Κάποιοι άνθρωποι έχουν έλθει σε αυτή τη ζωή με μια αποστολή. Η αποστολή τους είναι να βασανίζονται και τα μαρτύρια τους να μην έχουν τέλος. Η φωνή μέσα μου είναι ο τίτλος της εξομολόγησης του Φίλιππου . Διότι για εξομολόγηση πρόκειται και όχι για ένα απλό μυθιστόρημα!
Γράφει η Άννα Μουσογιάννη
O Φίλιππος ζει ανάμεσα μας. Είναι ένας από εμάς. Παραπαίει μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας ή μάλλον φαντασιώσεων δικών του. Δεν προσέχει το διάκενο μεταξύ εκείνου και του έξω κόσμου και πολλές φορές πέφτει μέσα αγκαλιά με τις βουβές κραυγές του που κανείς δεν ακούει και καίνε τα σωθικά του. Επιθυμίες, όνειρα, προσδοκίες μετατρέπονται σε δαίμονες. Τότε εκείνοι στήνουν χορό γύρω από αυτόν παρασύροντας μαζί και την ψυχή του.
Το τίποτα πολλές φορές
είναι πιο σημαντικό
από ένα απλό κάτι
Ο Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης σκιαγραφεί ένα χαρακτήρα που άπτεται της πραγματικότητας. Εκμηδενίζονται οι σελίδες από την ένταση των σκέψεων του ήρωα μας και συνθλίβονται. Τοποθετεί τον Φίλιππα μπροστά σε ένα νοητό καθρέφτη και τον βάζει αντιμέτωπο με τον εαυτό του. Τον πυρπολεί αλλά και τον αποθεώνει με αρωγούς πάντα ένα κοκτέιλ φαρμάκων. Και συνάμα με τη μαγική του πένα τον μεταμορφώνει σε ακροβάτη προσπαθώντας να ισορροπήσει μεταξύ τρέλας και λογικής και από κάτω οι σκέψεις του άγρια θηρία περιμένουν να τον καταβροχθίσουν σε κάθε στραβοπάτημα. Και εμείς, ως αναγνώστες, με κομμένη την ανάσα παρακολουθούμε κάθε του βήμα ενώ είναι αρκετές οι φορές που ταυτιζόμαστε.
Η ισορροπία
μια λεπτή κόκκινη κλωστή
Ο ήρωας του Κωνσταντίνου Ιωακειμίδη αγωνίζεται για τα όνειρα του μέσα σε μια λεπτή μεμβράνη φόβου. Μια ανάσα μόνο χρειάζεται για να τη σπάσει αλλά μόλις φτάνει εκεί αποφασισμένος κάτι τον σπρώχνει προς τα πίσω. Και παραμένει εκεί εγκλωβισμένος. Μας εκμυστηρεύεται κάθε του σκέψη, κάθε του επιθυμία, κάθε όνειρο και απογοήτευση. Το βιβλίο αυτό είναι ένα ημερολόγιο. Ένα κινηματογραφικό ταξίδι στην ψυχή του ανθρώπου!
Another heartache, another failed romance
On and on, does anybody know what we are living for?
I guess I’m learning (I’m learning), I must be warmer now
I’ll soon be turning (turning, turning, turning), round the corner now
Outside the dawn is breaking
But inside in the dark I’m aching to be free
The show…”
Ο Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης δίνει φωνή σε ό,τι δεν μπορούμε να ακούσουμε. Μετά τη “Γριά Βαλίτσα” τη σκυτάλη παίρνει το βιβλίο η“Η φωνή μέσα μου”!
Και κλείνοντας σε μια παράφραση του Robert Frost που λέει ότι “Ποίηση είναι όταν ένα συναίσθημα έχει βρει τη σκέψη του και η σκέψη έχει βρει τις λέξεις” εγώ θα “πω” ότι το βιβλίο τούτο είναι ένα συναίσθημα που γίνεται λέξεις και οι λέξεις φωνή…
Και η αυλαία πέφτει με το soundrack του βιβλίου! Δυναμώστε τον ήχο και μην ξεχάσετε να το προμηθευτείτε, σας προκαλώ :
“Κοίτα τα χέρια πως γυρνούν στον τοίχο
σαν να χορεύουνε με τη σιωπή μου
κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο
που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου
μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη
και τη χαρίζω σ’ όποιον μου εξηγήσει
να `χει το μέλλον μου να επιλέξει
ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει…
Τίποτα σημαντικό.
Ζω μονάχα εν λευκώ”…
https://www.youtube.com/watch?v=Vg5oNHK_iPo
