Πόσα χρόνια πίσω!
Πίσω στη δεκαετία του ’80..
Ήταν, για την Ελλάδα, η εποχή των ανακατατάξεων. Ακόμα δε, και η εποχή που η ελληνική κοινωνία εκσυγχρονίζονταν.
Εκείνη τη δεκαετία, από την αρχή της, οι έλληνες βίωναν μια διαρκή αναβάθμιση.
Στην αρχή εκείνης της δεκαετίας, η Ελλάδα μπήκε στην ΕΟΚ! Γίναμε, επιτέλους, ευρωπαίοι!
Η μεγάλες όμως αλλαγές, στα σπίτια των ελλήνων, γίνονταν κυρίως όσον αφορά τα οπτικοακουστικά μέσα που διέθεταν στα σπίτια τους.
Εκείνη την εποχή, τέλη δεκαετίας ’70, αρχές ’80, τα περισσότερα ελληνικά σπίτια απέκτησαν στερεοφωνικό συγκρότημα! Τα HI FI, όπως έμαθαν να τα λένε οι έλληνες!
Το κάθε σπίτι απέκτησε το δικό του στερεοφωνικό, αποτελούμενο συνήθως, από τέσσερα κομμάτια, με τελευταίο το πικάπ, πάνω στο καπάκι του οποίου αναπαύονταν το απαραίτητο σεμεδάκι της μαμάς, η της γιαγιάς!
Σειρά μετά είχε η τηλεόραση.
Στην αρχή εκείνης της δεκαετίας η Ελλάδα απέκτησε έγχρωμη τηλεόραση. Ο μοναδικός πάροχος τηλεοπτικού προγράμματος, η ΕΡΤ, άρχισε να εκπέμπει έγχρωμο τηλεοπτικό σήμα!
Πρόοδος!
Οι έλληνες μαζεύονταν σαν τις μύγες στις βιτρίνες των καταστημάτων ηλεκτρονικών ειδών, για να χαζέψουν τις έγχρωμες τηλεοράσεις που έπαιζαν, τα λιγοστά στην αρχή, έγχρωμα τηλεοπτικά προγράμματα. Κυρίως ξένες σειρές..
Κάπως έτσι ο πόθος του μέσου έλληνα, έγινε πλέον η απόκτηση έγχρωμης τηλεόρασης!
Επόμενο βήμα στον εξοπλισμό του σαλονιού του σπιτιού, ήταν η απόκτηση βίντεο!
Οι έλληνες, κυρίως τα σαββατοκύριακα, ειδικά από την Παρασκευή, στριμώχνονταν στα βιντεοκλάμπ, που φύτρωναν σα μανιτάρια, για να νοικιάσουν τις βιντεοκασέτες του Σαββατοκύριακου!
Το 1987, ήταν μία χρονιά που οι έλληνες απέκτησαν ιδιωτική ραδιοφωνία! Οι έλληνες σα διψασμένοι από χρόνια για ενημέρωση και διασκέδαση εκτός από μία μόνο πηγή, την ΕΡΤ, δε χόρταιναν να ακούν τους ιδιωτικούς ραδιοσταθμούς!
Τα χρόνια πέρναγαν, μαζί με τις αγορές που έκαναν οι έλληνες και η δεκαετία του ’80 πλησίαζε στο τέλος της..
Κάπου εκεί, στις είκοσι Νοεμβρίου του 1989, ξημέρωσε μία ακόμα εντυπωσιακότερη πραγματικότητα για τους έλληνες!
Ιδιωτική Τηλεόραση!
Οι έλληνες το περίμεναν από καιρό! Το MEGA CHANNEL, είχε προαναγγείλει την έναρξη του. Οι έλληνες είχαμε συντονίσει τις τηλεοράσεις στη συχνότητα του καναλιού και περιμέναμε..
..περιμέναμε και πολλές φορές, πριν την επίσημη έναρξη της 20ης Νοεμβρίου ’89, γυρνάγαμε στο κανάλι του MEGA μόνο και μόνο για να δούμε το σήμα και να ακούσουμε το μουσικό θέμα του καναλιού!
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Όταν το MEGA CHANNEL άρχισε αν εκπέμπει, ένιωσα ένα ρίγος! Ο εικοσάχρονος, τότε, εαυτός μου, παρακολουθούσε με δίψα το καινούργιο αυτό κανάλι, το οποίο, θα είναι αντικειμενικό όπως αφελώς νόμιζα, στην ενημέρωση και θα φέρει κάτι καινούργιο!
Τα χρόνια που πέρασαν μετά, μαζί με τον ερχομό δεκάδων τηλεοπτικών, ιδιωτικών καναλιών, δικαίωσαν, ή διέψευσαν προσδοκίες..
Σίγουρα η έλευση της ιδιωτικής τηλεόρασης είναι για καλό. Τα μονοπώλια είναι για δικτατορίες.
Τίποτα όμως δε συγκρίνεται με την αίσθηση που μου προκάλεσε η αρχή της ιδιωτικής τηλεόρασης, τότε στο μακρινό πλέον Νοέμβριο του 1989!
Εκείνη η αίσθηση αισιοδοξίας! Πως κάτι αλλάζει και βγαίνουμε από το τέλμα των αποκλειστικά κρατικών ΜΜΕ!
Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να αναλωθούμε σε αναλύσεις, τύπου, κατά πόσο είναι «ανεξάρτητα» τα ιδιωτικά ΜΜΕ.
Σημασία έχει πως τότε, στις 20 εκείνου του Νοεμβρίου, κάτι άρχισε να κινείται.
Αυτό το άρχισε το MEGA..
…το MEGA, που από ώρα σε ώρα κλείνει..
Από ώρα σε ώρα, από λεπτό σε λεπτό, ρίχνει «μαύρο»..
Δε μπορώ να μη νιώσω μία κάποια θλίψη!
Όχι για το κανάλι αυτό καθαυτό. Ούτε θα αναλωθώ σε υποκριτικά δακρύβρεχτα σχόλια για τους εργαζόμενους στο MEGA..
Η θλίψη, παρέα με τις αναμνήσεις και προσδοκίες εκείνης της περιόδου..
Εκείνη την περίοδο που ένας εικοσάχρονος φαντάρος, παρακολουθούσε, σχεδόν εκστασιασμένος, στην τηλεόραση του στρατοπέδου του την αυγή της ιδιωτικής τηλεόρασης, δια χειρός MEGA..
Την εποχή που εκείνο το εικοσάχρονο παιδί έκανε τα δικά του όνειρα και σχέδια για το μέλλον!
Αν οι προσδοκίες μου δικαιώθηκαν ή όχι, δεν έχει σημασία..
Περισσότερη σημασία έχει, το ευχαριστώ που οφείλω, όσο και αν φαίνεται παράξενο, στο MEGA CHANNEL.
Το ευχαριστώ γιατί η εμφάνιση του εκείνη την εποχή συνέβαλε, έστω και λίγο, στην ενίσχυση της πεποίθησης μου πως κάτι αλλάζει προς το καλύτερο και άρα της αυτοπεποίθησης μου!
Με αυτό λοιπόν το κείμενο, το ευχαριστώ, σα να είναι μία οντότητα..
Τέλος, με ένα δάκρυ το αποχαιρετώ..
