Γράφει ο Ερμής:
Ήταν μια όμορφη φθινοπωρινή ημέρα, όταν μια πεταλούδα, η Ροδένια, άκουσε τις αγριόπαπιες να μιλούν για το αποδημητικό τους ταξίδι.
«Γιατί φεύγετε;» τις ρώτησε.
«Σε λίγο θα έρθει ο χειμώνας και εμείς δεν θα βρίσκουμε εύκολα τροφή. Γι’ αυτό θα πάμε σε μια ζεστή περιοχή, όπου δεν θα αντιμετωπίζουμε προβλήματα από το χιόνι».
Η Ροδένια – που δεν είχε δει ποτέ το χιόνι – υπέθεσε πως ήταν κάποιο άγριο ζώο και σκέφτηκε ότι ίσως να μην κινδύνευαν μόνο οι αγριόπαπιες από αυτό, αλλά όλα τα πουλιά και τα έντομα.
Τρομαγμένη, πέταξε κοντά στη Σοφή πεταλούδα που ήταν η μακροβιότερη όλων τους και είχε πολλές γνώσεις. Όταν εκείνη έμαθε ότι φοβόταν το χιόνι, γέλασε και της εξήγησε ότι επρόκειτο απλώς για κρυστάλλους πάγου που πέφτουν από τον ουρανό υπό τη μορφή νιφάδων.
«Μικρές λευκές μπαλίτσες χιονιού», της είπε χαρακτηριστικά και της ανέλυσε κάθε λεπτομέρεια του φαινομένου και τους λόγους για τους οποίους αποδημούν τα πουλιά.
Οι περιγραφές της καθησύχασαν τη Ροδένια, η οποία ποθούσε πλέον να δει το χιόνι.
Ο καιρός πέρασε, ήρθε ο χειμώνας, οι πεταλούδες φώλιασαν στις σχισμές των δένδρων και η Ροδένια περίμενε ανυπόμονη το χιόνι. Η επιθυμία της δεν άργησε να ικανοποιηθεί, αφού λίγες ημέρες αργότερα η απότομη πτώση της θερμοκρασίας συνοδεύτηκε από νιφάδες χιονιού που σταδιακά πύκνωσαν και κάλυψαν με το λευκό τους πέπλο οτιδήποτε βρισκόταν στο έδαφος.
Η Ροδένια παρακολουθούσε μαγεμένη τον χορό των νιφάδων μέσα από την κρυψώνα της στον κορμό του δένδρου. Το θέαμα ήταν πανέμορφο και γι’ αυτό δίχως να διστάσει, πέταξε κοντά τους και στροβιλίστηκε μαζί τους στον μουσικό ρυθμό του αγέρα που δυνάμωνε διαρκώς σε μια απόπειρα να παίξει και ο ίδιος με το χιόνι. Σύντομα τα φτερά της Ροδένιας από κοκκινόμαυρα έγιναν ολόλευκα και το κρύο την αποδυνάμωσε. Θεωρητικά η γλυκερίνη στα υγρά του σώματός της θα απέτρεπε τη δημιουργία κρυστάλλων και θα της χάριζε την επιβίωση, η Ροδένια όμως όχι μόνο δεν προσπάθησε να προστατευθεί, αλλά ζήτησε από τις νιφάδες να γίνει μια από αυτές.
«Είσαι σίγουρη;» τη ρώτησαν εκείνες και όταν η Ροδένια απάντησε θετικά, της είπαν να σταθεί ακίνητη. Έπειτα την αγκάλιασαν όλες μαζί και ο αγέρας φύσηξε δυνατά ανάμεσά τους. Το παγωμένο σώμα της Ροδένιας διαλύθηκε σε χίλια κομμάτια που εκτινάχθηκαν ψηλά, στριφογύρισαν και στη συνέχεια ενώθηκαν ξανά δημιουργώντας μια νέα νιφάδα.
«Ευχαριστώ!!!» φώναξε η Ροδένια στις υπόλοιπες νιφάδες και συνέχισε να χορεύει μαζί τους, χαρούμενη για την πραγματοποίηση του ονείρου της, δίχως βέβαια να συνειδητοποιεί τη σύντομη διάρκειά του.
Συνταγή της Αμβροσίας: Οι κρυψώνες του χειμώνα
Υλικά:
15 μικρά μήλα ή φιρίκια
Λικέρ μέντα
Λικέρ κεράσι
Λικέρ Μπλε Κουρασάο
Εκτέλεση:
Καθαρίζουμε τα μήλα χωρίς να τα κόψουμε, αφαιρούμε τα κουκούτσια και αδειάζουμε λίγο από το περιεχόμενο δίνοντάς τους το σχήμα ποτηριού. Ρίχνουμε διακριτά σε τρεις κατσαρόλες τα λικέρ και τοποθετούμε σε καθένα από αυτά πέντε από τα μήλα. Τα αφήνουμε να πάρουν μια βράση και αποσύρουμε από τη φωτιά, αφήνοντας τα μήλα να πάρουν το χρώμα των λικέρ. Στη συνέχεια τα αφαιρούμε και όταν κρυώσουν, τα τοποθετούμε εναλλάξ σε μεγάλη πιατέλα. Τα γεμίζουμε με σαντιγί, τα πασπαλίζουμε χρωματιστή τρούφα και τα στολίζουμε με κερασάκια μαρασκίνο.
