Της Δρος Αριστονίκης Θεοδοσιου-Τρυφωνίδου
Παραμείνετε ήρεμοι στις αντιδράσεις σας!
Το παραμύθι που φτιάχνει ο καθένας μας οραματιζόμενος το μέλλον μπορεί να γίνει επικίνδυνο. Αναγκάστηκα να μετοικήσω σε άλλη χώρα σαν η κρίση μαδούσε για τα καλά τα αραχνοΰφαντα όνειρα της πρώτης μου νιότης. Είχε γίνει ανυπόφορος ο τηλεοπτικός εκφοβισμός.
Ήταν η εποχή που ακολούθησε την ιστορική πια φράση “Λεφτά υπάρχουν”.
Λεφτά μάλλον δεν υπήρχαν και μέχρι σήμερα, 9 χρόνια μετά, ψάχνουμε που πήγαν. Και ύστερα ήρθε το “Μαζί τα φάγαμε”. Για να έρθει έπειτα το ” Πληρώστε γιατί φταίτε”.
Η απομυθοποίηση συντελέστηκε γρήγορα σχεδόν κακοποιητικά. Αυτή η κακούργα απομυθοποίηση περιβάλλεται πάντα από τον αιφνιδιασμό και την αγριότητα που φέρνει αυτός μαζί του.
Ήρθε η εποχή της μνημονιακής κατάθλιψης, άγρια κατάθλιψη. Αυτό που κάνει τούτη την ιστορική κατάθλιψη τόσο σκοτεινή είναι η θρέψη της ανημπόριας.
Όπου και να κοιτάξεις επικρατεί αδιέξοδο. Οι δρόμοι είναι κλειστοί. Και αυτή η σκοτεινή ψυχολογική κατάσταση εγκλώβισε τους ανθρώπους σε έναν λαβύρινθο ψυχικής σιγής. Απλώθηκε η σιωπή γιατί τα λόγια στέρεψαν.
Ο έμφοβος άνθρωπος είναι υπόδουλος της ανημπόριας του.
Ζούμε σε μια σχιζοφρενιογόνα κατάσταση. Μεγαλώνουμε ντροπιασμένοι. Διαφθορά, σήψη, δυσωδία. Μας έκλεψαν την εμπιστοσύνη μας.
Ο Μπάουμαν κάποτε μιλούσε για τα τρία επίπεδα της εμπιστοσύνης. Το πρώτο επίπεδο είναι αυτό της εμπιστοσύνης που τρέφει το άτομο για τις δικές του ικανότητες, το δεύτερο επίπεδο είναι η εμπιστοσύνη που έχει το άτομο στους άλλους και το τρίτο επίπεδο είναι αυτό της εμπιστοσύνης στους θεσμούς.
Από το τρίτο επίπεδο ίσαμε το πρώτο η εμπιστοσύνη καταπλακώθηκε από την σήψη των θεσμών, των λογυδρίων των αυτοαποκαλούμενων σωτήρων του έθνους και των κακοποιών με γραβάτες!
Την κρίση την έβλεπα να περνά από δίπλα μου: τον άνθρωπο που πούλησε το χρυσό του δόντι, τον άνθρωπο που έκανε σπίτι του το παγκάκι του πάρκου, τον άνθρωπο που άνοιγε παραθυρόφυλλα και ανακάτευε βρακιά για να βρει λίγα ευρώ, τον άνθρωπο που ζεσταινόταν με εφημερίδες και πέθανε από τις αναθυμιάσεις, τον άνθρωπο που ζουρλάθηκε και φώναζε στους δρόμους κτυπώντας τους διαβάτες. Πολλοί άνθρωποι που πάσχουν από ψυχική σιγή! Είναι ένα κράμα απώλειας, οργής και θλίψης!
Η κρίση από την τσέπη μας φωλιάζει πια στην ψυχή μας αφού ροκάνισε στο διάβα της την σκέψη μας
Καταγράψτε την οδύνη σας, έτσι την μεταμορφώνεται. Αφηγηθείτε τις ιστορίες σας για να εξημερώσετε τον τρόμο που σας περιβάλλει και μιλήστε για τον τρόμο που σας τρώει την ψυχή!
Δώστε πνοή στην ελπίδα.
Πιστέψτε αυτό που βλέπετε και μη φοβάστε τον θυμό σας. Αγρυπνήστε πάνω από τα σκοτωμένα σας όνειρα και αναζωογονείστε τα.
