«Μην κάνεις σκουπίδια!», λέει ο κυρ Γιώργος ο μπακάλης..

Στο πάτωμα του μπακάλικου του, είχε μόλις πέσει ένα κέρμα των δέκα δραχμών, ποσό διόλου ευκαταφρόνητο για τον πιτσιρικά που ψευτομάλωσε ο κυρ Γιώργος, εκείνη την εποχή, σαράντα και βάλε χρόνια πριν..

«Μα σκουπίδια κυρ Γιώργο;!», απόρησε ο μικρός.
Ο κυρ Γιώργης, αντί απάντησης αρκέστηκε σε ένα χαμόγελο. Που να εξηγεί τώρα..

Το σκηνικό επαναλαμβάνονταν κάθε φορά που κάποιος πελάτης έριχνε κατά λάθος, στη διάρκεια της συναλλαγής, κανά κέρμα στο πάτωμα. «Μην κάνεις σκουπίδια!», ήταν η απόκριση του κυρ Γιώργη κάθε φορά..

Ο μικρός, που όλο και μεγάλωνε, κάθε φορά είχε την ίδια απορία. Μα «σκουπίδια» τα χρήματα;! Αυτά που όλοι έτρεχαν να αποκτήσουν;! Αυτά που όποιος τα είχε σε αφθονία, προκαλούσε αισθήματα στο φάσμα του θαυμασμού, έως του φθόνου;!…

«Κάποια στιγμή, η απάντηση θα σου έρθει», του είπε κάποτε ο κυρ Γιώργος..

Γύρω στην εφηβεία, που ο μικρός της ιστορίας, άρχισε να μεγαλώνει, περισσότερο από τη βιολογική του ηλικία και να ωριμάζει περισσότερο απ’όσο θα «βόλευε», θέτοντας άβολα ζητήματα στην οικογένεια του και κάνοντας ενοχλητικές ερωτήσεις, άρχισε να καταλαβαίνει τι εννοούσε ο σοφός μπακάλης, που στο μεταξύ είχε αποσυρθεί και είχε κλείσει το μπακαλικάκι του..

«Έχεις λεφτά;! Να σου δώσω;», ρώταγε ο Πατέρας του, κάθε φορά, μετά από την αποτυχία του να εξηγήσει στον γιό του τα ανεξήγητα. Ο μικρός εκνευρίζονταν. Μα τόσο πολύ τον υποτιμούσαν;! Τόσο εύκολα νόμιζαν πως μπορεί να εξαγοραστεί;!

Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε στη ζωή του αγοριού χιλιάδες φορές.
Άνθρωποι φτωχοί από αισθήματα, ανίκανοι να επικοινωνήσουν και να αισθανθούν, προσφέρουν στους εαυτούς τους την αυταπάτη της επιτυχίας, μέσα από την οικονομική τους επιτυχία.
Μικρή, μεγάλη, ή μεγαλύτερη, η οικονομική τους επιτυχία καθορίζει το περιβάλλον τους.
Από τα φτηνιάρικα κωλόμπαρα στα οποία αγοράζουν αποδοχή και έρωτα, μέχρι τα ίδια τους τα σπίτια, που κάνουν πάνω κάτω τα ίδια με τα παιδιά και τους συντρόφους τους.

Γονείς που εξαγοράζουν την αποδοχή των τέκνων τους, αγοράζοντας τους αυτοκίνητα και άλλα, μέχρι σύζυγοι, που εξαγοράζουν την ανοχή των συζύγων τους, με την προσφορά άνετης και ασφαλούς διαβίωσης.
Μόνο που ασφαλής και ίσως άνετη διαβίωση, υπάρχει και σε ένα άλλο μέρος.
Στη Φυλακή!

Τουλάχιστον εκεί, στη φυλακή, έχεις αντίληψη του που βρίσκεσαι και επιθυμείς να βγεις!

Η χειρότερες φυλακές όμως, είναι οι άλλες. Αυτές που έρχονται με εντυπωσιακά περιτυλίγματα ακριβών δώρων και σε δεσμίδες χρημάτων..

Ακόμα χειρότερες είναι οι φυλακές που βρίσκονται εντός αυτών που πρεσβεύουν τέτοιου είδους συμπεριφορές..

Αυτοί οι πτωχοί, που διατηρούν εντός τους άσβεστη την αυταπάτη της επιτυχίας στη ζωή τους και που άγονται και φέρονται, δεχόμενοι προσταγές από το πορτοφόλι τους..

Μα καλά ρε φίλε! Είσαι τόσο μα τόσο φτωχός, που το μόνο που έχεις σε αφθονία είναι το… χρήμα;!

Εν μέρει, σε καταλαβαίνω. Είσαι λίγο άτυχος. Δε βρέθηκες ποτέ μπροστά σε έναν κυρ Γιώργη να σου βάλει χέρι για τα σκουπίδια που έχεις στην τσέπη σου και τα οποία τελικά, σε χαρακτηρίζουν..

Όχι! Κανείς δεν είναι υπεράνω χρημάτων. Ίσα, ίσα!

Το χρήμα είναι βασικός παράγων άνεσης και ασφάλειας. Επίσης παράγων απόλαυσης!

Για να συμβούν όμως αυτά και για να συμβούν σωστά, βασική προϋπόθεση είναι ο πλούτος.

Ο πραγματικός πλούτος. Αυτός που υπολογίζεται με βάση τους αληθινούς φίλους και κυρίως με γνώμονα, του πόσο αληθινός είσαι εσύ απέναντι στον εαυτό σου..

Μέχρι τότε, θα είσαι άλλος ένας που θα μαζεύει και θα επιδεικνύει… σκουπίδια..