας για το σημειωματάριο. Να σκαλίσεις πέντε νυσταγμένα γράμματα που σου τρυπούν τα όνειρα. Κι όλα αυτά, γιατί το φορτίο των λέξεων είναι τόσο δυσβάσταχτο, που δεν σου επιτρέπει να κοιμηθείς. Μια μουτζούρα ή μια ανεπανάληπτη φράση μπορεί να γεννηθεί εκείνη τη στιγμή, δεν έχει σημασία. Εκείνο το συναίσθημα όμως, της πείνας, της δίψας για τις λέξεις, είναι τόσο αναπάντεχα όμορφο, όσο κι ο ξαφνικός έρωτας.
Πώς συνομιλείτε με την έμπνευση;
Σχεδόν τυχαία ορισμένες φορές, άλλοτε πάλι μέσω της έντονης παρατήρησης Λειτουργώ όπως ο ωτακουστής. Τρυπώνω στις ζωές των ανθρώπων, κρυφοκοιτάζοντας τις αντιδράσεις, κρρυφακούγοντας του ψιθύρους τους. Η έμπνευση μπορεί να βρεθεί παντού. Στα μάτια των ανθρώπων ως επί το πλείστον, εκεί εστιάζομαι και στους αναστεναγμούς τους. Είναι σαφώς και κάποιες στιγμές που η έμπνευση πεισμώνει κι αρνείται να συνεργαστεί. Ακόμα και όταν οι αποσκευές του μυαλού ξεχειλίζουν από μνήμες. Οι δύσκολες ώρες εκείνες, οι αχάριστες, δεν αρκούνται σε ένα απαλό ξεσκόνισμα των συσσωρεμένων εικόνων. Εκεί, λειτουργώ με τα προσωπικά μου βιώματα. Αντλώ περισσότερο από το δικό μου μπαούλο, αυτό της φαντασίας.
Πώς προέκυψε το διπλό βιβλίο «Το μπλουζ της Κυριακής» και «Ωτακουστής»;
Επιθυμούσα για μεγάλο χρονικό διάστημα να προχωρήσω στην έκδοση του βραβευμένου μου θεατρικού μονόλογου «Το μπλουζ της Κυριακής». Οι συγκυρίες δεν ήταν οι κατάλληλες προφανώς κι έτσι το πόνημα παρέμενε στο αρχείο μου. Από την άλλη, οι εκδοτικοί οίκοι δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για θεατρικά έργα, πόσω δε μάλλον από έναν μονόλογο, έστω κι αν είναι βραβευμένος. Την χρονιά που μας πέρασε, κατέγραψα τον «Ωτακουστή» ·και λέω κατέγραψα, καθώς το συγκριμένο βιβλίο ουσιαστικά γλίστρησε από μέσα μου, δίχως να το καταλάβω. Το ύφος του, όπως θα διαπιστώσετε είναι πολύ θεατρικό, συνεπώς συλλογίστηκα πως όχι μόνο θα έδενε άρτια με τον μονόλογο, αλλά και θα έκανε την ειδοποιό διαφορά στα συγγραφικά δεδομένα. Σημαντικό ρόλο βέβαια στην τελική απόφαση για το εγχείρημα του διπλού βιβλίου, έπαιξε κι ο εκδότης μου ο κος Τριαντόγλου Αχιλλέας που όχι μόνο ενθάρρυνε την ιδέα μου, αλλά την αγκάλιασε με θέρμη. Είναι μια καινοτομία κι αυτό αποτελεί ακόμα μια έκφανση δημιουργίας για τον συγγραφέα αλλά και για τις Εκδόσεις Ανάτυπο.
Διπλό βιβλίο, ακούγεται δύσκολο πόνημα. Πώς συνδέονται;
Τα κοινά στοιχεία των δυο βιβλίων αρχικά είναι οι κεντρικές ηρωίδες. Γυναίκες και στα δύο. «Το μπλουζ της Κυριακής» ουσιαστικά είναι ο διάλογος της ηρωίδας με τον χρόνιο πόνο μιας αυτοάνοσης πάθησης. Η μόνιμη δυσαρέσκεια λόγω του χρόνιοι πόνου καταβάλλει τις αντοχές της. Τα πάντα αλλοιώνονται κάτω από την αίσθηση του πόνου. Η ηρωίδα μάχεται τον ίδιο τον εαυτό της, όχι μόνο την αρρώστια της. Κεντά και ξηλώνει το παλίμψηστο της ζωής της αναλογιζόμενη πάντα την πορεία της ασθένειάς της. Στο δεύτερο βιβλίο, «Ωτακουστής», η ηρωίδα υποφέρει από έναν ολότελα διαφορετικό «πόνο». Αυτό που αναζητά διακαώς αφορά ουσιαστικά το αίνιγμα της ύπαρξής της. Πρόκειται για έναν αγώνα ανάμεσα σε μνήμες και γεγονότα, σε ήχους και σκιές. Ηχηρό και σκληρό, ιδωμένο από την οπτική του ψυχολογικού τρόμου, ο «Ωτακουστής» είναι σίγουρα ένα βιβλίο που θα εντυπωθεί στην μνήμη όσων το διαβάσουν για καιρό.
Πότε θα είναι διαθέσιμο για το αναγνωστικό κοινό;
Αμέσως μετά την πρώτη παρουσίαση στις 3/3. Το βιβλίο θα είναι διαθέσιμο σε όλα τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία, καθώς και στο e-shop του εκδοτικού οίκου «Εκδόσεις Ανάτυπο». Το βιβλίο τελεί υπό την αιγίδα του Ομίλου για την UNESCO Tεχνών Λόγου και Επιστημών Ελλάδος και είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό.
Και η πρώτη παρουσίαση του θα είναι…
Η επίσημη παρουσίαση του διπλού βιβλίου θα γίνει στις 3/3/2018. Η εκδήλωση θα γίνει στο jazz bar Duende στην Θεσσαλονίκη, ένας χώρος που αποπνέει από μόνος τους μυστικισμό και σπάνιους ήχους. Ομιλητές θα είναι τα πιο αγαπημένα μου πρόσωπα από την συγγραφική αρένα της πόλης μου, ο Θεόφιλος Γιαννόπουλος, η Χαρά Χρυσάφη και η Εύα Παυλίδου, η οποία θα ερμηνεύσει ένα μικρό απόσπασμα του «Ωτακουστή». Κάπου ανάμεσα τους θα περιφέρομαι κι εγώ σε ένα σόλο, ή ρόλο έκπληξη…
Σας εύχομαι ολόψυχα καλοτάξιδο και να κάνει τα πιο όμορφα αναγνωστικά ταξίδια.
Κυρία Πατλάκουτζα ευχαριστώ θερμά για την ολόθερμη φιλοξενία σας. Αντεύχομαι κι εγώ με τη σειρά μου επιτυχίες και καλές πλεύσεις στις δημιουργικές γραφές όλων μας.
