…ή επί το σωστότερο, ΟΙ βλάχοι!
Όσοι είμαστε πάνω από τα σαράντα, θυμόμαστε..
Θυμόμαστε τους Έλληνες των δεκαετιών του 1970 – 1980, τους τρόπους και τις συνήθειες τους. Θυμόμαστε το ντύσιμο και την συμπεριφορά τους..
Επίσης, θυμόμαστε και της αντίληψη τους. Την οπτική τους για τον κόσμο..
Θυμόμαστε τις, περίπου δεδομένες, τακτικές οικογενειακές μαζώξεις, σχεδόν στα ίδια μέρη, με σχεδόν τους ίδιους ανθρώπους, οι οποίοι επαναλάμβαναν λίγο πολύ, τα ίδια και τα ίδια.
Θυμόμαστε την αισθητική των τότε Ελλήνων. Τις ξεχειλωμένες πατσοκοιλάρες, με τα κολλητά (από το πάχος), συνήθως λαδωμένα και ιδρωμένα πουκάμισα. Θυμόμαστε επίσης, εκείνο το είδος Έλληνα, που ελέω ΕΟΚικών επιδοτήσεων, βρέθηκε από τη μία μέρα στην άλλη με λεφτά.
Θυμόμαστε την αισθητική τους, που τις περισσότερες φορές, ξεπέρναγε τα όρια του κίτς..
Κάποτε, το 1987 εμφανίστηκε το φαινόμενο «ΚΛΙΚ». Ένα περιοδικό που όμοιο του δεν είχε δει μέχρι τότε η Ελλάδα.
Το έπιασα στα χέρια μου από το δεύτερο ή τρίτο τεύχος και…. ομολογώ! Δε μου άρεσε καθόλου!
Θυμάμαι την προσπάθεια που κατέβαλα να διαβάσω τα άρθρα του και τον πονοκέφαλο που προκλήθηκε από την προσπάθεια.
Χρόνια μετά, ο δημιουργός του, είχε δηλώσει πως τα πρώτα δέκα τέσσερα τεύχη του δημιουργήματος του, δεν άρεσαν ούτε στον ίδιο! Τον πρώτο χρόνο (και) και ο ίδιος έψαχνε τον βηματισμό του, μαζί με το περιοδικό που είχε δημιουργήσει..
Όντως! Δύο περίπου χρόνια, μετά την «προσπάθεια» να διαβάσω το ΚΛΙΚ, αγόρασα, περισσότερο από περιέργεια, άλλο ένα τεύχος! Το αποτέλεσμα; Κόλλησα!
Προσωπικά, είχα βρει τον τρόπο γραφής και έκφρασης μοναδικό! Ανεπανάληπτο! Αν μη τι άλλο, το ΚΛΙΚ δεν είχε καμία σχέση με το δήθεν και γλυκανάλατο ύφος και περιεχόμενο των άλλων νεανικών περιοδικών που κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα!
Στις σελίδες του, εκφράζονταν ένας ριζικά διαφορετικός τρόπος συμπεριφοράς και αντίληψης από ότι είχε συνηθίσει έως τότε η Ελληνική κοινωνία!
Στην Ελλάδα, όπου ο άγραφος νόμος έλεγε πως τα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, έμεναν με τους γονείς, έως να παντρευτούν, τριαντάρηδες και σαραντάρηδες στο παιδικό δωμάτιο, το ΚΛΙΚ μίλαγε για τη μαγεία του να είσαι ο «Άρχοντας των 40 τετραγωνικών σου» και μίλαγε ευθέως για απογαλακτισμό!
Σε μία κοινωνία, η οποία «έβαζε» την παντρεμένη τριανταπεντάρα με δύο παιδιά στην κατηγορία των μεσόκοπων, όπου αποστολή της είναι να είναι κλεισμένη στην κουζίνα, να φτιάχνει γιουβαρλάκια και να φροντίζει τον άνδρα της, αφήνοντας κυτταρίτιδα, ρυτίδες, και άσπρες τρίχες να παίρνουν το πάνω χέρι, το ΚΛΙΚ, με επιθετικό ύφος και πολλές φορές βρίζοντας, έλεγε πως έχει και αυτή κάθε δικαίωμα στην διεκδίκηση περισσότερων!
Σε μία εποχή όπου ο σαραντάρης είχε ως δεδομένο την σωματική παρακμή του και τοποθετούσε τον εαυτό του ως δομικό στοιχείο του καναπέους, ο Κωστόπουλος πρότεινε με δυνατή και ορισμένες φορές, εκκωφαντική φωνή έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Το ονόμασε life style και, κακά τα ψέματα, η Ελληνική κοινωνία το αγγάλιασε!
