Της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου
Ανήκω στην γενιά που ψάχνει πατρίδα με μια βαλίτσα στο χέρι.
Πάντα πίστευα πως η πραγματική κληρονομιά του ανθρώπου είναι τα παιδικά του χρόνια και η μόρφωση του. Όταν λοιπόν, τα πράγματα έφτασαν σε ένα σημείο που λόγω επιβίωσης έπρεπε να φύγω, να φύγουμε από το μέρος που ζούσαμε, έβγαλα τις καλές αναμνήσεις από το χρονοντούλαπο τις έβαλα καπετάνιο, ενεργοποίησα τα όνειρα και αγκυροβόλησα εμένα και όλο μου το είναι, την οικογένεια μου, στην πατρίδα που με μεγάλωσε. Ήτανε Ιούλιος και τα πράγματα δεν πήγαν καθόλου όπως τα σχεδίασα.
Η δουλειά που περίμενα δεν ήρθε ποτέ, κανένας δεν απαντούσε θετικά στα αιτήματα μου για εργασία, και μια δεύτερη κρίση κτυπούσε. Ένιωθα απόγνωση. Μάζεψα όμως όση δύναμη είχα και ξεκίνησα από το μηδέν κρατώντας αγκαζέ τον μοναδικό άνθρωπο που μου έδωσε επαγγελματικό χέρι βοήθειας.
Από τότε μέχρι σήμερα έχω δεχθεί κι εγώ όπως τόσοι άλλοι νέοι, ανελέητη κακία, ανελέητη βλακώδη συμπεριφορά, επαγγελματικό κυρίως πόλεμο! Από τότε μέχρι σήμερα έχω αναρωτηθεί πολλές φορές:
Πότε θα πάψει να κυβερνά η βλακεία;
Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν έλεγε: «Δύο πράγματα είναι ατελείωτα: το σύμπαν και η βλακεία του ανθρώπου, όμως για το σύμπαν δεν είμαι ακόμα σίγουρος».
Ωστόσο ο καλύτερος ορισμός για την βλακεία ανήκει στον Τσιπόλα:” Βλάκας είναι αυτός που προκαλεί ζημιά σε κάποιον άλλο αλλά παράλληλα δεν πετυχαίνει κάποιο πλεονέκτημα για τον εαυτό του ακόμα κι αν υφίσταται ζημιά και ο ίδιος.”
Η βλακεία είναι αν-ορίοτη και πνίγεται μέσα στα λάθη της. Η βλακεία εδώ δεν σχετίζεται με το νοητικό επίπεδο αλλά με το πνευματικό επίπεδο και γιαυτό τον λόγο θεωρείται αθεράπευτη.
Ο βλάκας έχει την τάση να επαναλαμβάνει πάντα την ίδια συμπεριφορά στους ίδιους ή σε άλλους ανθρώπους. Και αν τύχει και έχει και εξουσία, η βλακεία του θα γιγαντωθεί και θα κάψει πολλά ανυποψίαστα θύματα.
Ο Νίτσε έλεγε για δαύτους: “Τα άτομα που έχουν εξουσία τείνουν να πιστεύουν ότι, ακριβώς επειδή έχουν εξουσία, είναι οι καλύτεροι, οι πιο ικανοί, οι πιο έξυπνοι, οι πιο σοφοί από όλη την ανθρωπότητα. Εξάλλου, περιστοιχίζονται από αυλικούς, οπαδούς και κερδοσκόπους, που ενισχύουν διαρκώς αυτή την ψευδαίσθηση. Με αυτό τον τρόπο όποιος βρίσκεται στην εξουσία καταλήγει να διαπράττει κατά γενική ομολογία τις μεγαλύτερες ανοησίες>. Σκαρφαλώνουν εκεί πάνω λογής λογής υβρίδια, γλείφτες, μετριότητες που με τον μανδύα της εξουσίας επιδεικνύουν υπερβάλλοντα ζήλο να διαχωρίζουν τους ανθρώπους σε δικούς τους και μη δικούς τους!
Από έφηβη, είχα πάντα έτοιμη μια βαλίτσα! Στο σπίτι μου οι βαλίτσες δεν είναι αποθηκευμένες. Είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμες προς χρήση. Νιώθω ότι είμαι διαβάτης, περαστική, αρνούμαι να ριζώσω σε τούτον τον τόπο που αφήνει να κυβερνιέται σε νευραλγικά επαγγελματικά πόστα από βλάκες! Λυπάμαι που δεν μπορώ να ριζώσω στην πατρίδα που με γέννησε. Το προσπαθώ αλλά όσο και αν καλοπροαίρετα ανέχομαι και αλλάζω αφηγήσεις σε όσα συμβαίνουν τόσο περισσότερο πείθομαι πως η βλακεία είναι ανίκητη καθώς σαν άλλη μυθική Έμπουσα απλώς αλλάζει μορφές και όνομα, επί της ουσίας ασκεί την ίδια εξουσία με τον ίδιο ή περισσότερο βλακώδη τρόπο!
Η βλακεία αγκαλιάζει την κακία καθώς και οι δυο τους τρέφονται από ένα βαθύτατο εσωτερικό κενό, μια απύθμενη κενότητα!
Χωρίς όραμα, νόημα και ανθρωπιά δεν μπορείς να κυβερνήσεις!
Τους βλάκες δεν πρέπει να τους φοβάσαι πρέπει να τους φοβίζεις! Όχι με τον ίδιο τρόπο που σε εκφοβίζουν αυτοί.
Οι βλάκες φοβίζονται όταν σε βλέπουν να ανυψώνεις το ανάστημα σου, όταν σε βλέπουν να προχωράς απτόητος, όταν σε βλέπουν να γίνεσαι καλύτερος, όταν συνεχίζεις να χαμογελάς!
