Γράφει ο Ερμής:
Περπατώ στην παραλία κατά μήκος του νοητού ορίου που χωρίζει τη θάλασσα από τη στεριά. Ενώ τα πόδια μου χάνονται στη χρυσαφένια άμμο, ένα κοχύλι ξεπροβάλλει μπροστά μου. Το παίρνω στα χέρια μου και καθώς το κρατώ στην παλάμη μου, εκείνο μου αφηγείται τα μυστικά του.
Όλα όσα είδε και άκουσε τα χρόνια που βρισκόταν στο υδάτινο βασίλειο. Μου μιλά για καράβια που διαλύθηκαν στα βράχια κατά τη διάρκεια των καταιγίδων, για ναυτικούς που πνίγηκαν ζητώντας τη σωτηρία ως το τέλος και για ναυαγούς που η μοίρα θέλησε να φθάσουν ζωντανοί ως την ακτή.
Τα λόγια του μπλέκουν τον πόνο με την ελπίδα, τον θάνατο με τη ζωή και ο χρόνος χάνει την έννοιά του. Το χθες μπερδεύεται με το σήμερα και το αύριο επιλέγει να στηριχθεί στη διήγηση όμορφων στιγμών που περιγράφουν τον έρωτα και το παιχνίδι.
Η ώρα κυλά, αλλά το κοχύλι εξακολουθεί να ιστορεί και η εξομολόγησή του με καθιστά ακούσιο μάρτυρα των σκέψεων και των συναισθημάτων άγνωστων σκιών που αυτοστιγμεί παίρνουν μορφή και προσωποποιούνται.
Βραδιάζει και ενώ ο Ήλιος παραχωρεί τη θέση του στη Σελήνη, αυθόρμητα πετώ το κοχύλι στη θάλασσα και τρέχω μακριά φωνάζοντας:
«Φτάνει, δεν αντέχω άλλο….».
Συνταγή της Αμβροσίας: Θαλασσινός θησαυρός
Υλικά:
2 μεγάλα καλαμάρια (πλυμένα, καθαρισμένα και κομμένα σε μεγάλα κομμάτια)
5 μεγάλα κρεμμύδια (καθαρισμένα και κομμένα σε φέτες)
10 δαμάσκηνα (αποξηραμένα και χωρίς κουκούτσια)
1 κούπα λάδι
2 κουταλιές της σούπας πελτές ντομάτας (διαλυμένος σε λίγο νερό)
Αλάτι – πιπέρι – πιπέρι σε κόκκους – μπαχάρι
1 φύλλο δάφνη
2 σκελίδες σκόρδο
1 ½ κούπα κόκκινο κρασί
Εκτέλεση:
Σε μια κατσαρόλα ρίχνουμε το λάδι και σωτάρουμε τα καλαμάρια. Προσθέτουμε τα κρεμμύδια και τα σωτάρουμε ομοίως. Σβήνουμε με το κρασί και ρίχνουμε τον πελτέ ντομάτας, το σκόρδο και όλα τα καρυκεύματα. Τα αφήνουμε να βράσουν και λίγο πριν το τέλος, ρίχνουμε τα δαμάσκηνα (που τα έχουμε μαρινάρει σε λίγο κόκκινο ρούμι). Αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά, όταν έχουν βράσει όλα τα υλικά και το φαγητό έχει μείνει με τη σάλτσα του.
