από την Αναστασία Δημητροπούλου
Θέσε έναν στόχο που θα οδηγεί τις σκέψεις σου, θα απελευθερώσει την ενεργητικότητά σου και θα σου δώσει ελπίδες, και θα είσαι ευτυχισμένος. Έτσι λένε. Κι έτσι είναι σε τελική ανάλυση. Άλλωστε μόνο με αυτόν τον τρόπο έρχεσαι αντιμέτωπος με την πιο μεγάλη έκπληξη στη ζωή που δεν είναι άλλη από τη βαθιά ανακάλυψη της ίδιας σου της αξίας. Μόνο με αυτόν τον τρόπο αναλαμβάνεις τον έλεγχο του πεπρωμένου σου, και μαθαίνεις πως τη φωτιά μιας ακομπλεξάριστης ύπαρξης τη συντηρούν οι ανυπότακτοι, οι ανικανοποίητοι κι οι τυχοδιώκτες της ψυχής και του πνεύματος. Μόνο με αυτόν τον τρόπο γίνεσαι ένα με τους ανθρώπους που πηγαίνουν μπροστά επειδή σηκώνονται, αναζητούν τις συνθήκες που θέλουν, και αν δεν τις βρουν, οι ίδιοι θα τις διαμορφώσουν.
Ο εικοσιδιάχρονος Μπίλλυ, πρωταγωνιστής του νέου βιβλίου της Σαρίτα Χαΐμ, «Placebo» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μίνωας, είναι ένας τέτοιος άνθρωπος. Κάποιος που ξέρει πως το να εκπληρώνεις τα όνειρα της νεότητάς σου, είναι το καλύτερο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί και πως καμία επιτυχία στον κόσμο δεν είναι ικανή να το υποκαταστήσει. Κάποιος που ετοιμάζει πυρετωδώς το δικό του φανζίν, στο οποίο θα περιλαμβάνεται οτιδήποτε σχετίζεται με την Τέχνη κι έχει πάντα στο πλευρό του τους ενθουσιώδεις φίλους του. Κάποιος που από μικρός θα καταλάβει ότι η οποιαδήποτε πρόοδος στην ζωή δεν προέρχεται σίγουρα από την προσαρμογή, αλλά από την τόλμη και την υπακοή σε μια κάποια παρόρμηση. Η αδελφή του, η Μαρίνα που βρίσκεται στην τελευταία τάξη του Λυκείου και προετοιμάζεται για τις εισαγωγικές της εξετάσεις, δεν θα έλεγε κανείς ότι του μοιάζει.
Η απελπισία της Μαρίνας γίνεται το ναρκωτικό της. Νανουρίζει και παρασύρει το ευαίσθητο μυαλό της στην απάθεια, τον τρόμο και την ανησυχητική για όλους, σιωπή. Κάτι κρύβει αυτό το κορίτσι, αλλιώς ποιός ο λόγος να κλείνεται στον εαυτό της και να σχηματίζει ένα πολύ μικρό και δύσμορφο πακέτο; Οι άλλοι δε γνωρίζουν τίποτα, αλλά το μέλλον της από υπόσχεση, μετατρέπεται σταδιακά σε απειλή, και εκείνη μοιάζει να ζει δίχως σκοπό, πράγμα που σημαίνει πως σαλπάρει χωρίς πυξίδα. Το κακό που την κυκλώνει, δεν την αφήνει να δει καθαρά. Δεν της επιτρέπει να δει πως οι άνθρωποι δεν μας φέρονται καλύτερα από ό,τι εμείς στον εαυτό μας, πως από τη στιγμή που θα μάθεις να τα παρατάς θα σου γίνει μια τρομερή κι άβολη συνήθεια, πως ποτέ να μην πριονίζεις ένα κλαδί εκτός κι αν σε έχουν κρεμασμένο από αυτό, και πως η ποιότητα της ζωής μας δεν είναι ότι εξαρτάται από αυτά που μας συμβαίνουν, αλλά από το πώς αντιμετωπίζουμε αυτά που μας συμβαίνουν. Για τη Μαρίνα είναι άγνωστος κώδικας το ότι αν γίνεις φίλος με τον εαυτό σου, δεν θα νιώσεις ποτέ μόνος. Ωστόσο τα μυστικά πάντα μαθαίνονται. Το δικό της γιατί να μείνει κρυφό;
Η Σαρίτα Χαΐμ πλαισιώνει τα δύο παιδιά με εξίσου ενδιαφέροντες και πολυδιάστατους ήρωες, ενώ τα θέτει σε ένα οικογενειακό πλαίσιο, όπου ισχύουν τα εξής: τα καλύτερα δώρα που μπορούν οι γονείς μας να μας κάνουν είναι τα φτερά της ανεξαρτησίας και οι ρίζες της υπευθυνότητας, ο πατέρας κι η μητέρα γίνονται το κόκαλο πάνω στο οποίο ακονίζουν τα παιδιά τα δόντια τους, κι αν θες να αποκτήσεις πλούσια εμπερία στην συμβίωση με δύσκολους ανθρώπους κάνε έναν γιο ή μια κόρη, και περίμενε να φτάσουν στην εφηβεία. Στο νέο βιβλίο της λοιπόν, ο αναγνώστης συναντάει ανθρώπους που κόβουν τις αλήθειες σαν ώριμα φρούτα, βάζουν τα δικαιώματα των άλλων πάνω από τα δικά τους συναισθήματα, και τα συναισθήματα των άλλων πάνω από τα δικά τους δικαιώματα, και μέσα από την φιλία, τον έρωτα, τη συντροφικότητα και την αγάπη, βεβαιώνεται για το ότι είναι επόμενο όλοι να γνωρίσουμε πολλές ήττες στη ζωή, αλλά δεν πρέπει επ’ ουδενί να επιτρέψουμε να μας νικήσουν, ενώ αν κάτι μένει από τη συναρπαστική ιστορία του «Placebo», είναι πως εκείνος που θέλει πολύ να διευθύνει μια ορχήστρα, επιβάλλεται να γυρίσει την πλάτη στο πλήθος.
