από την Μαρία Πέττα.
Είναι φορές που όταν μας πνίγει το δίκαιο αισθανόμαστε έντονα την ανάγκη να «αποδείξουμε» σε όλους την πραγματικότητα μας. Την αλήθεια που κάποιοι άλλοι παραποίησαν προς συμφέρον τους.
Αυτή είναι μια διαδικασία ψυχοφθόρα, όχι μόνο για μας αλλά και γι αυτούς που εμπλέκονται, αθώους και μη. Το μόνο που χρειάζεται να κάνει κανείς είναι να αποβάλει αμέσως αυτή την ανάγκη. Όταν εσύ και όσοι σε περιβάλλουν ξέρετε την αλήθεια δεν χρειάζονται αποδείξεις για τους υπόλοιπους. Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να τους κρατήσεις τους μακριά σου. Έτσι κι αλλιώς δεν θα σε ακούσουν ίσως επειδή δεν τους βολεύει ή δεν τους ενδιαφέρει να ξέρουν. Δεν θα σε πιστέψουν γιατί στην ουσία δεν σε ξέρουν τόσο όσο και μάντεψε τι, η συκοφαντία δεν θα εκλείψει ποτέ, όπως δεν θα εκλείψει η ζήλια και η κακία και δεν θα εκλείψουν ούτε οι ευκολόπιστοι κι ούτε αυτοί που δεν θα προωθήσουν τη συκοφαντία. Αυτά είναι τα δεδομένα και οι βάσεις των πλείστων ανθρώπων.
Όλοι γνωρίζουμε ανθρώπους που πέρασαν τέτοιες καταστάσεις. Ίσως κι εμείς οι ίδιοι το βιώσαμε. Διαφορετικές υποθέσεις με διαφορετική ένταση, άλλη βαρύτητα, διαφορετική έκταση και σημασία, αλλά πάντοτε με έναν κοινό παρανομαστή, τη συκοφαντία.
Χρειάζεται κάποιος να έχει υψηλή αντίληψη και σωστή συνείδηση ώστε να μην πιστεύει όσα ακούει γι αυτούς που ούτε καν έχει μπει στον κόπο να γνωρίσει ή και που έχει γνωρίσει αλλά ξεπούλησε τις δικές του εκτιμήσεις για μία πληροφορία που μπορεί να μην ισχύει. Δεν μπαίνει ποτέ στη διαδικασία να ερευνήσει για την αλήθεια. Παίρνει αυτά που του σερβίρουν και τα καταπίνει αμάσητα.
Οι πρόσκαιρες φιλίες δεν ήταν κι ούτε θα είναι ποτέ αληθινές. Στις μέρες μας οι περισσότεροι πάνε όπου φυσάει ο άνεμος. Κοιτάνε το συμφέρων και αυτά που τους βολεύουν.
Καλό είναι να κρατάμε δίπλα μας όσους αγαπάμε, όσους βαδίζουν πνευματικά και ιδεολογικά στο ίδιο μονοπάτι μαζί μας. Αυτούς που ποτέ δεν θα πιστέψουν κάτι που δεν ισχύει για μας, γιατί πολύ απλά μας ξέρουν καλά.
Να θυμάσαι μόνο ένα πράγμα, πως κάποια στιγμή η αδικία που γίνεται εις βάρος σου πάντα γυρνάει πίσω σ’ αυτόν που την προκάλεσε. Όλα κάποια στιγμή τελειώνουν και το φως «φαίνει πάσι». Πρόσεχε όμως τότε ποιους θα δεχτείς πίσω στη ζωή σου. Δική σου η κρίση, δική σου και η ευθύνη.
