Εντάξει, όλοι κάναμε λάθη!
Εσύ έκανες και ένα, δύο πάρα πάνω..
Το μεγαλύτερο λάθος το έκανες την εποχή που νόμιζες πως είχες, από καιρό απογαλακτιστεί. Ήταν τότε που συνειδητά είπες στον εαυτό σου, να γίνεις πάλι παιδί. Να παίξεις το «παιχνίδι τους».
Τότε ήσουν εικοσιπεντάρης. Μέτραγες ήδη αρκετά χρόνια που έβγαζες τα δικά σου λεφτά. Κόλλας ένσημα από τα δεκαοχτώ σου φίλε!
Άσε που είχες πραγματοποιήσει το εφηβικό σου όνειρο και είχες φύγει από το σπίτι σου! Είχες πάει σε εκείνο το πασίγνωστο, κοσμοπολίτικο νησί!
Για χρόνια έκανες τη ζωή που ονειρευόσουν. Οι δικοί σου φυσικά, δεν καλοείδαν τη φυγή σου. Τους χάλασες το παραμυθάκι που πούλαγαν προς τα έξω..
Το παραμυθάκι των ιδανικών γονιών..
Τρέχοντας έφυγες φίλε!
Όμως, τα χρόνια πέρναγαν. Άρχισες να σκέφτεσαι σοβαρότερα την επαγγελματική σου προοπτική..
Και κάπου εκεί, γύρω στα 25 σου, τότε που σου «τελείωσε» η ζωή που έκανες εργαζόμενος στα ξενοδοχεία του νησιού, ήταν που πήρες μία απόφαση..
…μία απόφαση, που έδειχνε σωστή. Σου πήρε όμως κάποια χρόνια, για να καταλάβεις πόσο λάθος ήταν!
Όταν χορεύεις με το Διάολο, δεν αλλάζει ο Διάολος. Εσύ αλλάζεις!..
Εκείνη η απόφαση που πήρες, να ξαναγίνεις, για λίγο είπες στον εαυτό σου, παιδί!
Τι κι αν υπήρχαν φωνές που σε προειδοποίησαν! Εσύ δεν άκουγες!
Ήταν βλέπεις και αυτή η μαλακία που σε έδερνε από μικρό, να κερδίσεις την αποδοχή των γονιών σου!
Κάτι αυτό, κάτι που ήθελες να «σοβαρευτείς» επαγγελματικά, την έκανες τη μαλακία!
Γύρισες πίσω! Έγινες πάλι παιδί..
Σε μία ηλικία που οι συντριπτική πλειοψηφία των συνομηλίκων σου, ούτε είχε κουνηθεί από το πατρικό τους, εσύ, χρόνια αφότου έφυγες, επέστρεψες!…
…και το έκανες, χωρίς να έχεις πρακτική ανάγκη!
Απλά, ακύρωσες τα χρόνια που δούλευες στα ξενοδοχεία, για να κάνεις αρχή από το μηδέν!
Είπες στον εαυτό σου, πως για το καλό σου, θα συμμαχήσεις με τον εχθρό σου!
Μα είναι οι γονείς εχθροί;!
Καμιά φορά είναι! Αν δεν είναι, τότε πολλές φορές συμπεριφέρονται σα να είναι φίλε!..
…και αυτή τη φορά, αυτό έπραξαν!
Έθεσες τον εαυτό σου σε αδυναμία! Μέγα λάθος!
Αυτοί το είδαν και σαν τις Ύαινες που ορμάνε στο αδύναμο ον, έτσι όρμηξαν και σε εσένα!
Δεχόσουν προσβολές, μειώσεις, ανόητες νουθεσίες και πολλά κουνημένα δάχτυλα!
«Υπομονή», έλεγες. Θυμόσουν την απόφαση που πήρες, να γίνεις πάλι παιδί..
Όταν χορεύεις με το Διάολο, δεν αλλάζει ο Διάολος. Εσύ αλλάζεις!..
Πόσο σοφή η πάρα πάνω Αρχή!
Χωρίς να το καταλάβεις, ευνουχίστηκες φίλε!
Έκανες απανωτά λάθη! Ακολούθησες συμβουλές, παρόλο που ήξερες πως ήταν λάθος, εμμονικά πιστός στην αρχική σου απόφαση!..
