«Α, ρε φίλε! Αυτοί κάνουν διακοπές και εμείς ψηνόμαστε στη δουλειά!», λέει με θυμό ο Τάσσος!
Εργαζόμενος σε μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα του νησιού ο Τάσσος. Επίσης, γέννημα θρέμμα του πασίγνωστου νησιού..
Δίπλα του, ο μικρός από την Αθήνα, τον ακούει με απορία! Απορία που δεν τολμά να εκφράσει, μιας και ο Τάσσος του ρίχνει καμιά δεκαριά χρόνια και γενικά, έχει απότομο ύφος. Ο μικρός δε θέλει να μπλέξει. Άσε που νιώθει «ξένος»..
Γύρω από τον Τάσσο, και άλλοι ντόπιοι κατά καιρούς αγανακτούν που αυτοί το Καλοκαίρι δουλεύουν, στην μεγάλη τους πλειοψηφία, στον τουρισμό του νησιού, εξυπηρετώντας τους αλλοδαπούς, που είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία βορειοευρωπαίοι. Οι ντόπιοι σκέφτονται πως, αντί να χαίρονται αυτοί το νησί τους, το χαίρονται οι ξένοι!
Ο μικρός απορεί!
Στην αρχή, απορεί με αυτή καθαυτή την αγανάκτηση που εκφράζουν οι νησιώτες! Μα δεν καταλαβαίνουν πως το υψηλότατο βοιωτικό επίπεδο τους, μεγαλύτερο από τον ελληνικό μέσο όρο, το οφείλουν αποκλειστικά σε αυτούς;! Στους τουρίστες;..
Μετά όμως, ο μικρός, απόρησε με κάτι άλλο. Κάτι που στην αρχή είναι δύσκολο να διακρίνει κάποιος. Ειδικά, αν δεν έχει κλείσει ακόμα, ούτε τα είκοσι ένα..
Απόρησε με την, ενδεικτική, περιορισμένης αντιλήψεως, «αγανάκτηση» των νησιωτών..
Μα καλά, δε βλέπουν πως οι επισκέπτες του νησιού, αυτοί που τους προσφέρουν στην ουσία το υψηλότατο επίπεδο διαβίωσης, «απολαμβάνουν» τα κάλλη του νησιού μόνο για λίγες μέρες;! Μόνο για όσο φιλοξενηθούν στις τουριστικές υποδομές του νησιού;
Άσε που, το να εργαστείς και άρα, να απολαύσεις τα ωφελήματα του τουριστικού επαγγέλματος, δεν απαιτεί και πολλά τυπικά προσόντα! Καμιά δεκαριά λέξεις στη γλώσσα των πελατών, ίσα για να πάρεις παραγγελία, στοιχειώδη καθαριότητα και τρόποι και έγινες!
Δουλειά από τα 15, επτά μήνες το χρόνο, κερδίζοντας σε αυτό το επτάμηνο, όσα οι άλλοι σε 18 μήνες και στα είκοσι σου, ήδη με το πρώτο σου αξιοπρεπές οικονομικό «πακετάκι»..
Το κυριότερο όμως στοιχείο της αχαριστίας τους, δεν είναι η οικονομική παράμετρος. Είναι η πρακτική!
Όπως είπαμε, οι τουρίστες μένουν στο νησί για λίγες μέρες και μετά επιστρέφουν εκεί απ’όπου ήρθαν! Σε χώρες, όμορφες μεν, όχι μεσογειακές δε!
Οι εργαζόμενοι στον τουρισμό, κάποια στιγμή σχολάνε!…
..και αφού σχολάσουν, σε χρονικό διάστημα 5΄ έως το πολύ 10΄ θα βρίσκονται και θα βουτάνε σε παραλίες που οι άλλοι ήρθαν από την άκρη της γης (εντάξει, από την άκρη της Ευρώπης), για να τις απολαύσουν και αυτό για λίγες μέρες! Άσε που αυτοί, για πέντε μήνες θα είναι αραχτοί και θα μπορούν, αν το επιθυμούν, να πάνε και αυτοί κάποιο ταξίδι, ακόμα και σε προορισμό καλοκαιρινό!
Το δένδρο, είναι οι «ξένοι». Αυτοί, που σύμφωνα με τους ντόπιους, μπορούν να έρχονται και αν απολαμβάνουν τη γη μας, ενώ εμείς χύνουμε ιδρώτα για να τους εξυπηρετούμε!
Το δάσος, είναι το περιβάλλον μέσα στο ποίο ζουν, κινούνται και αναπνέουν οι εργάτες του τουρισμού!
Ένα περιβάλλον το οποίο είναι «δικό τους»!
Όταν οι πελάτες/τουρίστες μπουν στα αεροπλάνα, επιστρέφοντας εκεί από όπου ήρθαν, οι εργαζόμενοι, όταν σχολάσουν από τη βάρδια τους, θα πάνε, για άλλη μία φορά, άλλη μία μέρα, στην παραλία. Σε εκείνη την παραλία που κάποιοι τις βλέπουν από φωτογραφίες τουριστικών πρακτορείων..
Ας είστε λοιπόν, ευγνώμονες!
Η αχαριστία, τις περισσότερες φορές, γυρνάει μπούμερανγκ..
