Τους θυμόμαστε από τα παλιά…
Τότε, στα χρόνια τα μαθητικά. Ήταν εκείνοι με τις σκυθρωπές φυσιογνωμίες! Με μονίμως επιτηδευμένα προβληματισμένο ύφος, προκειμένου να τονίσουν τον «προβληματισμό» τους για τα κακώς κείμενα της καπιταλιστικής κοινωνίας στην οποία ζούσαμε και ζούσαν και αυτοί. Ευαγγελιστές και προπαγανδιστές των παραδεισένιων, κατά τα λεγόμενα τους, κοινωνιών του τότε Υπαρκτού Σοσιαλισμού.
Μίλαγαν ακατάσχετα με το ίδιο, πανομοιότυπο, επιθετικό ύφος, προκειμένου να κρύψουν την ένδεια των επιχειρημάτων τους όταν αντιμετώπιζαν αντίλογο.
Εκτός του επιθετικού, φωνακλάδικου στυλ τους, οι περισσότεροι, ειδικά οι άνδρες, είχαν υιοθετήσει το γνωστό υπεροπτικό ύφος, κάθε φορά που κάποιος τόλμαγε να τους αντιπαραθέσει επιχειρήματα, που αναιρούσαν τα δικά τους περί «Σοσιαλιστικού θαύματος»! Εκείνο το ύφος, με το σαρδόνιο χαμόγελο και το ύφος τύπου «εσύ δεν ξέρεις πτωχέ στο πνεύμα. Εγώ και οι σύντροφοί μου κατέχουμε την αλήθεια», αντιμετωπίζοντας τους μη συντρόφους (τους) περίπου ως άτομα κατώτερων διανοητικών δυνατοτήτων.
Φυσικά, όλοι αυτοί έπαιρναν γραμμή από το Κόμμα! Ποιο Κόμμα;! Μα… όπως είχε πει κάποιος, «ένα είναι το κόμμα»!
Ότι έλεγε το Κόμμα, ήταν Δόγμα! Καμία αμφισβήτηση δεν επιτρέπονταν, σε σχέση με αυτά που έλεγε το Κόμμα! Θυμάστε, οι παλαιότεροι, τον Απρίλιο του 1986, με το δυστύχημα του Τσέρνομπιλ, που οι… σύντροφοι είχαν κατακλύσει τις Λαϊκές Αγορές, αγοράζοντας λαχανικά, προσπαθώντας έτσι να δείξουν πως «δεν υπάρχει πρόβλημα και η Σοβιετική Ένωση λέει αλήθεια πως όλα είναι καλά με τον αντιδραστήρα», μόνο και μόνο, γιατί έτσι είχε διατάξει το Κόμμα;!
Εκείνες τις εποχές, τις…. Μεταπολιτευτικές εποχές, ο λόγος τους είχε μία κάποια πέραση στα αυτιά των εφήβων, οι οποίοι, όπως οι περισσότεροι έφηβοι που σέβονται τον εαυτό τους, είχαν έτσι κι αλλιώς μία τάση προς την αμφισβήτηση του κατεστημένου.
Το παραμυθάκι της ιδανικής Σοσιαλιστικής Κοινωνίας, έβρισκε πρόθυμους ωτακουστές…
Το πρόβλημα όμως ξεκίναγε, όταν κάποιος που συνέβαινε να έχει ταξιδέψει σε εκείνες τις χώρες και έβλεπε τη φτώχια και τη μιζέρια των εκεί κοινωνιών, που, εκτός των άλλων, ήταν φυλακισμένες στην ίδια τους την Πατρίδα, μη έχοντας την άδεια να ταξιδέψουν σε χώρες της Δύσης..
Όταν οι…. σύντροφοι έρχονταν αντιμέτωποι με τις εικόνες που τους περιέγραφαν οι ταξιδιώτες, κατέφευγαν σε αυτό που ήξεραν και είχαν μάθει τόσο καλά. Στην επίθεση!
Με φωνές και κινούμενοι στο όριο των ύβρεων, προσπαθούσαν να σώσουν το παραμυθάκι τους, καλύπτοντας το με το μοναδικό υλικό που είχαν σε αφθονία. Τη λάσπη!..
Εκείνοι επέτρεπαν στους εαυτούς τους να ειρωνεύονται τα κακώς κείμενα των Δυτικών Κοινωνιών. Όταν όμως κάποιος τόλμαγε, έστω και επιδερμικά να θίξει κάτι από τα προβλήματα του Σοσιαλιστικού «παραδείσου», τότε ξύπναγε ο κουμουνοφασίστας μέσα τους και κατέφευγαν σε ύβρεις και υβριστικούς χαρακτηρισμούς..
Τα χρόνια πέρασαν και η αποκρουστική γύμνια του Υπαρκτού Σοσιαλισμού, φάνηκε σε όλο της το μεγαλείο. Μαζί με την κατάρρευση, αποκαλύφθηκαν και τα εγκλήματα του Συστήματος. Εξορίες, Γκούλαγκ, εγκλήματα πολέμου, όπως η σφαγή στο Κατίν και άλλα πολλά, που δεν υπάρχει χώρος να γραφτούν όλα..
Η κατάρρευση του Κουμουνισμού, έφερε και μία άλλη κατάρρευση, εκτός ανατολικού μπλοκ.
Άνθρωποι που είχαν πιστέψει σε αυτό το σύστημα και είχαν αφιερώσει τις ζωές τους σε αυτό, είδαν από τη μία στιγμή στην άλλη (κυριολεκτικά), να καταρρέει και κάτι άλλο.
Οι αυταπάτες τους!
Θλιβερές εικόνες ανθρώπων, που στα 60 τόσα τους, έβλεπαν πως είχαν στηρίξει τις ελπίδες τους για έναν καλύτερο κόσμο σε κάτι, που αποδείχθηκε τόσο σάπιο!
Όμως, η κατάρρευση μιας αυταπάτης, δεν είναι απαραιτήτως κάτι κακό! Μάλλον είναι ευκαιρία για να πάμε στο επόμενο, υγειές αυτή τη φορά, βήμα!
Βέβαια, απολιθώματα εκείνων των παλιών, προ 35ετίας Κνιτών, υπάρχουν ακόμα ανάμεσα μας!
Θλιβερές φιγούρες, που στα 50 – 55 τους ζούνε ακόμα στον δικό τους κόσμο, βουτηγμένοι στην άρνηση και στις αυταπάτες τους.
Είναι αυτοί οι θλιβεροί μεσήλικες, που ακόμα κάνουν αφισοκολλήσεις, πάνε σε πορείες που οργανώνει το Κόμμα και οι παραφυάδες αυτού, ακόμα κατηχούν και εφήμερα στρατολογούν, πιτσιρικάδες, εκμεταλλευόμενοι το θυμό και την άγνοια τους, αρνούμενοι να κοιτάξουν κατάματα την αλήθεια.
Είναι αυτοί που ακόμα κρίνουν τους «άλλους»
Είναι, ακόμα, αυτοί που αν τους πεις κάτι κατακριτέο για το Σύστημα που λάτρεψαν και ακόμα λατρεύουν, σε κάνουν εχθρό τους και καταφεύγουν εκεί που τόσο όμορφα νιώθουν και αισθάνονται…
Στη λάσπη!..
Ας μείνουν εκεί!
Έτσι κι αλλιώς, το χιούμορ από τη φύση του έχει κάτι το αποκαλυπτικό.
Είναι όπως η μύγα. Όποιος την έχει, μυγιάζεται..