…μέχρι που έπιασες πάτο!
Μέχρι που δεν είχες να φας!!
Ο θυμός εντός σου, όλο και φούντωνε! Φούντωνε και θέριευε!!
Άρχισες να τιμωρείς τον εαυτό σου! Για κάθε βήμα που έκανες, μπροστά, έκανες και μία μαλακία, που σε πήγαινε τρία βήματα πίσω!..
…και ο θυμός όλο και να θεριεύει μέσα σου..
Οι γονείς σου, όλο ειρωνείες και πνεύμα. Μαζί με μπόλικη χαιρεκακία, για τη φυγή σου από την πατρική εστία, τότε, πριν χρόνια!
Τα νοίκια σου μέναν απλήρωτα, μαζί με τους λογαριασμούς! Έβλεπες τον οίκτο στο βλέμμα των γειτόνων σου, που δε σου χάριζαν ούτε λίγο θυμό, έτσι, για να νιώσεις κάπως αξιοπρεπής!
Πόση ντροπή κρύβεται στον οίκτο των άλλων, προς το πρόσωπο σου ρε φίλε!..
…και ο θυμός να ανεβαίνει!
Θύμωνες με τα πάντα! Σε τελική ανάλυση όμως, θύμωνες με τον εαυτό σου!
Θύμωνες που επέτρεψες να γίνει ότι έγινε!
Κάποτε, διόρθωσες τα λάθη και η δουλειά σου πήρε μπρος!
Ο θυμός όμως, είχε ριζώσει βαθιά μέσα σου!
Μέχρι που πήγε να σε σκοτώσει φίλε!
Τότε, την ημέρα που διαγνώσθηκε το θέμα με την υγεία σου, που σου είπαν πως ζεις με δανεικό χρόνο, τότε αποφάσισες να αλλάξεις σελίδα!
Πραγματικά, όχι ερασιτεχνικά, όπως έκανες τόσα χρόνια!
Τώρα πενηνταρίζεις.
Κοίτα λίγο πίσω..
Εκεί, στο παρελθόν. Κοίτα εκείνο τον νεαρό 25άρη..
Του είσαι ακόμα θυμωμένος, ε;!..
Εδώ που τα λέμε, δεν έχεις και άδικο που του θυμώνεις. Θα μπορούσε να τα είχε κάνει καλύτερα!
Όμως….
…όμως, λέω, όλοι μας δεν θα μπορούσαμε να τα είχαμε κάνει κάπως καλύτερα;!
Ειδικά, στα 25 μας, όλοι μας, δεν θα μπορούσαμε να είχαμε πάρει λίγο καλύτερες, ή πολύ καλύτερες αποφάσεις;!..
Άλλωστε και εκείτο το παλληκάρι, τι να πρωτοδιαχειριζόταν;!
Είχε πολλά, πάρα πολλά στο κεφάλι του!
Κυρίως, είχε ένα τεράστιο έλλειμμα αγάπης, από αυτούς που υποτίθεται, τον αγαπούσαν ανιδιοτελώς!
Αυτό το έλλειμμα προσπαθούσε να καλύψει! Τότε ακόμα δεν ήξερε πως ζήταγε από αυτούς που δεν είχαν!
Αυτός όμως, ήλπιζε!..
…και ως γνωστό, η ελπίδα καταστρέφει!
Ελπίζουμε και ελπίζουμε, μέχρι που εξαντλούμε τους πόρους μας. Μέχρι που αγγίζουμε την καταστροφή..
Μήπως είναι λοιπόν, καιρός να αφήσεις εκείνο το νεαρό στην ησυχία του; Στο κάτω κάτω, δεδομένων των καταστάσεων που αντιμετώπιζε, δεν τα πήγε και τόσο άσχημα! Άλλοι στη θέση του καταλήγουν φυλακή, ή κακομοίρηδες που κλαίγονται μέχρι τα 70 τους!..
Αγάπησε τον λοιπόν! Είσαι εσύ ο ίδιος!
Είναι το παρελθόν σου. Είναι ένας από τους λόγους, που τώρα είσαι εδώ που βρίσκεσαι!
Πολλοί θα ζήλευαν τη σημερινή σου κατάσταση φίλε!
Ξεκόλλα λοιπόν από το νεαρό και προχώρα…
