γράφει η Κέλλυ Βουράνη
Αν ο Όμηρος χιλιάδες χρόνια πριν παρακαλούσε τη Μούσα της επικής ποιήσεως να τον βοηθήσει να ψάλλει τις περιπέτειες του ήρωα της Τροίας, Οδυσσέα, εγώ σήμερα την ευχαριστώ που μέσα από τη ιδιότητα της αρθρογράφου, είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με ένα άλλο ήρωα, όχι τόσο μυθικό αλλά περισσότερο πραγματικό, τον Tom Yosi.
Τον Tομ, στην πραγματικότητα Θανάση Κλαμπάνο, τον συνάντησα μια καλοκαιρινή νύχτα στο κέντρο της Αθήνας, σε ένα από τα πιο γνωστά μπαρ των Εξαρχείων το Kik Project. Ένα γνωστό μουσικό στέκι, φιλοξένησε τη μουσική ιστορία του εικοσιενός ετών Τομ, του Οδυσσέα Τομ, όπως θα έλεγα εγώ ∙ πολυμήχανος, ευφάνταστος και δυνατός στην τέχνη και τη ζωή. Στα πρώτα του βήματα η αγαπημένη του γιαγιά τον μύησε στην αποφασιστικότητα, τη φαντασία και τη μουσική. Βυζαντινές ψαλμωδίες και ρεμπέτικα ήταν τα πρώτα μουσικά ακούσματα, γεμάτα σεβασμό προς την παράδοση χωρίς τεχνολογικά φκιασίδια. Η πρώτη του πραγματική επαφή με τη ροκ ήρθε όταν δούλευε στο εστιατόριο «Notorious» της πατρίδας του Ανδραβίδας. Εκεί έβγαλε τα χρήματα για να αγοράσει του την πρώτη του καλή κιθάρα…
Εκεί πρόεκυψε το όνομα Yosi, τυχαία και απλά. Σημαίνει καλότυχος στα γιαπωνέζικα, αν ήταν Yo(s)hi. Με περίσκεψη όμως αντιμετωπίζει την τύχη στη ζωή του. Την τύχη τη φτιάχνεις, τη δημιουργείς, τη ζεις στο έπακρο, ακούγοντας, δοκιμάζοντας, αμφισβητώντας, σιωπώντας. Για ένα μόνο πράγμα θεωρεί τον εαυτό του τυχερό για τους φίλους του∙ «Χωρίς τους φίλους μου θα ήμουν νεκρός», τονίζει. Πράγματι οι σημαντικότεροι σταθμοί στη ζωή του κρύβουν ένα φίλο. Με τους γονείς να αντιδρούν στις μουσικές σπουδές, ο έφηβος Τομ ταξιδεύει κρυφά στην Πάτρα, για να παίξει μαζί το φίλο του Χρήστο Δρούλια, τον μπασίστα του George Gaudy ως μέλος του Blues Trio που είχαν φτιάξει.
Με την αποδοχή πια των γονιών, η «Blues» αντίσταση συνεχίζεται στην Αθήνα με την τύχη αυτή τη φορά να μεταμφιέζεται σε ένα τηλέφωνο αγγελίας για πετάλι της κιθάρας του. Η επικοινωνία με τον George Gaudy γίνεται αδελφική φιλία, τόσο στενή, όσο εκείνη του «πατέρας και γιος». Ο ένας στηρίζει τον άλλο. Ύστερα από δύο χρόνια σπουδών και εμφανίσεων στην Αθήνα, το ανήσυχο και συνειδητοποιημένο πνεύμα του Tom «πετά» στο Λονδίνο για να σπουδάσει στη γνωστή σχολή I.C.M.P. Το «ακατέργαστο διαμάντι» ξεχωρίζει στις αίθουσες διδασκαλίας , ενώ βρίσκεται στο Bachelor. Βέβαια κάθε επιτυχία κρύβει πίσω της κόπο και πάθος.
Ώρες εξάσκησης με περισυλλογή και προσπάθεια να κατανοήσει την αλήθεια του, τον εαυτό. Ώρες που αφουγκραζόταν το σφυγμό της πόλης, τα βάσανα των ανθρώπων, τον έρωτα, την πίστη στο θεό..
Γίνεται blues man. Είναι ο ρόλος που από πάντα ήθελε να παίξει. Blues και κινηματόγραφος – πράγμα που όπως λέει χρωστάει στον Αλέξη Χατζηγιάννη – είναι οι μεγάλες αγάπες του Τομ, με το μυαλό του να κινείται με την ίδια ζέση στο αχανές πεδίο της γνώσης. Κάπως έτσι γεννήθηκε το άλμπουμ του «Son of a gun», που θέλει να κυκλοφορήσει σε βινύλιο, ενώ το κανονικό άλμπουμ θα ξεκινήσει το Σεπτέμβριο. Πρόκειται για ένα Spaghetti western σενάριο, μια western οδύσσεια που εκτυλίσσεται σε τρία μουσικά μέρη, σε τρία μουσικά κομμάτια δηλαδή. «Θα μπορούσα να είμαι εγώ πίσω από τον αμφιλεγόμενο ήρωα του ιστορίας μου», λέει ο ίδιος…
Ο Τομ, είναι ένας σύγχρονος Οδυσσέας, ένας πολίτης του κόσμου που αγαπά τις ρίζες του και θέλει να δώσει το δικό στίγμα σε αυτό που αποκαλούμε ζωή. Θέλει να εμπνεύσει τους ανθρώπους με τη μουσική του και εκτιμά βαθιά την παρακαταθήκη των γνωστών καλλιτεχνών, ενώ ταυτόχρονα θεωρεί πηγή έμπνευσης τους φίλους του. Καθημερινούς ανθρώπους. Άλλωστε όπως λέει, ο αγαπημένος του κιθαρίστας είναι ένας φίλος του.
Η ενδιαφέρουσα συζήτησή μας κάποια στιγμή έπρεπε να κλείσει για μια τελευταία πρόβα πριν το live του Electric Church Sessions. Για μένα όμως ήταν απλά μια άνω τελεία. Trio Blues, Tom Yosi (κιθάρα), Βαγγέλης Οικονόμου (Μπάσο), Στέργιος Λιούρας (τύμπανα) επί σκηνής. Πίσω στο χρόνο των 50ˊs και 60´s με τους στίχους να γίνονται σκηνές, εικόνες.. Στιγμές που μένουν για πάντα για να τις νιώσεις και όχι να τις ακούσεις.
Η Βlues Οδύσσεια του Θανάση Κλαμπάνου συνεχίζεται… His love will never be in vain.
