Από την Λίλιαν Σίμου
Ένα βιβλίο που μου κέντρισε την προσοχή κυρίως για το θέμα του, αφού ασχολείται με προσωπική βιωματική μαρτυρία, με ένα από τα πλέον αμφιλεγόμενα κλειστά κράτη του κόσμου, την Βόρειο Κορέα.
Η συγγραφέας, Φραγκίσκα Μεγαλούδη, πολυταξιδεμένη και με γλαφυρή δημοσιογραφική πένα, μας δίνει την αίσθηση που της άφησαν τα δύο χρόνια που έζησε εκεί, με τον σύντροφό της και τον μικρό της γιο. Ο σύντροφός της εργαζόταν σε έναν διεθνή οργανισμό και μπόρεσε να προμηθευτεί μέσω αυτής του της ιδιότητας, το σπάνιο προσόν μίας βίζας.
Η περιγραφή ξεκινά από την είσοδό της στο αεροδρόμιο, οι πρώτες ερωτήσεις, οι πρώτες εντυπώσεις…
Η Φραγκίσκα Μεγαλούδη αγάπησε τον τόπο, τους ανθρώπους, προσπάθησε να κατανοήσει την νοοτροπία, εντάχθηκε στην καθημερινότητά τους, στα πλαίσια που μπορούσε ως ξένη υπήκοος.
Μας περιγράφει το Διπλωματικό χωριό, τα διαμερίσματα και μικρές ή μεγάλες ιστορίες καθημερινών ανθρώπων γύρω της.
Πέραν του Διεθνούς Σχολείου των Ξένων της Πιονγκ Γιανγκ, μας περιγράφει το σύστημα Εκπαίδευσης, τα ειδικά σχολεία, την σημασία που δίνουν για τη γνώση.
Μας δίνει μία εικόνα της πόλης και της επαρχίας, τα πάρκα και τις υποδομές, τις αθλητικές δραστηριότητες αλλά και τις αδυναμίες σε όλα αυτά.
Το βιβλίο αποπνέει αγάπη και σεβασμό, δίχως να εξυμνεί και δίχως να υποτιμά τον τόπο, τις συνήθειες, τους ανθρώπους, για τους οποίους μάλιστα αισθάνθηκε αγάπη και ζεστασιά.
Μας περιγράφει την ιδιωτική ζωή των νέων και των μεγαλύτερων σε ηλικία, τον τρόπο που αναπτύσσουν τις σχέσεις, τις κάστες που σχετίζονται με την κοινωνική και οικονομική θέσω των προγόνων της οικογένειας.
Μεταξύ άλλων, μας εξηγεί ιστορικά τους λόγους που οδήγησαν στον μεγάλο λιμό, και τις συνέπειες για τον λαό, την Διεθνή Ανθρωπιστική Βοήθεια, τα παιχνίδια των Διεθνών Κυρώσεων.
Πάνω απ’ όλα όμως, η συγγραφέας κάνει ένα οδοιπορικό σε ένα τόπο που έχει πολλές φυσικές ομορφιές, κατοίκους με όρεξη για ζωή, με χαρές και με λύπες όμως συμβαίνει σε κάθε χώρα με τους κατοίκους της… Η γραφή της περιγραφική, με ροή, δεν κουράζει, η διήγηση προσωπική, σαν απομνημονεύματα μίας ξεχωριστής εμπειρίας, γίνεται ένας ταξιδιωτικός οδηγός ενός πολιτισμού στον οποίο δύσκολα έχουμε πρόσβαση.
Στο τέλος του βιβλίου, το φωτογραφικό υλικό επιβεβαιώνει ό,τι με τις περιγραφές της πένας της μας έχει ήδη δώσει, στις σελίδες της ανάγνωσης…
Και όντως αυτό που κυρίως νιώθεις είναι πως ανοίγεις ένα παράθυρο σε έναν κόσμο που έχει το δικό του φως, τη δική του πνοή, τις δικές του δονήσεις. Έναν κόσμο που τα ΜΜΕ παραποιούν στις περιγραφές τους κατά το δοκούν, για καθαρά πολιτικές σκοπιμότητες, απομονώνοντάς τον από το δικό του μεγαλείο της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Κι όμως, πίσω από το «παραπέτασμα» όπου η Δύση προτιμά να κρατά την Βόρειο Κορέα, οι άνθρωποι γεννιούνται, πεθαίνουν, χαμογελούν, κλαίνε, δημιουργούν και πονούν, όπως σε κάθε άλλο μέρος του κόσμου… ζουν τη δική τους μοναδική ζωή!
