«Όλες είναι ίδιες! Δεύτερο διαζύγιο ρε φίλε! Ενδιάμεσα;! Πάρε τη μία, χτύπα την άλλη!»

Λοιπόν, φίλε. Εσύ στο διπλανό τραπέζι. Εσύ που κλαίγεσαι στον φίλο σου για έναν ακόμα χωρισμό σου! Ναι εντάξει, αυτό δεν ήταν μια απλή σχέση. Ήταν Γάμος!
Άσε ρε φίλε! «Σχέση», «Γάμος» κλπ.

Όλα είναι σχέσεις! Το χαρτί που υπογράφεις στο Δημαρχείο, ή στην Εκκλησία, είναι μία κάποια τυπικότητα που απλά, λέει με επίσημο τρόπο αυτό που το ζευγάρι λέει μεταξύ του!
Απλά! Τόσο απλά!..

Λοιπόν, που’χα μείνει;! Α, ναι! Στην κλαούνα σου, για τον χωρισμό σου. Ας μείνουμε λίγο στο «όλες ίδιες είναι». Ναι, εκεί! Σε αυτό το σημείο! Μη φύγεις, έρχομαι!

Έρχομαι με φόρα, για να σε βρίσω! Όχι, δε μου έκανες κάτι. Θα σε βρίσω, όπως έβρισα και εγώ τον εαυτό μου! Όπως θα έπρεπε να με είχα βρίσει πολλά χρόνια πριν! Κυρίως, όπως θα έπρεπε να με είχε σκυλοβρίσει ένας φίλος! Στο κάτω κάτω, για αυτό είναι οι φίλοι βρε συ;! Για να μας βρίζουν όποτε χρειαστεί!

Εμένα, όλα αυτά τα χρόνια των δικών μου προσωπικών αποτυχιών, τύπου «όλες ίδιες είναι», βρέθηκαν από καιρό σε καιρό, άνθρωποι που με έβριζαν. Ήμουν όμως, μικρός τότε. Πολύ μικρός για να ακούσω! Σαραντάχρονος με συναισθηματική νοημοσύνη 12χρονου (και βγάλε) φίλε!

Οι γυναίκες έρχονταν και έφευγαν, περίπου πανικόβλητες. Μου πήρε πολλά χρόνια για να καταλάβω πως δεν έφευγαν. Εγώ τις «έφευγα» φίλε! Με τη συμπεριφορά μου!
Μου έδιναν αγάπη και εγώ τους την πέταγα στα μούτρα! Τόσο ανώριμος! Δεν έχει σημασία το γιατί παρέμεινα ανώριμος. Ο κάθε ένας που βρίσκεται σε μία κατάσταση, έχει κάποιο λόγο, που είναι εκεί.

Έλεγα και εγώ στον εαυτό μου τη ρήση, «όλες ίδιες είναι», προσφέροντας μου απλόχερα την αυταπάτη για το δικό μου εύρος ευθύνης…

..και πήγαινα στο επόμενο βήμα. «Γυναίκες υπάρχουν», έλεγα ο άντρας! Ναι, γυναίκες υπάρχουν. Όπως υπάρχει και μεγάλη μοναξιά, όταν περιστοιχίζεσαι από πλήθη και εσύ νιώθεις μόνος.
Αλλά, όχι! Δεν είσαι και τόσο μόνος! Έχεις τις αυταπάτες σου φίλε! Μόνο που η λέξη αυταπάτες, είναι συνώνυμο της λέξης ψέματα!
Ξέρεις τι λένε για τα ψέματα, ε;!
Λένε, πως είναι σαν τα σκατά φίλε! Κάποια στιγμή, βγαίνουν στην επιφάνεια!..

…και τότε, τέρμα τα ψέματα!

Αυτό συνέβη και σε εμένα φίλε μου! Τέρμα τα ψέματα!
Είναι εκείνο το σημείο στη ζωή, όπου επιλέγεις! Συνειδητά, ή υποσυνείδητα, επιλέγεις!

Επιλέγεις πορεία! Την πορεία που θα σε οδηγήσει στο να καταντήσεις ένας πικρόχολος εξηντάρης, σε ένα συμβιβασμένο γάμο (στην καλύτερη περίπτωση), με αμοιβαία κέρατα, έτσι για να έχεις την αυταπάτη πως έχεις ζωή..

Μπορείς όμως να κάνεις την άλλη επιλογή!
Να χωθείς μέσα σου φίλε!

Μέσα στα δικά σου σκοτάδια! Εκεί που υπάρχουν οι αράχνες και οι χρόνιες ακαθαρσίες! Αυτές που όσο και από καιρό σε καιρό, καθαρίζεις τον εαυτό σου, τελικά βγαίνουν στην επιφάνεια και στα κάνουν όλα κεραμιδαριό! Μπορείς να επιλέξεις να κάνεις, αντί για τον επιφανειακό καθαρισμό που κάνεις τόσα χρόνια, την εκ βάθρων απολύμανση, να καθαρίσει ο τόπος!

Αυτή η πορεία είναι απλή! Δεν έχεις να πας μακριά. Στον εαυτό σου θα πας. Θα σε γνωρίσεις καλύτερα. Θα σε αγαπήσεις και τότε, θα μπορέσεις να δεχθείς αγάπη! Θα ηρεμήσεις!
Έχει πολύ πόνο αυτή η διαδικασία. Είπα πως είναι απλό. Δεν είπα εύκολο φίλε!
Θα πονέσεις. Ίσως κλάψεις! Μακάρι να κλάψεις!

Όμως, θα ανακουφιστείς και τότε θα ανακαλύψεις μια μεγάλη αλήθεια! Θα δεις πως οι άνθρωποι γύρω μας (ναι και οι γυναίκες), έχουν στην πλειοψηφία τους τις καλύτερες προθέσεις! Θέλουν το καλό σου και το καλό τους! Θα δεις πως τόσα χρόνια, η συμπεριφορά τους απέναντι σου, ήταν αντανάκλαση της δικής σου συμπεριφοράς! Ίσως πάλι κλάψεις! Μακάρι να κλάψεις!

Μη με ρωτάς πως τα ξέρω όλα αυτά!

Ξέρεις πως. Έχεις καταλάβει πως..

Σε αφήνω τώρα φίλε μου. Πάω στη γυναίκα μου που με αγαπά και τη λατρεύω!

Καλό ταξίδι στο μέσα σου φίλε! Θα είναι το συναρπαστικότερο ταξίδι που θα κάνεις ποτέ!

Σχεδόν σε ζηλεύω ρε μπαγάσα!…