…όσο πιο αργά γίνεται!
Στην πισίνα του ξενοδοχείου. Αραλίκι στις ξαπλώστρες, χαλάρωση, βιβλίο, καφές.
Που και που, καμιά βουτιά από το πεζούλι, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε. Ας είμαστε και λίγο σοβαροί, σκέφτεσαι. Στο κάτω κάτω, δεν είσαι είκοσι χρονών, λες στον εαυτό σου..
Με την άκρη του ματιού σου, βλέπεις τους πιτσιρικότερους που κάνουν βουτιές με διάφορες φιγούρες. Τις περισσότερες δεν τους βγαίνουν όπως τις έχουν σχεδιάσει και σκάνε ανώμαλα στην επιφάνεια του νερού. Το καταδιασκεδάζουν όμως!..
Ψιλοζηλεύεις.
Σκέφτεσαι πως αν ήσουν νεότερος θα έκανες και εσύ τα ίδια..
..αλλά τώρα πλέον, είσαι μεγάλος. Τα σαράντα τα έχεις περάσει εδώ και χρόνια και πρέπει να είσαι σοβαρός!
Βέβαια «σοβαρός», ήσουν και μικρός. Τότε που οι μεγάλοι σου έλεγαν να κάτσεις φρόνιμα και να μην κάνεις βλακείες!..
Είσαι χαμένος στις σκέψεις σου, όταν το μάτι σου πιάνει μία εικόνα που δε συμβαδίζει με τα στερεότυπα που έχεις στο μυαλό σου..
Κάποιος είναι στην άκρη της πισίνας, στην ουρά στον αναβατήρα, πίσω από τους πιτσιρικάδες και περιμένει να έρθει η σειρά του για να βουτήξει..
Το παράξενο όμως, δεν είναι σε αυτό, αλλά σε αυτόν! Σου ρίχνει σίγουρα μία εικοσαετία!
Βουτάει, κάνοντας φιγούρα, ή τουλάχιστον προσπαθώντας. Σκάει ατζούμπαλα στο νερό και όταν αναδύεται, φαίνεται στο πρόσωπο του η χαρά του μικρού παιδιού που κρύβει μέσα του!
Επαναλαμβάνει τη διαδικασία ακόμα μερικές φορές και κάποια στιγμή, αφού έχει κάνει τις βουτιές του, πάει στην ξαπλώστρα, όπου τον περιμένει η, ιδίας ηλικίας, σύζυγός του.
Η γυναίκα του, φοράει ένα μπικίνι, αδιαφορώντας για τις ατέλειες του κορμιού της, τις οποίες το μικροσκοπικό μαγιό αδυνατεί να «κρύψει» κα έχει το μαλλί της βαμμένο σε διάφορες αποχρώσεις. Μερικές τούφες είναι μπλέ, άλλες κόκκινες, άλλες μοβ.
Ανάμεσα τους είναι ένα πεντάχρονο κοριτσάκι. Το εγγονάκι τους!..
Παίζουν μαζί του σα να είναι συνομήλικοι! Δε διακρίνεται κανένα σημείο κόπωσης στους παπούδες.
Η γνωριμία μαζί τους, έφερε και τις πληροφορίες. Η θυγατέρα τους είναι διακοπές με τον σύζυγο της και αυτοί πήραν την εγγόνα τους να πάνε διακοπές μαζί της, μακριά από την βαβούρα της Αθήνας.
Στο μυαλό ήρθαν εικόνες.
Εικόνες από ηλικιωμένους νεαρούς, που καβαλάνε τις μηχανές τους και πάνε ταξίδια, με τον ενθουσιασμό του εικοσάρη. Που μαθαίνουν διαρκώς νέα πράγματα και συναρπάζονται από καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις, με αμείωτο νεανικό ενθουσιασμό!
Έρχονται, όμως, και άλλες εικόνες.
Εικόνες από νεαρούς ηλικιωμένους..
Τριαντάρηδες, αραγμένους στο παιδικό δωμάτιο, με τη μαμά να μαγειρεύει και να τους τακτοποιεί.
Παντρεμένοι με παιδιά, σαραντάρηδες, που νιώθουν και συμπεριφέρονται σαν τελειωμένοι μπαρμπάδες, που έχουν, πλέον, αράξει στο περιθώριο της ζωής και πάνε με το κύμα, αρνούμενοι να το δαμάσουν, ή έστω να το προσπαθήσουν!..
Στο βίντεο της μνήμης, ήρθε εκείνος ο εξηντάρης ναυτικός, που παραμονές του ταξιδιού με το πλοίο και αφού θα έλειπε σε πολύμηνο ταξίδι, πήγε σε πίστα και έκανε σούζες με την αγαπημένη του μοτοσυκλέτα, γιατί θα του έλειπε μεσοπέλαγα!..
«Να πεθάνεις νέος», ακούγεται η φωνή στο μυαλό…
«…όσο πιο αργά γίνεται!»..
Έγερση από την ξαπλώστρα.
Πάμε να αρχίσουμε τις βουτιές!..
