Συνέντευξη στην Άρια Σωκράτους.

Ο Νικηφόρος Βρεττάκος είχε πει πως ” Η ποίηση δεν είναι παρά ένας μεγεθυντικός φακός της πραγματικότητας. Η μεγέθυνση των αληθινών διαστάσεων του ανθρώπου και του κόσμου που μας περιβάλλει, μπορεί να μας μεταδώσει την αίσθηση του μεγαλείου της ζωής την οποία είμαστε έτοιμοι να καταστρέψουμε.”

Την ίδια άποψη φαίνεται να ενστερνίζεται ο νέος και πολλά υποσχόμενος ποιητής Μίλτος Γήτας, του οποίου τα ερεθίσματα ερεθίσματα του προέρχονται από την ίδια την καθημερινότητα μου αλλά και τα βιώματα που μοιράζεται με τους ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα του.

Ο ίδιος θεωρεί πως όσο υπάρχουν ανήσυχα πνεύματα, πληγωμένες καρδιές και άνθρωποι που δεν μένουν άπραγοι στην σκληρότητα της καθημερινότητας θα έχουμε δημιουργούς και ίσως και καλή ποίηση.

 

Ποιό ήταν το έναυσμα ενασχόλησης σας με την ποίηση; Έχετε ποτέ σκεφτεί να μεταπηδήσετε σε άλλο είδος γραπτού λόγου όπως είναι το μυθιστόρημα;

Γράφω από την Πέμπτη δημοτικού και πραγματικά τόσα χρονιά δεν μπορώ να διακρίνω ή να αντιληφθώ ποιο ήταν το έναυσμα για να ασχοληθώ με την ποίηση. Με κάποιον μαγικό τρόπο ξεκίνησα να σκαρώνω μικρά τετράστιχα κι έπειτα μεγαλύτερα ποιήματα. Στην αρχή με ομοιοκαταληξία και στη συνέχεια με ελεύθερο στίχο. Ο μόνος λόγος που μπορώ να διακρίνω πως με οδήγησε στο μονοπάτι της ποίησης είναι η απόλυτη αγάπη που βίωσα στο σπίτι μετά τον χωρισμό των γονιών μου από την γιαγιά και την προγιαγιά μου. Μου έδειξαν έναν ιδανικό κόσμο με μπόλικη αγάπη κι όταν στην προεφηβεία η «τζαμαρία» που με περιέβαλλε έσπασε τότε αντιλήφθηκα αλλιώς την πραγματικότητα και ξεκίνησα να γράφω ασταμάτητα. Φυσικά γράφω και πεζά κείμενα κατά καιρούς ή μυθιστορήματα αλλά η μεγάλη μου αγάπη παραμένει η ποίηση!

 

Ποιο θεωρείτε πως είναι το μέλλον της σύγχρονης ποίησης στην Ελλάδα της κρίσης; Η καλλιτεχνική δημιουργία και οι δημιουργοί γενικότερα διέρχονται κρίση;

Θεωρώ πως όσο υπάρχουν ανήσυχα πνεύματα, πληγωμένες καρδιές και άνθρωποι που δεν μένουν άπραγοι στην σκληρότητα της καθημερινότητας θα έχουμε δημιουργούς και ίσως και καλή ποίηση! Η κρίση ίσα-ίσα θεωρώ πως έφερε τους δημιουργούς ξανά στο προσκήνιο, ειδικά της νέας γενιάς, διότι έπρεπε να εκφράσουν μέσα από την τέχνη τους όσα συμβαίνουν γύρω τους. Η σύγχρονη ποίηση έχει μέλλον όμως θα πρέπει να έχει και τις ευκαιρίες από τους εκδοτικούς οίκους, τα media και φυσικά από τους ίδιους τους αναγνώστες.

 

Έχετε κάνει σπουδές δημοσιογραφίας και έχετε ασχοληθεί επαγγελματικά με τον κλάδο αυτό.  Υπάρχει κοινή τομή μεταξύ δημοσιογραφίας και ποίησης ή είναι δύο δρόμοι παράλληλοι που δεν συγκλίνουν;

Καταρχάς και τα δύο ισορροπούν πάνω σε τεντωμένο σχοινί ενώ είναι εξίσου και τα δύο δημόσια γραφή και επικοινωνία με άλλους. Απλά στην ποίηση περιγράφεις ένα συναίσθημα, μια σιωπή ή σκέψη ενώ στη δημοσιογραφία μεταφέρεις το γεγονός, την είδηση. Είναι αρκετά διαφορετικές προσεγγίσεις αλλά και τα δύο έχουν κοινό παρανομαστή τον άνθρωπο, οπότε για τα δικά μου δεδομένα μπορούν να συνδυαστούν. Ζω, πορεύομαι και με τις δύο αυτές αγάπες μου και πολλές φορές οι συγκλίσεις που επιτυγχάνονται είναι που γεννούν και τα ποιήματα μου στο λευκό χαρτί.

 

Ποιά είναι τα ερεθίσματα τα οποία σας ωθούν να γράψετε;

Γράφω κυρίως για τον χρόνο που κυλάει και παρασύρει καθετί στο πέρασμα του, για τη μοναξιά των ανθρώπων αλλά και τον θάνατο. Τα ερεθίσματα μου προέρχονται από την ίδια την καθημερινότητα μου αλλά και τα βιώματα που μοιράζομαι με τους ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα μου. Εμπνέομαι από το ανέφικτο αλλά και το εφικτό που πολλές φορές έχει ψυχοφθόρο τίμημα!

 

Θεωρείτε πως η ποίηση σε σχέση με άλλα είδη του γραπτού λόγου είναι κάπως παραγκωνισμένη στην Ελλάδα και αν ναι γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;

Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια οι εκδοτικοί οίκοι δεν επενδύουν στην  ποίηση με αποτέλεσμα να μη μπορούν εύκολα οι νέοι ποιητές να κάνουν γνωστό το έργο τους. Από την άλλη ο σύγχρονος τρόπος ζωής του νεοέλληνα δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για ποιητικό λόγο. Όλα αυτά σε συνδυασμό και με τον μοναχικό δρόμο που επιλέγουν πολλές φορές να τραβήξουν από μόνοι τους οι δημιουργοί έχει φέρει την ποίηση στο περιθώριο σε σχέση με τα άλλα είδη του γραπτού λόγου.

 

Πιστεύετε ότι οι άνθρωποι της διανόησης πρέπει να έχουν ένα ισχυρό λόγο στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα;

Κρίνω πως ναι, οι άνθρωποι της διανόησης πρέπει να έχουν ισχυρό λόγο στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα, δεν πρέπει να θεωρούν τον εαυτό τους κάτι έξω από την κοινωνία ή πάνω από αυτή. Είναι μέλη της και πρέπει να εκφράζουν την άποψη τους και αφού έχουν τις γνώσεις, τα βιώματα και τις εμπειρίες ίσως να μπορούν και μέσα από τις απόψεις που εκφράζουν να ξεκαθαρίζουν το θολό τοπίο που πολλές φορές υπάρχει γύρω μας και πάνω σε αρκετά ζητήματα.

Μπορείτε να διαβάσετε ανάλυση ου έργου του κύριου Γήτα εδώ.