Ποία η υποχρέωσις μου;

Στο τηλέφωνο, το νούμερο που εμφανίζεται στην οθόνη, είναι άγνωστο.

 

Η φωνή, επίσης άγνωστη. «Είμαι ο Πατέρας της Μαρίας. Μου έδωσε το νούμερο σας, για να μου κάνετε, αν δύνασθε μία δουλειά», είπε η καλλιεργημένη και ευγενική φωνή, που από τη χροιά της, έβγαινε το αβίαστο συμπέρασμα πως ανήκε σε ηλικιωμένο..

 

Μετάβαση στην οικία του Πατέρα της Μαρίας, προκειμένου να παραδοθεί το έγγραφο, για να διεκπεραιωθεί η δουλειά. Η φυσιογνωμία του, αντίστοιχη της φωνής και της ομιλίας του.

Εβδομηντάρης, με παράστημα, άνευ αλαζονείας, καθαρό, ευθύ βλέμμα και μία ηρεμία, η οποία πήγαζε από το βαθύτερο είναι του.

 

Ο άνθρωπος αυτός ακτινοβολούσε αξιοπρέπεια!..

 

Η δουλειά έγινε και την επόμενη ημέρα, κατόπιν τηλεφωνικής συνεννοήσεως, επιστροφή  στο σπίτι του, για να δοθούν τα έγγραφα της διεκπεραίωσης κα να καταβληθεί, από πλευράς του, η αμοιβή..

 

..η αμοιβή, για την οποία δεν είχε τεθεί ερώτημα, έως τότε. Στην αρχική επικοινωνία, ο κύριος αυτός, δεν είχε ρωτήσει για το κόστος. Ήξερε πως η αμοιβή για τη συγκεκριμένη εργασία, είναι προκαθορισμένη από το ΦΕΚ.

 

Αφού ήλεγξε τα χαρτιά, ρώτησε γα την αμοιβή…

 

«Ποία η υποχρέωσις μου;..», ρώτησε!..

 

 

…ποία η υποχρέωσις μου;…

 

Ένας «κύριος» παλαιάς κοπής! Αυτό που οι άγγλοι αποκαλούν gentleman! Ένα είδος που περνάει τεράστια κρίση. Περίπου, υπό εξαφάνιση..

 

Με αυτό το αξιοπρεπέστατο ερώτημα, έθεσε το θέμα της αμοιβής, ακριβώς στη σωστή διάσταση!

 

Ο άνθρωπος που του έκανε τη δουλειά, στάθηκε σωστός στην υποχρέωση που ανέλαβε. Σειρά του λοιπόν, να είναι και αυτός εντάξει, στη δική του υποχρέωση..

 

Το σπίτι του, αντανακλά την προσωπικότητα του. Αρχοντικό και απέριττο! Χωρίς κανένα ίχνος νεοπλουτίστικης κακογουστιάς. Χωρίς τίποτα κραυγαλέο και φανταχτερό..

 

Είναι αυτός που σε μία συζήτηση, μιλάει με επιχειρήματα. Μιλάει, χωρίς να φωνάζει. Χωρίς να έχει την αυταπάτη πως μέσα από τη δυνατή φωνή, θα επιβληθεί. Αυτός επιβάλλεται με την ηρεμία που του προσφέρει η γνώση.

Είναι αυτός, που όταν μιλάει με την ήρεμη και χωρίς ένταση φωνή του, όλοι σταματάνε να μιλάνε, για να τον ακούσουν..

 

Είναι από αυτούς που κάποιοι άσχετοι, θα τους περάσουν για… άσχετους και θα προσπαθήσουν να τους εκμεταλλευτούν…

…μόνο και μόνο, για να φάνε εκκωφαντικά τα μούτρα τους, πάνω στο τοίχος της σιγουριάς που προσφέρει η γνώση..

 

Η «υποχρέωσις» κατεβλήθη. Το χρηματικό ποσό για την αμοιβή της δουλειάς, δόθηκε.

 

Μόνο που η πραγματική αμοιβή, ήταν η άλλη.

 

Ήταν η συνάντηση, συνδιαλλαγή και συνεργασία, έστω και εφήμερη, με έναν άνθρωπο που εκπέμπει φως..

 

Αυτό το φως, που όλοι μας θα πρέπει να κοιτάμε και να κατευθυνόμαστε..