Σε μία κοινωνία βαθύτατα κομπλεξική στο θέμα του σεξ, το ΚΛΙΚ αφιέρωνα άρθρα, γραμμένα από σεξολόγους, που μίλαγε για τα πάντα! Ακόμα και για τον αυνανισμό, ανοίγοντας, μέσω της μαζικής κυκλοφορίας και αναγνωσιμότητας του, θέματα ταμού και απομυθοποιώντας τα!
Δεν ήταν καθόλου τυχαίο πως το ΚΛΙΚ και ο διάδοχος αυτού NITRO, ήταν για χρόνια πρώτα σε κυκλοφορία και αναγνωσιμότητα. Ούτε τυχαίο ήταν πως οι αναγνώστες του αποτελούνταν από τον αφρό της Ελληνικής κοινωνίας, τουλάχιστον σε επίπεδο μορφωτικό.
Είναι άλλωστε γνωστό το αφιέρωμα, της Lineration στον Πέτρο Κωστόπουλο, το οποίο, ήδη από το 1989 – 1990, είχε χαρακτηρίσει, ως τον άνθρωπο που «ξεσκόνισε τον Ελληνικό τύπο», όπως χαρακτηριστικά είχε γράψει.
Πολλοί ήταν αυτοί που τον κατέκριναν. Πολλές φορές, δικαίως, Ο Κωστόπουλος κάθε άλλο παρά διακριτικός ήταν. Βέβαια, αξίζει να επισημανθεί πως ο πυρήνας των επικριτών του αποτελούνταν από αριστερόστροφες, κυρίως, προσωπικότητες. Αυτοί που, βγαίναν παγανιά στα κανάλια για να καταγγείλουν, ότι τέλος πάντων μπορεί να καταγγελθεί (τα πάντα) και μετά, με την κουτάλα πάρα πόδα τράβαγαν τον δρόμο προς την πηγή της κρατικής επιχορήγησης! Αυτοί οι ίδιοι, που χρόνια αργότερα, από κυβερνητικά πόστα, έδειξαν τη δική τους, γυμνή αλήθεια, που ουδεμία σχέση έχει με τα εξώφυλλα των περιοδικών του Κωστόπουλου! Αν μη τι άλλο, αυτός έχει και κάποιο ποιοτικό πρότυπο!
Πρόσφατα ο Πέτρος Κωστόπουλος δήλωσε πως «ξεβλάχεψε» την Ελληνική κοινωνία.
Δεν είμαι σίγουρος..
Κατ’ αρχήν, δεν είμαι σίγουρος πως η Ελληνική κοινωνία ξεβλάχεψε. Μία ματιά στα εκλογικά αποτελέσματα, αρκεί (μπορεί και να περισσεύει).
Τουλάχιστον, όμως, οι Έλληνες δεν είναι όπως ήταν πριν από τριάντα, τριάντα πέντε χρόνια. Σίγουρα η εικόνα του Έλληνα είναι καλύτερη από την εικόνα του γαλακτισμένου σαραντάρη του παρελθόντος.
Σίγουρα, επίσης, ο Κωστόπουλος έχει συνδράμει σε μεγάλο βαθμό προς αυτή την κατεύθυνση..
Προς τι όμως, τέτοια επίθεση και τόσο μεγάλο ζήτημα από την δήλωση του περί, συνδρομής του στο ξεβλάχεμα της Ελλάδας;..
Γιατί τόσος ντόρος;!
Μήπως η απάντηση βρίσκεται, εντός μας; Μήπως ο Κωστόπουλος, είπε μία οδυνηρή αλήθεια;
Πόσοι άνθρωποι, αντιδρούν ήπια και με συγκατάβαση, όταν τους δείχνεις τον κακό εαυτό τους;!
Μπορούμε οι Έλληνες, ακόμα και τώρα, να συγκριθούμε με άλλες κοινωνίες; Στο Δυτικό κόσμο, σε αυτόν δηλαδή προς τον οποίο κοιτάμε και που οι περισσότεροι θέλουμε να μοιάσουμε, οι άνθρωποι μαθαίνουν να είναι αυτόνομοι από την εφηβεία τους. Στην Αμερικάνική κοινωνία, η κοινωνική προσφορά και ο εθελοντισμός, είναι θεσμοί!
Μια κοινωνία χρόνια νοσηρή, όπως η Ελληνική (κακά τα ψέματα), είναι μία κοινωνία όπου βρίσκει ευκολότερο και βολικότερο να βρίσκει αποδιοπομπαίους τράγους, παρά να κοιτάξει εντός της..
Είναι ευκολότερο να βρίσκει… Κωστόπουλους..
