από την Ματίνα Δεμελή.
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Μια βροχερή μέρα στη Νέα Υόρκη. Χτυπάει το τηλέφωνο. «Ενα πακέτο σε περιμένει, κατέβα να το πάρεις».
Οταν είσαι στην ξενιτιά, τα δώρα από την πατρίδα έχουν άλλη αξία. Μυρίζουν Ελλάδα, μυρίζουν μαμά, μυρίζουν νοσταλγία.
Σουβενίρ από τα Κουφονήσια. Ενα μάτι για το σπίτι, ένα μπρελόκ από τις καλοκαιρινές διακοπές στο νησί. Ελληνικές λιχουδιές. Λουκουμάκια τριαντάφυλλο, σοκολάτες, μπισκότα. Κάποια από αυτά θα τα βρεις κι εδώ, στα ελληνικά μαγαζιά.
Αλλά δεν είναι το ίδιο. Εχουν άλλη γεύση, άλλη αίσθηση αυτά που ήρθαν από το σπίτι σου, από τους δικούς σου.
Η σπιτική μαρμελάδα της μαμάς, γεύσεις φράουλα και βερίκοκο. Τρία βαζάκια, σφραγισμένα καλά με μονωτική ταινία παρακαλώ. Τυλιγμένα σε μια υφασμάτινη χειροποίητη τσάντα.
Ταξίδεψαν μέσα σε μια βαλίτσα ενός φίλου.
Ισως ποτέ άλλοτε δεν νιώσαμε έτσι, εμείς οι ξενιτεμένοι, όχι εκείνοι που μεγάλωσαν εδώ. Εμείς οι άλλοι που ήρθαμε πιο μεγάλοι.
Κι έχουμε νωπές τις αναμνήσεις. Η οικογένεια, οι φίλοι, το φαγητό της μαμάς, τα γλυκά της. «Ελα παιδάκι μου να σου βάλω να φας», θα σου ’λεγε αν ήταν εδώ.
Εδώ, στην μεγάλη λαμπερή πόλη που ήρθες για μια καλύτερη τύχη…
