«Δεν έχω ανάγκη από σχέση. Καλύτερη η μοναξιά. Κάνω ότι θέλω και λογαριασμό δε δίνω. Άσε που από τις σχέσεις που έχω κάνει, εγώ φεύγω! Δε με χωρίζουν, εγώ χωρίζω..»

Πόσο ψέμα χωράει σε δύο αράδες;!..

Ποιός έχει ανάγκη από σχέση;..
Όλοι!

Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Είναι σχεδιασμένος να ζει με άλλους ανθρώπους, να κοινωνικοποιείται..
Πολλοί την αδυναμία τους να σχετιστούν με άλλους ανθρώπους, αν και διακαώς το επιθυμούν, το βαφτίζουν «ανεξαρτησία».

Είναι αλήθεια πως βασική προϋπόθεση για μία υγιή σχέση είναι η δυνατότητα των συμβαλλομένων στη σχέση, να ζουν και μόνοι τους και να περνούν καλά ακόμα και μόνοι τους. Η σχέση δηλαδή να μην υπαγορεύεται από ανάγκη, αλλά από επιλογή..

Οι περισσότεροι από τους αυτοχαρακτηριζόμενους «ανεξάρτητους» επαίρονται πως αυτοί είναι που ως επί το πλείστον τελειώνουν μία σχέση..

Κατά κύριο λόγο, τελειώνουν τις σχέσεις τους τη στιγμή που αρχίζουν να εδραιώνονται και άρα, να έχουν υποχρεώσεις. Δηλαδή, τις τελειώνουν σύντομα!
Πουλάν στους εαυτούς τους το παραμυθάκι του ανεξάρτητου ατόμου, που «περνά και μόνο του καλά» και απολαμβάνουν την αυταπάτη τους..

Μόνο που οι αυταπάτες είναι για λίγο. Δε φτουράν!
Για αυτό και σύντομα, «προσπαθούν» για μία άλλη σχέση, μόνο και μόνο για να «φύγουν», σχετικά σύντομα και από αυτή και φτου κι απ’την αρχή..

Ξέρουν μία απλή, αλλά θεμελιώδη αλήθεια.
Οι σχέσεις, έχουν δουλειά! Πολύ δουλειά!

Η σχέση δεν είναι κάτι απλό τύπου «να έχω κάποιον να βρίσκω σπίτι και να παίρνω αγκαλιά το βράδυ»
Η σχέση, σημαίνει εξέλιξη!

Σημαίνει, αμοιβαία βελτίωση!
Πολλές φορές, τις περισσότερες, η διαδικασία της βελτίωσης έχει πόνο! Έχει ακόμα και αγανάκτηση!

Η σχέση έχει διαφωνίες! Πολλές διαφωνίες! Οι διαφωνίες, σε μία σχέση υγιή, φέρνουν τη συζήτηση και την προσπάθεια εύρεσης κοινού σημείου..

Όλα αυτά τα πάρα πάνω έχουν ένα, περίπου αναπάντεχο, αποτέλεσμα.
Τη σύγκρουση, ακόμα και τη ρήξη με τον κακό εαυτό μας.

Πολλοί είναι που δεν αντέχουν και την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια, διαλαλώντας δεξιά κι αριστερά το ανεξάρτητο του χαρακτήρα τους και δηλώνοντας αυτάρεσκα πως «αυτοί είναι που φεύγουν από τη σχέση», πουλώντας με αυτό τον τρόπο το φευγιό τους, δηλαδή την κοπάνα τους, ως δύναμη!

Μαζί όμως με τους αλλεπάλληλους συντρόφους και τις αντίστοιχες δήθεν προσπάθειες για σχέσεις, περνά και κάτι άλλο!
Περνούν και τα χρόνια..

Σχεδόν αναπόφευκτα, αυτοί καταλήγουν σε σχέσεις και γάμους συμβατικούς, με άτομα, συνήθως υποδεέστερα από τα άτομα που χώρισαν στο παρελθόν. Για άλλη μία φορά, «πουλάν» προς τα έξω τη σχέση τους αυτή ως επιτυχία, ζώντας σε άλλη μία αυταπάτη.

Μα γιατί;!

Γιατί τόσο ψέμα;! Γιατί τέτοια προσπάθεια να φανούμε δυνατοί, ενώ δεν είμαστε;!
Η μεγαλύτερη δύναμη, δεν είναι η παραδοχή της αδυναμίας μας;!

Δεν είναι ωραίο να συνυπάρχεις με κάποιον, αναγνωρίζοντας μαζί τις αδυναμίες σας και εργαζόμενοι από κοινού για να τις ξεπεράσετε;..

Αυτό το «ισχύς εν τη ενώσει», δε λέει τίποτα;!

Όλοι εσείς λοιπόν, που την επόμενη φορά θα δηλώσετε αυτάρεσκα πως «εγώ έφυγα από τη σχέση», ρίξτε μία προσεκτικότερη ματιά στα μάτια του συνομιλητή σας.

Ίσως καταφέρετε να παρατηρήσετε την αποστροφή του, ανάμικτη ίσως, με οίκτο..