Γράφει ο Ερμής:
Πριν πολλά χρόνια ζούσε ένας διάσημος ποιητής που δεν υμνούσε παρά μόνο τη θλίψη.
Οι στίχοι του ριζώνονταν βαθιά στη συνείδηση των αναγνωστών του και σαν μικρά ζιζάνια κατέστρεφαν τον σπόρο της ελπίδας, ζητώντας συνεχώς περισσότερη «τροφή», πιότερες εκφράσεις πόνου.
Ο χρόνος κύλησε γοργά και ήρθε η στιγμή που ο ποιητής έσβησε σαν την κέρινη φλόγα, αφήνοντας ως παρακαταθήκη εκατοντάδες στίχους απύθμενης οδύνης.
Λέξεις γραμμένες στο χαρτί που λύγιζαν από το βαρύ φορτίο της δυστυχίας και αποζητούσαν αγωνιωδώς τη λύτρωση της κληρονομιάς τους.
Κρυμμένες σε ένα μικρό συρτάρι, άφησαν το βουβό τους κλάμα να ξεχυθεί ελεύθερο και εκείνο ξέβαψε το μισητό μελάνι.
Κάποτε τα δάκρυα στέρεψαν και το χαρτί έγινε πάλι λευκό, άσπιλο σαν το χιόνι.
Τότε οι πληγωμένοι στίχοι του ποιητή διαγράφηκαν από τη μνήμη των ανθρώπων, αλλά το έρεβος ήταν πάντα εκεί, προσμένοντας τον θρίαμβο της πλάνης.
Συνταγή της Αμβροσίας: Λαζαράκια
Υλικά:
5 αυγά (3 ολόκληρα και 2 κρόκους)
1 ½ κούπα ζάχαρη
250 γραμμάρια βούτυρο (μαλακό)
1 βανίλια
5 κουταλιές της σούπας γάλα
Αλεύρι που φουσκώνει μόνο του (όσο πάρει)
Εκτέλεση:
Σε μια λεκάνη χτυπάμε το βούτυρο με τη ζάχαρη έως ότου ασπρίσουν. Προσθέτουμε τα αυγά και ανακατεύουμε ξανά. Στη συνέχεια ρίχνουμε το γάλα, τη βανίλια και σταδιακά το αλεύρι. Ζυμώνουμε τα υλικά και προσέχουμε η ζύμη να γίνει μαλακή και όχι σκληρή. Πλάθουμε το σώμα από τα Λαζαράκια και προσθέτουμε τα χέρια, τα πόδια και το κεφαλάκι (προσέχουμε ώστε το τελικό σχήμα να μοιάζει με τον Λάζαρο τυλιγμένο στο σάβανο). Στα μάτια βάζουμε μοσχοκάρφια και στο στόμα ένα κράνμπερυ. Αλείβουμε με ασπράδι αυγού και τα τοποθετούμε σε βουτυρωμένο ταψί. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 170΄C – 180΄C, έως ότου ροδίσουν ελαφρά. Όταν κρυώσουν, τους δένουμε από μία κόκκινη κορδέλα και στηρίζουμε ένα μικρό κόκκινο αυγό.
